Διακοπές!

Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009

Καλή χρονιά/ Καλή Δεκαετία


Κλείνουμε το 2009 με τον καλύτερο σχολιαστή της πολιτικής επικαιρότητας, το Γιάννη Ιωάννου!

10+10: Είκοσι λογοτεχνικά βιβλία για να τα αγαπήσετε!

Πέρσι τέτοιον καιρό, είχα προτείνει μια σειρά βιβλίων που μου άρεσαν από όσα είχα διαβάσει το 2008. Σκεφτόμουνα να το κάνω και τώρα, αλλά όλο και κάτι γινότνα και το ανέβαλα. Ώσπου έφτασα σε αυτή την προτελευταία ανάρτηση για το 2009 και όπως βλέπετε, λίστα... γιοκ!
Όμως, διαβάζοντας το βιβλίο της Σώτης Τριανταφύλλου "Ο χρόνος πάλι", μου ήρθε μια άλλη ιδέα. Να σας πω τα δέκα πολυτιμότερα βιβλία της βιβλιοθήκης μου. Ποιά είναι αυτά που θα κρατούσα αν κάποιος με ανάγκαζε να διαλέξω; (εφιάλτης...)
Η Σώτη Τριανταφύλλου κάθε τόσο μέσα στο βιβλίο της αλλάζει τις λίστες... Την καταλαβαίνω απόλυτα!
Εγώ περπατώντας προς τον Προαστιακό το πρωί, έκανα διαπραγματεύσεις: "Δέκα; Είναι πολύ λίγα! Τι να πρωτοχωρέσει;"
Έτσι έπεισα τον σκληρό διαπραγματευτή εαυτό μου να μου δώσει το δικαίωμα να κάνω μια λίστα με δέκα Ελληνικά και δέκα "ξένα" (μόνο ξένα δεν είναι για μένα) βιβλία. Επιφυλάσσομαι του δικαιώματος να προτείνω κάποια άλλα στο μέλλον.
Θα είναι βιβλία που με σημάδεψαν κι ας μην είναι πάντοτε τα θεωρούμενα "μείζονα"... Όπως και νάχει τα θεωρώ κομμάτια μου...

Ελληνικά
1. Στρατής Τσίρκας, Ακυβέρνητες Πολιτείες (Η Λέσχη, Η Αριάγνη, Η Νυχτερίδα)

Είναι το αγαπημένο μου βιβλίο. Το έχω διαβάσει και ξαναδιαβάσει σε όλες τις φάσεις της ζωής μου. Στην εφηβεία μου δανεικό από τη βιβλιοθήκη του σχολείου, στο Πανεπιστήμιο (αφού το αγόρασα), στα τριάντα μου και στα 45 μου, οταν πια κυκλοφόρησε η νέα έκδοση με επιμέλεια της Χρύσας Προκοπάκη. Πάντα μου δίνει κάτι καινούργιο, πάντα το ρουφάω αχόρταγα, πάντα με βοηθάει να δω με καθαρότερο μάτι τον κόσμο γύρω μας...
2. Στρατής Μυριβήλης, Η δασκάλα με τα χρυσά μάτια

Φθαρμένο από το διάβασμα, ένα βιβλίο που πάντα με γεμίζει με φως, όσο κι αν περνάει μέσα από το σκοτάδι. Το θυμάμαι πάντα όταν κάνω το πρώτο μου μπάνιο στη θάλασσα: "Θαλασσολαγνεία" μια λέξη που έπλασε ο Μυριβήλης και τα λέει όλα... Αγάπησα τη Μυτιλήνη πριν καν τη γνωρίσω... Ακόμη και η τηλεοπτική μεταφορά άφησε εποχή. Ο μοναδικός Γιάννης Φέρτης, ιδανικός στον κεντρικό ρόλο...
3. Δημήτρης Χατζής, Το τέλος της μικρής μας πόλης
Για την εκδοτική του περιπέτεια μπορείτε να διαβάσετε κάνοντας κλικ στον τίτλο. Το είχα διαβάσει και ξαναδιαβάσει, αλλά το έχασα! Το ξαναβρήκα, ένα και μοναδικό τελευταίο αντίτυπο στη "Δωδώνη" στα Ιωάννινα. Το ανακάλυψα και πάλι. Ένας από τους τρεις λόγους που ερωτεύθηκα τα Ιωάννινα (οι άλλοι δυο είναι πολύ προσωπικοί)
4. Γιώργος Σεφέρης, Έξι νύχτες στην Ακρόπολη

Αν έκανα λίστα με τους αγαπημένους μου ποιητές, δεν θα ήταν στην πρώτη πεντάδα, όμως το μοναδικό του μυθιστόρημα, έχει για μένα μαγικό χαρακτήρα. Διαβάζω και ξαναδιαβάζω υπνωτισμένος
5. Μανώλης Αναγνωστάκης, Τα ποιήματα
Ό,τι και να πω είναι λίγο. Θα μπορούσα να μην κρατήσω αυτό το βιβλίο γιατί πολλά ποιήματα τα ξέρω απ' έξω! Ανατρέχω κάθε τόσο και αναζητώ απαντήσεις...
6. Οδυσσέας Ελύτης, Μαρία Νεφέλη
Βιβλίο που το δάνεισα και χάθηκε! Αναζητώ τους στίχους στο διαδίκτυο... Με σημάδεψε και σημάδεψε μια εποχή. Δεν μου αρέσει το εξώφυλλο της νέας έκδοσης. Έχω σκεφτεί να πάω να το αγοράσω αλλά νιώθω σα να απατώ μια παλιά αγάπη... Οι υπογραμμίσεις μου δεν θα υπάρχουν. Ούτε η πλάτη της κοπέλας που είχε δημιουργήσει ολόκληρο μύθο στην παρέα μας: Λεγόταν πως ήταν η φίλη μας Μ., κάτι που η ίδια ούτε απέρριψε, ούτε παραδέχτηκε ποτέ!
7. Γιάννης Ρίτσος, Η σονάτα του σεληνόφωτος

Βάζω αυτό το βιβλίο ενδεικτικά, γιατί με έκανε να (ξανα)γυρίσω στο Ρίτσο και μετά από περιπλάνηση ετών, να θεωρήσω πια πως είναι -με απόσταση - ο κορυφαίος Έλληνας ποιητής...
8. Διδώ Σωτηρίου, Η εντολή

Από εκεί άρχισα να ξετυλίγω το νήμα της υπόθεσης Μπελογιάννη. Το ξαναδιάβασα πρόσφατα, για να δω τι θα μου έλεγε μετά από τόσα γυρίσματα της ιστορίας και ανακάλυψα ότι διατηρεί ακέραια τη δύναμή του!
9. Βασίλης Βασιλικός, Ζ
1973. Ένας συμμαθητής μου, μου φέρνει κρυφά, τυλιγμένο σε άλλο εξώφυλλο, το "Καφενείο Εμιγκρεκ" του Βασιλικού. Η παρανομία, είναι ο μόνος λόγος που με γοητεύει. Τον απορρίπτω (!) μέχρι που έρχεται το Ζ... Ήταν η αιτία να βυθιστώ στο έργο του και ν' αλλάξω γνώμη. Πάντως πρέπει αν πω ότι πιο σημαδιακά για μένα ήταν τα βιβλία που έγραψε όταν έχασε την αγαπημένη του Μιμή (αλλά δεν τα έχω στη βιβλιοθήκη μου)
10. Πηνελόπη Δέλτα, Ο Τρελαντώνης

Πέρα από οτιδήποτε άλλο με έχει καθορίσει, νομίζω ότι βασικός λόγος που αγαπήσα το διάβασμα ήταν η Πηνελόπη Δέλτα. Με κομμένη την ανάσα διάβασα τον "Καιρό του Βουλγαροκτόνου" (που είχα ακούσει και σε συνέχειες στο ραδιόφωνο). Τα ξαναδιάβασα μεγάλος, τα διάβασα στο γιο μου και ήρθαν όλα ορμητικά όταν είδα στο Γύθειο μια από τις ωραιότερες παραστάσεις της ζωής μου: Τον Τρελαντώνη στον Πύργο Τζανετάκη, στην Κραναή, από το ΚΘΒΕ. Πρόκειται για την ίδια παράσταση που ανεβαίνει φέτος στην Αθήνα..

"Ξένα" (Μια επόμενη φορά, θα γράψω για το καθένα. Προς το παρόν μπορείτε να αρκεστείτε στα link όπου παραπέμπω)
1.Μίλαν Κούντερα, Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι
2.Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές, 100 χρόνια μοναξιάς
3.Έντγκαρ Άλαν Πόε, Αλλόκοτες ιστορίες
4.Ιουλίου Βερν, Μιχαήλ Στρογκόφ
5.Ίταλο Καλβίνο, Αόρατες πόλεις
6.Χόρχε Σέμπρουν, Ο δεύτερος θάνατος του Ραμόν Μερκαντέρ
7.Τζον Ντος Πάσος, USA (0 42ος παράλληλος, 1919, Τα πολλά λεφτά)
8.Ροζέ Βαγιάν, Παράξενο παιχνίδι
9.Πασκάλ Μερσιέ, Νυχτερινό τρένο για τη Λισαβόνα
10.Φραντς Κάφκα, Η Δίκη

ΥΓ. "Έκλεψα" πάλι και δεν συμπεριέλαβα τα μη λογοτεχνικά βιβλία... Εν τω μεταξύ (πόσο δίκιο είχε η Σώτη Τριανταφύλλου!) θέλω ήδη να αλλάξω τις λίστες: Δεν έβαλα το Ζερμινάλ του Ζολά, τον Τοίχο του Σαρτρ, τον Ξένο του Καμύ, το Χρονικό των Φτωχών Εραστών του Πρατολίνι, την Έρημο των Ταρτάρων του Μπουτζάτι, το Χρονικό της ποικορκίας της Λισαβόνας του Σαραμάγκου, τα Ποιήματα του Καβάφη και του Καρυωτάκη, το Γιούγκερμαν του Καραγάτση, τον Καπετάν Μιχάλη του Καζαντζάκη, το Λεωνή του θεοτοκά, τη Μενεξεδένια Πολιτεία του Τερζάκη, το Λεμονοδάσος του Κοσμά Πολίτη, το Μαύρο Δάσος του Μάρκου Μέσκου, το Τρίτο Στεφάνι...

(Οπότε) συνεχίζεται...

Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2009

Kακοποιημένα παιδιά και κρατική αδιαφορία


Στο βιβλίο "Μπαμπά τι είναι το σεξ;" έχω αφιερώσει ένα μεγάλο κομμάτι στο θέμα της σεξουαλικής κακοποίησης των παιδιών. Ομολογώ ότι είναι απο τα θέματα που έγραψα με τη μεγαλύτερη δυσκολία... Ανατριχιάζεις μόνο που το σκέφτεσαι. Όταν έγραφα το κείμενο ήταν καλοκαίρι. Βγήκα στο φως και στη θάλασσα, σαν να έβγαινα από ένα σκοτεινό τούνελ... Δεν ανακουφίστηκα. Εγώ ο ίδιος πριν από λίγο είχα γράψει:

"...Η σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών. Ένα θέμα που ακόμη και η απλή αναφορά του σε τρομάζει. Και δυστυχώς τα στοιχεία που όλο και πιο συχνά βλέπουν το φως της δημοσιότητας είναι ανησυχητικά. Το να κρύβεις το κεφάλι σου, όπως η στρουθοκάμηλος δεν βοηθάει σε τίποτα. Δεν προστατεύει κανέναν. Πρέπει να αναμετρηθούμε με το θέμα, να δούμε τους μύθους και τις αλήθειες που κρύβονται πίσω από έρευνες και στοιχεία και κυρίως να ανακαλύψουμε τους δρόμους που θα μας βοηθήσουν να το αντιμετωπίσουμε. Και για να γίνει αυτό πρέπει να γνωρίζουμε. Ακόμη κι αν αυτή η γνώση είναι επώδυνη...
"Μην παίρνεις καραμέλες από ξένους". Μας το έχουν πει όταν ήμασταν μικροί, το λέμε κι εμείς με τον δικό μας τρόπο στα παιδιά μας. Κι όμως... Η αλήθεια της σεξουαλικής κακοποίησης των παιδιών, είναι διαφορετική. Και δυστυχώς πολύ χειρότερη. Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, δράστες είναι άτομα του οικείου περιβάλλοντος.Η Χρυσούλα Μαυράκη, (τότε ψυχοπαιδαγωγική σύμβουλος στο "Χαμόγελο του Παιδιού"), επισημαίνει πως τα παιδιά κακοποιούνται σχεδόν αποκλειστικά από άτομα του οικογενειακού και φιλικού περιβάλλοντος. Και κυρίως από άτομα που έχουν σχέση εξουσίας με το παιδί. Ανιόντες συγγενείς. Ο παππούς, πατέρας, ο θείος ο μεγάλος ξάδελφος ή ο αδελφός γίνονται οι θύτες απέναντι στο -ανήμπορο να αντιδράσει- παιδί.Την άποψη αυτή επιβεβαιώνουν και τα στοιχεία μεγάλης έρευνας που έγινε από το Συμβούλιο της Ευρώπης το 2003 για την σεξουαλική κακοποίηση σε όλα τα κράτη-μέλη. Στη χώρα μας υπολογίζεται ότι το ποσοστό της σεξουαλικής κακοποίησης από ανθρώπους του οικείου περιβάλλοντος είναι 62% έως 81% για τα κορίτσια και 84% έως 94% για τα αγόρια... " (από το "Μπαμπά τι είναι το σεξ;")
Έβλεπα λοιπόν τις οικογένειες στην παραλία και σκεφτόμουνα πως σίγουρα κάποιοι από όσους κολυμπούσαν δίπλα μου κακοποιούσαν τα παιδιά τους. Έτσι λέει η στατιστική...

Πριν από λίγο καιρό παρακολούθησα ένα σημαντικό Σεμινάριο Ευαισθητοποίησης Επαγγελματιών που πραγματοποίησε το Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά της Βίας με τίτλο:
«Κακοποίηση και Ψυχικό Τραύμα». Το σεμινάριο πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος DAPHNE III... Αφορούσε κυρίως τις γυναίκες, αλλά πολλά ήταν ακι τα συμπεράσματα που αφορούσαν στα παιδιά. Τα όσα μάθαμε εκεί τα θεωρώ κρίσιμα και χρήσιμα... Το συμπερασμά μου είναι ότι στη χώρα μας δεν γίνονται παρά ελάχιστα, από λίγους πραγματικά ηρωικούς ανθρώπους όπως είναι ο Κώστας Γιαννόπουλος από το Χαμόγελο του Παιδιού, ο Γιάννης Τσιάντης και οι συνεργάτες του από την ΕΨΥΠΕ, η Κική Πετρουλάκη και άλλα μέλη από το Δίκτυο κατά της Βίας, ο Ορέστης Γιωτάκος από την Ομπρέλα και μερικοί που προφανώς ξεχνώ ή δεν γνωρίζω...

Και έρχομαι στην αφορμή για τα δυσάρεστα που γράφω -χρονιάρες μέρες: Ένα σημαντικό άρθρο του καθηγητή Δημοσίου Δικαίου, και προέδρου του Kέντρου Eυρωπαϊκού Συνταγματικού Δικαίου Ξενοφώντα Kοντιάδη (ΕΘΝΟΣ 29/12/09). Το παραθέτω ολόκληρο:
Kακοποιημένα παιδιά και κρατική αδιαφορία
"Mέσα στις γιορτές πολλοί προσφέρουν έστω λίγα χρήματα σε κάποιο ίδρυμα παιδικής προστασίας. Ποιο είναι, όμως, το τοπίο της παιδικής προστασίας σήμερα στη χώρα μας; Kατ’ αρχάς βασική αιτία για παροχή προστασίας σε ανηλίκους δεν αποτελεί πλέον η ορφάνια, αλλά η παραμέληση και η κακοποίηση. Aυτή η πραγματικότητα υπαγορεύει το αίτημα διαφοροποιημένης μέριμνας, καθώς οι ανάγκες ενός ανηλίκου, που έχει υποστεί σοβαρή παραμέληση, σωματική ή σεξουαλική κακοποίηση, εκμετάλλευση ή πορνεία και έχει απομακρυνθεί με την παρέμβαση της Αστυνομίας από το οικογενειακό του περιβάλλον, μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο μέσω εξατομικευμένης επιστημονικής προσέγγισης. H πιθανότητα μιας τέτοιας μεταχείρισης φαίνεται, όμως, να εναπόκειται στην τύχη.
Kεντρικός συντονιστικός φορέας ιδρυμάτων, MKO, Αστυνομίας και Δικαστικών Αρχών για την παιδική μέριμνα δεν υφίσταται. Aξιόπιστα συγκεντρωτικά στοιχεία για κακοποιημένα και παραμελημένα παιδιά δεν συλλέγονται, ούτε προβλέπονται ενιαίες κατευθύνσεις λειτουργίας των δομών προστασίας, που οργανώνονται υπό διαφορετικές νομικές μορφές και λειτουργούν χωρίς δεσμευτικές, επιστημονικές κατευθύνσεις. H πορεία ενός παιδιού, που ύστερα από μια καταγγελία απομακρύνεται από το νοσηρό περιβάλλον, επαφίεται συνεπώς σε τυχαίους παράγοντες. Oι εισαγγελικές Αρχές και οι κοινωνικοί λειτουργοί, που καλούνται να προστατεύσουν τα παιδιά, γνωρίζουν αυτήν την αβεβαιότητα. Kαθώς δεν λειτουργεί σύστημα αναδοχής, τα παιδιά καταλήγουν σε κάποια στέγη προστασίας ή ίδρυμα, με γνώμονα τη διαθεσιμότητα και όχι με βάση ορθολογικά κριτήρια.
Eνα παιδί που έχει κακοποιηθεί σωματικά από τους γονείς του μπορεί να βρεθεί σε έναν χώρο με ανηλίκους που έχουν υποστεί σεξουαλική κακοποίηση ή μεγάλωσαν στον δρόμο και μπαίνουν για πρώτη φορά σε σχολική τάξη στα δέκα τους χρόνια ή με έφηβες που έχουν διασωθεί από την πορνεία. H στέγη, η ένδυση και η σίτιση δεν αποτελούν τη μόνη ανάγκη αυτών των παιδιών. Oι καλές προθέσεις και η διάθεση προσφοράς ενός διοικητικού συμβουλίου, η αυτοθυσία του συνήθως ανειδίκευτου και ανεπαρκούς προσωπικού, που αποτελούν την καλή εκδοχή της οργάνωσης ενός μέσου ιδρύματος, δεν συνιστούν σοβαρή προσπάθεια εξασφάλισης του μέλλοντος των κακοποιημένων και παραμελημένων παιδιών, που χωρίς ψήφο, χωρίς γονείς δεν έχουν καν φωνή που να ακούγεται από την πολιτική εξουσία.
Aν τις ημέρες των γιορτών επισκεφθεί κανείς ένα ίδρυμα, θα εντυπωσιαστεί από τα δώρα που το πλημμυρίζουν. Mπορεί ένα παιδί σε ίδρυμα να έχει περισσότερα ρούχα από εκείνο μιας οικονομικά ασθενούς οικογένειας. Δώρα που μπορεί και να το βλάπτουν, δομώντας έναν νέου τύπου ιδρυματισμό. Tο ιδρυματικό παιδί εκτίθεται σε υλικά αγαθά προσφοράς, χωρίς να αντιλαμβάνεται την αξία τους και χωρίς να καλύπτεται η πραγματική του ανάγκη, που είναι πρόσωπα που θα το διδάξουν την αξία κάθε αντικειμένου, ώστε να μπορέσει να επιβιώσει αυτοδύναμα όταν ενηλικιωθεί και βρεθεί εκτός της προστατευτικής δομής.Aυτό που απαιτείται για τα κακοποιημένα παιδιά είναι ένα συνεκτικό θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας και ελέγχου των δομών, με επιστημονική γνώση και κυρίως με ρεαλιστική δυνατότητα εφαρμογής. Xρειάζεται σύστημα αναδοχών και εξειδικευμένο προσωπικό, που να ακολουθεί συγκεκριμένες κατευθύνσεις. Aπαιτείται, επιτέλους, η πολιτεία να ανταποκριθεί στη συνταγματική της υποχρέωση για προστασία της παιδικής ηλικίας."

Διαβάζω σε σχετικό ρεπορτάζ από το Έθνος
"...Ενδεικτικά της κατάστασης που επικρατεί είναι τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα ο οργανισμός Χαμόγελο του Παιδιού και τα οποία παρουσιάστηκαν σε εκδήλωση με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα ενάντια στην Παιδική Κακοποίηση (19 Νοεμβρίου) και την Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα των Παιδιών.
Τον τελευταίο χρόνο*, κατά το διάστημα από 1/1/09 έως και 31/ 10 /09, στην Εθνική τηλεφωνική γραμμή για τα παιδιά SOS 1056, καταγράφηκαν συνολικά 1042 καταγγελίες εκ των οποίων οι 506 αφορούσαν σε σοβαρά περιστατικά κακοποίησης ανηλίκων.
Από τα στοιχεία προκύπτει ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των παιδιών αυτών, υπέστησαν κακοποίηση σε εξαιρετικά μικρή ηλικία, ακόμα και της πιο τρυφερής βρεφικής. Το 34% των τηλεφωνικών καταγγελιών αφορούν στην κακοποίηση παιδιών έως 6 ετών ενώ σε ποσοστό 32% τα παιδιά κακοποιήθηκαν σε ηλικία από 7 έως 12 ετών.
Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι εκτός από την σωματική κακοποίηση και την παραμέληση που είναι οι πιο συχνές μορφές κακοποίησης που καταγγέλθηκαν, σε ποσοστό 24% και 22% οι κλήσεις αφορούσαν περιπτώσεις βιασμών και εξώθησης στην πορνεία.
Αναφορικά με την σχέση μεταξύ θύματος και θύτη στο σύνολο των 506 σοβαρότερων καταγγελιών προκύπτει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις η κακοποίηση γίνεται με τη... σύμφωνη γνώμη και των δύο γονέων.

...και η υπουργός από το μέλλον!

Αφού δεν μας πληρώνει, είπε τουλάχιστον να μας ευχηθεί!
Δείτε την Αννούλα σε μοναδικές στιγμές...
Κι επειδή της αρέσουν τα ακριβά ταγεράκια, της προτείνουμε το συνολάκι που φοράει η υπουργός τουρισμού της Ρουμανίας. Όταν πληρωθούμε θα κάνουμε ρεφενέ να της το πάρουμε:

Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2009

Μια υπουργός με πλούσιο παρελθόν



Υπουργός με πλούσιο βιογραφικό γυμνών φωτογραφίσεων; Σκάνδαλα στο υπουργείο Τουρισμού; Εμπλοκή κατασκευαστών- μεγαλοεργολάβων που φτιάχνουν και τα πάρκινγκ στην πρωτεύουσα; Μη ταράζεστε στη Ρουμανία γίνονται αυτά! Στην Ελλάδα ποτέ. Τίποτα!!


Στη Ρουμανία πρώην μοντέλο με εμπλοκή σε σκάνδαλα θα διαχειριστεί €3,6 δισ.
Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2009 (ΤΟ ΒΗΜΑ)

ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙ Αντιδράσεις προκαλεί η απόφαση του νέου πρωθυπουργού της Ρουμανίας Εμιλ Μποκ να αναθέσει το υπουργείο Περιφερειακής Ανάπτυξης στο πρώην μοντέλο Ελενα Ούντρεα η οποία αφενός έχει μείνει στην ιστορία για τις αποκαλυπτικές της φωτογραφίσεις και αφετέρου το όνομά της είχε εμπλακεί σε σκάνδαλα διασπάθισης δημοσίου χρήματος.
Η 36χρονη νομικός, η οποία μετείχε από το 2008 στο κυβερνητικό σχήμα ως υπουργός Τουρισμού, τώρα ανέλαβε ένα κρίσιμο χαρτοφυλάκιο στη νέα κυβέρνηση του κ. Μποκ: το υπουργείο Στέγασης, Υποδομών και Τουρισμού. Αυτό σημαίνει ότι θα διαχειριστεί έναν πακτωλό χρημάτων της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ) προς τη φτωχή Ρουμανία. Ως πριν από οκτώ ημέρες η κυρία Ούντρεα αντιμετώπιζε καταγγελίες για σκάνδαλα την περίοδο που ήταν υπουργός Τουρισμού. Ωστόσο, σύμφωνα με το πόρισμα της αρμόδιας Κυβερνητικής Επιτροπής, δεν συντρέχουν λόγοι για την ποινική δίωξή της.
Η αντιπολίτευση επιμένει ότι ο επανεκλεγείς πρόεδρος Τραϊάν Μπασέσκου εξακολουθεί να τοποθετεί «αναξιόπιστους υπουργούς σε σημαντικές θέσεις ». Η ύφεση επιδεινώθηκε τους τελευταίους μήνες ενώ η κυβερνητική αστάθεια ταλάνιζε τη χώρα. Η κυρία Ούντρεα θα διαχειριστεί περίπου 3,6 δισ. ευρώ τα οποία θα εκταμιευθούν από την ΕΕ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Η ίδια έχει γίνει το επίκεντρο πολλαπλών επικρίσεων τόσο για την προσωπική της ζωή όσο και για την επιχειρηματική δραστηριότητα του συζύγου της. Οι φωτογραφίσεις της για λογαριασμό γυναικείων περιοδικών, στις οποίες εμφανίζεται μόνο με τα εσώρουχα, θεωρούνται από ορισμένους Συντηρητικούς «απόδειξη» της ακαταλληλότητάς της για κυβερνητικά αξιώματα. Επιπλέον έχει δεχθεί επικρίσεις σχετικά με τις γνώσεις της, καθώς πριν από μερικά χρόνια είχε δηλώσει ότι η Νορβηγία είναι προεδρευόμενη δημοκρατία και ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ενωση (ενώ πρόκειται για βασιλευόμενη δημοκρατία που δεν είναι μέλος της ΕΕ).

Ο γάμος της με τον κατασκευαστή Ντόριν Κόκος το 2003 πυροδότησε αντιδράσεις, διότι ο ίδιος κατασκευάζει «κατ΄ αποκλειστικότητα» όλα τα μεγάλα πάρκινγκ στο Βουκουρέστι. Το μονοπώλιό του δεν είναι άσχετο, όπως ισχυρίζονται πολλά μέσα ενημέρωσης, με την προεδρική εύνοια που απολαμβάνει η κυρία Ούντρεα. Αλλωστε η πολιτική σταδιοδρομία της «προστατευόμενης του προέδρου», όπως την αποκαλεί ο αντιπολιτευόμενος Τύπος, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον κ. Μπασέσκου. Η ίδια αποκρούει την παραφιλολογία περί «ροζ» σχέσεών της με τον πρόεδρο, τονίζοντας ότι οι σχέσεις τους παραμένουν «αυστηρά πολιτικές».


Αγία η δική μας υφυπουργός τουρισμού και πολιτισμού (και στο κάτω -κάτω έχει παντρευτεί και τον Τόλη, όχι κανέναν εργολάβο)

Τα τέλη κυκλοφορίας ή κυβερνώντας με τη μέθοδο ...Jack Daniels!


Καθώς περιμένουν να περάσει η τετραετία με τη μέθοδο Jack Daniels, πετώντας καπάκια στο βαρέλι, έχουν βάλει μερικούς από την κυβέρνηση να δουλεύουν σε δυο τομείς: Ληστεύοντας τα τελευταία χρήματα που έχουν απομείνει στις τσέπες μας και δέρνοντας ή συλλαμβάνοντας όποιον δεν θεωρεί ότι ζούμε στον επίγειο παράδεισο...
Όταν όμως η "οικολογία" τύπου Μπιρμπίλη συναντά τη βλακεία και την εισπρακτική πολιτική, τότε γίνονται πραγματικά θαύματα. Όπως αυτό με τα τέλη κυκλοφορίας...
Κυρία Μπιρμπίλη μου φαντάζεστε ποιοί μπορεί να έχουν αυτά τα παλιά αυτοκίνητα; Ή μήπως εκεί που συχνάζετε δεν υπάρχουν άνθρωποι που να έχουν κάτω από τζιπ (όπως εσείς άλλωστε);
Αν θέλετε αν βάλετε πράσινα τέλη και αν γεμίσετε τα ταμεία του κράτους γιατί δεν πάτε μια βόλτα ως τη Φωκίδα να δείτε τι γίνεται πάνω στα βουνά και πως η ληστεία του εθνικού πλούτου συνδυάζεται αρμονικά με την καταστροφή του περιβάλλοντος; Γιατί δεν ρωτάτε να μάθετε τι γίνεται στη Χαλκιδική με το χρυσάφι;
Γιατί δεν συζητάτε με τους συναδέλφους σας που απαξιώνουν καθημερινά τα μέσα μεταφοράς και υποχρεώνουν χιλιάδες πολίτες να χρησιμοποιούν αυτοκίνητο ρυπαίνοντας το περιβάλλον;
Έχετε μπει στον Ηλεκτρικό κυρία Μπιρμπίλη μου ή εσείς, μια περιβαλλοντικά "ευαίσθητη" πάτε παντού με το ΙΧ σας;
Καλή η "πράσινη ανάπτυξη" αρκεί να την πληρώνουν οι άλλοι...
Καλό θα ήταν να θυμηθεί ο Γιωργάκης (κάθε μέρα που περνά όλο και πιο Γιωργάκης αποδεικνύεται) ότι πριν από δυο χρόνια στις δημοσκοπήσεις ήταν κάτω και από τον "Κανένα" και πολύ σύντομα μπορεί να βρεθεί και πάλι εκεί!

Το ρεπορτάζ από τα φιλοκυβερνητικά Νέα, τα λέει όλα...
Αντί για τέλη δίνουν τις... πινακίδες
Ουρές στις Εφορίες από ιδιοκτήτες Ι.Χ. που δεν αντέχουν να πληρώσουν
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Γιώργος Φιντικάκης
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2009

Χιλιάδες κάτοχοι Ι.Χ. συρρέουν τις τελευταίες ημέρες στο γκισέ της Εφορίας σχηματίζοντας ουρές για να καταθέσουν τις πινακίδες των αυτοκινήτων τους και να απαλλαγουν από τα νέα, τσουχτερά τέλη κυκλοφορίας.
Πρόκειται κυρίως για κατόχους αυτοκινήτων δεκαετίας και άνω, χαμηλών κυρίως εισοδημάτων, οι οποίοι δεν μπορούν ούτε να τα πουλήσουν, αφού τα χρήματα που θα εισπράξουν είναι ελάχιστα, ούτε τα νέα τέλη αντέχουν να πληρώσουν.

Το σκεπτικό, άλλωστε, όσων καταθέτουν στις Εφορίες τις πινακίδες των αυτοκινήτων τους είναι ότι αν τα πουλούσαν θα κέρδιζαν πολύ λιγότερα χρήματα σε σχέση με τα τέλη που υποχρεούνται να καταβάλουν και τα οποία μετά την αύξησή τους φέτος σε πολλές περιπτώσεις πλησιάζουν ή και ξεπερνούν τα 1.000 ευρώ. Για παράδειγμα, για ένα όχημα 30ετίας, 2.000 κυβικών εκατοστών, τα νέα «πράσινα» τέλη που θα κληθεί να πληρώσει για το 2010 ο ιδιοκτήτης του ξεπερνούν τα 800 ευρώ, αλλά αν επιχειρήσει να το πουλήσει δεν θα εισπράξει πάνω από 400-600 ευρώ!
Εκείνοι που στο όνομα της περιβαλλοντικής πολιτικής καλούνται να πληρώσουν τα πιο τσουχτερά ποσά είναι ιδιοκτήτες παλαιών Ι.Χ. Εκτός όμως από αυτούς, χιλιάδες είναι και οι ιδιοκτήτες αυτοκινήτων νεώτερης ηλικίας που επειδή έχουν και δεύτερο όχημα προτιμούν να αποσύρουν το παλαιότερο, καταθέτοντας την πινακίδα κυκλοφορίας του στην Εφορία ώστε να απαλλαγούν από τα «πράσινα» τέλη, τα οποία κοστίζουν μέχρι και 80% υψηλότερα από τα αντίστοιχα περυσινά.
«ΤΑ ΝΕΑ» επικοινώνησαν με πολλές Εφορίες, μεταξύ των οποίων αυτές της Γλυφάδας, του Περιστερίου, του Κορωπίου, του Χολαργού και της Αγίας Παρασκευής, όπου φέτος τον Δεκέμβριο οι «δηλώσεις ακινησίας» αυτοκινήτου, όπως χαρακτηριστικά λέγονται, έχουν μέχρι και τριπλασιασθεί (196%) έναντι του αντίστοιχου περυσινού μήνα, με αποτέλεσμα να επικρατεί το αδιαχώρητο. Παραλαμβάνουν 100-150 δηλώσεις την ημέρα
Τόσο στις συγκεκριμένες Εεφορίες της Αττικής όσο και σε άλλων μεγάλων πόλεων, για παράδειγμα στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης, οι υπάλληλοι παραλαμβάνουν καθημερινά 100 έως 150 πινακίδες. Η κατακόρυφη αύξηση του όγκου εργασίας έχει «βραχυκυκλώσει» πολλές Εφορίες και προκειμένου να εξυπηρετηθούν και όσοι δεν προλάβουν να καταθέσουν πινακίδες μέσα στο 2009, δεν αποκλείεται, σύμφωνα με πληροφορίες, να δοθεί παράταση και πέραν της Πέμπτης 31ης Δεκεμβρίου, τελευταίας προθεσμίας για την υποβολή της σχετικής αίτησης. Η παράταση είναι πιθανή, δεδομένου ότι εκτός από όσους θέλουν να καταθέσουν πινακίδες ουρές τις ημέρες αυτές σχηματίζουν στις Εφορίες και εκείνοι που απευθύνονται σε αυτές- και όχι στις τράπεζες- για να πληρώσουν τα τέλη κυκλοφορίας.

Συγκεκριμένα, περίπου 800 αιτήσεις κατάθεσης πινακίδων έναντι 270 πέρυσι (196% περισσότερες) έχει δεχθεί από τις αρχές Δεκεμβρίου μέχρι και χθες η Εφορία Γλυφάδας, 645 έναντι 270 πέρυσι (139%) η Α΄ Περιστερίου, 350 έναντι 153 η ΔΟΥ Χολαργού (129%), 1.400 έναντι 650 (115%) η ΔΟΥ Κορωπίου και 500 έναντι 320 (56%) η Εφορία της Αγίας Παρασκευής.
Η κυβέρνηση ανησυχεί για τη δυσφορία που έχει προκαλέσει η ταχυδρόμηση των νέων τελών και προτίθεται από του χρόνου να επανεξετάσει την πολιτική της για τα τέλη του 2011, όπως δήλωσε και σε πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξη ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωσταντίνου.

Η διαδικασία της κατάθεσης πινακίδων δεν είναι τόσο απλή. Οι περισσότερες Εφορίες απαιτούν αντίγραφο του Ε9, μαζί με υπεύθυνη δήλωση από τον ιδιοκτήτη του Ι.Χ., που να αποδεικνύει ότι έχει στην κυριότητά του πάρκινγκ ή κάποιον ιδιόκτητο περιφραγμένο χώρο, όπου θα σταθμεύει το αυτοκίνητό του για όσο καιρό οι πινακίδες θα βρίσκονται στην Εφορία. Άλλες ωστόσο περιορίζονται σε μια υπεύθυνη δήλωση ότι ο ιδιοκτήτης του Ι.Χ. έχει δική του αυλή ή κάποιον άλλο χώρο για να θα σταθμεύει το όχημά του όσο καιρό δεν θα έχει πινακίδες. Ο κάτοχος του Ι.Χ. θα πρέπει επίσης να έχει εξοφλήσει το σύνολο των τελών των προηγούμενων ετών.
Πιο ακριβά τα τέλη από το αυτοκίνητο!
ΑΓΟΡΑΣΕ το αυτοκίνητό του το 1971. Ένα επιβατικό Citro n 2.000 κ.εκ. Μέχρι πέρυσι πλήρωνε 440 ευρώ τέλη κυκλοφορίας.
Από φέτος όμως, με βάση το νέο σύστημα, θα κληθεί να καταβάλει το ποσό των 821 ευρώ. Πρόκειται για αύξηση της τάξεως του 87%. «Τα τέλη που καλούμαι να πληρώσω είναι πιο ακριβά από την αξία του αυτοκινήτου μου», λέει ο κ. Γιάννης Ανουσάκης. «Αν θελήσω σήμερα να το πουλήσω δεν θα πιάσω πάνω από 400-600 ευρώ.
Και το αστείο είναι ότι εγώ δεν πολυχρησιμοποιώ το αυτοκίνητο. Το συντηρώ σε καλή κατάσταση αλλά μετακινούμαι στην πόλη κυρίως με μοτοσυκλέτα. Γι΄ αυτό και θα καταθέσω τις πινακίδες στην Εφορία. Το αυτοκίνητο ρυπαίνει όταν λειτουργεί, όχι όταν μένει ακίνητο. Κατά συνέπεια, τα τέλη κυκλοφορίας σε όλους και η αύξησή τους δεν έχουν στόχο τη μείωση της ρύπανσης, αλλά είναι φόρος».
Με την άποψή του συμφωνεί και ο πρόεδρος του Κέντρου Προστασίας Κλασικού Οχήματος, Στέφανος Σαμακάς. «Με τη ρύθμιση για τα τέλη επιβαρύνονται όσοι έχουν παλαιά αυτοκίνητα ανεκτίμητης αξίας, όπως τα παλαιά Φολκσβάγκεν (σκαραβαίοι), τα οποία μπαίνουν στην ίδια κατηγορία με τα καταλυτικά οχήματα πρώτης τεχνολογίας, όσα κυκλοφόρησαν μετά το 1993».

Στο Συμβούλιο της Επικρατείας τα τέλη - φωτιά
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Σίλα Αλεξίου
ΤΗΝ ΑΚΥΡΩΣΗ της υπουργικής απόφασης με την οποία καθορίστηκαν τα τέλη κυκλοφορίας των οχημάτων ζητεί η καταναλωτική οργάνωση ΙΝΚΑ, με προσφυγή που κατέθεσε στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
Η οργάνωση επικαλείται μια σειρά λόγων για να καταδείξει ότι η επίδικη απόφαση είναι αντισυνταγματική, παράνομη και αντίθετη στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) και στη Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.
Ειδικότερα υποστηρίζει ότι με την επιβολή αυξημένων τελών κυκλοφορίας στα παλαιά αυτοκίνητα παραβιάζεται η συνταγματική αρχή της ισότητας και της αναλογικότητας, αλλά και η ΕΣΔΑ, καθώς οι κάτοχοί τους κατά κανόνα είναι πολίτες μειωμένων εισοδημάτων, οι οποίοι καταφεύγουν σε αυτά επειδή αδυνατούν να αγοράσουν καινούργια.
Ωστόσο, τα παλαιά οχήματα ελέγχονται τακτικά από τα ΚΤΕΟ και δεν υπολείπονται των νέων σε λειτουργικότητα, όπως τονίζουν, ενώ οι πολίτες με τα χαμηλά εισοδήματα, λόγω του υπερβολικού ύψους των τελών, θα υποχρεωθούν να στερηθούν το αυτοκίνητό τους, είτε εκποιώντας το είτε παραδίδοντας τις πινακίδες κυκλοφορίας.
Από την άλλη, σημειώνουν, απαλλάσσονται των αυξημένων περιβαλλοντικών τελών τα ταξί και τα λεωφορεία δημόσιας και ιδιωτικής χρήσης, στα οποία επιβάλλονται μειωμένα τέλη κυκλοφορίας παρά το γεγονός ότι είναι πιο ρυπογόνα.

955+30 προσλήψεις χωρίς ΑΣΕΠ και οι... εποχικοί υπάλληλοι των 11 μηνών!

Τα "αστειάκια" με το ΑΣΕΠ τελείωσαν πριν καν ξεκινήσουν. Να υποθέσουμε ότι το πράσινο πάρτι ξεκινά; Γιατί επιλέγονται και πάλι οι ελαστικές σχέσεις εργασίας;
Ποιά εποχή έχει 11 μήνες; (δεν είναι άσχετο το ερώτημα- διαβάστε πιο κάτω)
Διαβάστε τα δυο άρθρα και πείτε μου ποιά σχέση έχει με τις πρωθυπουργικές και "ραγκουσικές" εξαγγελίες:

Δημοσίευμα πρώτο:
ΟΙ ΠΡΟΘΕΣΜΙΕΣ ΥΠΟΒΟΛΗΣ ΤΩΝ ΑΙΤΗΣΕΩΝ
955 ωρομίσθιοι σε υπηρεσίες του υπουργείου Πολιτισμού
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στα ΝΕΑ τη Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2009

Συνολικά 955 άτομα ως ωρομίσθιο προσωπικό θα προσληφθούν στα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους της χώρας για την κάλυψη εποχικών αναγκών.

Οι προσληφθέντες θα κληθούν να υπογράψουν συμβάσεις εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου για χρονικό διάστημα όχι λιγότερο από 660 ώρες και έως 1.390 ώρες από την ημερομηνία πρόσληψης.

Οι φορείς έχουν εκδώσει τις σχετικές προκηρύξεις πρόσληψης προσωπικού και οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να απευθυνθούν στους φορείς προκειμένου να ενημερωθούν για τα απαιτούμενα προσόντα και δικαιολογητικά.

Μεταξύ των ειδικοτήτων που θα απασχοληθούν ως ωρομίσθιο προσωπικό στα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους περιλαμβάνονται οι εξής: ΠΕ Αρχαιολόγων, ΠΕ Διοικητικού, ΔΕ Σχεδιαστών, ΠΕ ή ΤΕ Συντηρητών, ΤΕ ή ΔΕ Λογιστών, ΔΕ Φυλάκων Εργοταξίων, ΥΕ Καθαριστών, ΥΕ Εργατών κ.ά.

Οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να είναι Έλληνες πολίτες και να έχουν ηλικία από 18 έως 65 ετών.

Επίσης, δεν πρέπει να έχουν κώλυμα κατά το άρθρο 8 του υπαλληλικού κώδικα και να έχουν την υγεία και τη φυσική κατάσταση που τους επιτρέπει την εκτέλεση των καθηκόντων τους.

Τα απαραίτητα δικαιολογητικά
Οι ενδιαφερόμενοι μαζί με την αίτησή τους πρέπει να υποβάλουν υποχρεωτικά τα εξής δικαιολογητικά:

- Επικυρωμένα φωτοαντίγραφα των τίτλων σπουδών τους και αναγνώριση των τίτλων σπουδών από τον ΔΟΑΤΑΠ όπου απαιτείται.
- Επικυρωμένα φωτοαντίγραφα των δύο όψεων της αστυνομικής ταυτότητας.
- Πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης για τους εγγάμους.
- Υπεύθυνη δήλωση του Ν. 1599/86 ότι δεν έχουν κώλυμα κατά το άρθρο 8 του υπαλληλικού κώδικα.
- Υπεύθυνη δήλωση του Ν. 1599/86 στην οποία θα αναγράφουν εάν έχουν εργαστεί ως ωρομίσθιοι υπάλληλοι στο υπουργείο Πολιτισμού από 19/7/2004 έως την ημερομηνία λήξης υποβολής των αιτήσεων στην υπηρεσία. Σε περίπτωση που έχουν απασχοληθεί στο υπουργείο Πολιτισμού υποχρεούνται να υποβάλουν βεβαίωση από την υπηρεσία που εργάστηκαν, στην οποία θα αναφέρονται: το έργο απασχόλησης, το χρονικό διάστημα εργασίας τους, η αρχική πρόσληψη, οι τυχόν παρατάσεις, καθώς επίσης και η τελευταία ημέρα εργασίας τους (τήρησης εφαρμογής των διατάξεων του Π.Δ. 164/2004).
- Επικυρωμένες βεβαιώσεις προϋπηρεσίας.
- Βιογραφικό σημείωμα.
Οι ενδιαφερόμενοι καλούνται μέσα στις αποκλειστικές προθεσμίες που ορίζονται στις προκηρύξεις να υποβάλουν τις αιτήσεις τους προς τις υπηρεσίες που αιτούνται προσωπικό."

ΥΓ1. Τι θα γίνει με τους ήδη υπάρχοντες συμβασιούχους του ΥΠΠΟ;

Δημοσίευμα δεύτερο:
30 εποχικοί υπάλληλοι στον Οργανισμό Τουριστικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης
ΤΑ ΝΕΑ, Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2009

Προθεσμία μέχρι και σήμερα, Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου, έχουν οι ενδιαφερόμενοι που επιθυμούν να καλύψουν μία θέση από τις 30 που έχουν προκηρυχθεί από τον Οργανισμό Τουριστικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (ΟΤΕΚ).
Η κατάθεση των αιτήσεων γίνεται στο Τμήμα Γραμματείας- Διοίκησης του ΟΤΕΚ, Δραγατσανίου 4 (4ος όροφος), τηλ. 210-322.6579.
Το νέο προσωπικό που θα προσληφθεί θα καλύψει ανάγκες της κεντρικής υπηρεσίας του οργανισμού και θα απασχοληθεί για χρονικό διάστημα 11 μηνών. Θα απασχοληθούν ένας βιβλιοθηκονόμος ΠΕ, 11 πτυχιούχοι κλάδου ΠΕ διοικητικού- οικονομικού, ένας βιβλιοθηκονόμος ΤΕ, 5 υπάλληλοι ειδικότητας διοικητικού- λογιστικού ΤΕ, ένας πτυχιούχος πληροφορικής ΤΕ, τρεις χειριστές Η/Υ ΔΕ, ένας οδηγός ΔΕ, τρεις κλητήρες και τέσσερα άτομα που θα προσληφθούν ως προσωπικό καθαριότητας ΥΕ.
Για τις θέσεις ΠΕ και ΤΕ απαιτείται γνώση χειρισμού Η/Υ, με εξαίρεση τη θέση υπαλλήλου πληροφορικής, όπου η γνώση προκύπτει από τον τίτλο σπουδών. Επίσης, για τις θέσεις βιβλιοθηκονόμων ΠΕ και ΤΕ ως προσόν ορίζεται και η καλή γνώση αγγλικής γλώσσας."

ΥΓ2 Τι είδους εποχικοί υπάλληλοι εργάζονται για 11 μήνες; Μήπως η κυβέρνηση ανακάλυψε καμία νέα εποχή και μας το κρύβει;

The Selfish Giant/ Ο εγωιστής γίγαντας

Διαβάζοντας το βιβλίο της Σώτης Τριανταφύλλου "Ο χρόνος πάλι", που παρά τις άφθονες ενστάσεις μου το βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον και καλογραμμένο, αληθινό ντοκουμέντο μιας εποχής, θυμήθηκα ακόμη μια φορά τον "Εγωιστή γίγαντα". Γράφει ανάμεσα σε άλλα όμορφα και εύστοχα: "...στα παραμύθια του Όσκαρ Γουάιλντ, τα πιο τρομερά πράγματα παρουσιάζονται με τον πιο απλό τρόπο...τα παραμύθια του Όσκαρ Γουάιλντ έκαναν τα παιδιά να μεγαλώνουν πιο γρήγορα και μια για πάντα..."
Σκέφτηκα λοιπόν να μοιραστώ μαζί σας το παραμύθι στο πρωτότυπο. Ας σκεφτούμε λίγο τα πολλαπλά νοήματά του...


The Selfish Giant

Every afternoon, as they were coming from school, the children used to go and play in the Giant's garden.
It was a large lovely garden, with soft green grass. Here and there over the grass stood beautiful flowers like stars, and there were twelve peach-trees that in the spring-time broke out into delicate blossoms of pink and pearl, and in the autumn bore rich fruit. The birds sat on the trees and sang so sweetly that the children used to stop their games in order to listen to them. 'How happy we are here!' they cried to each other.
One day the Giant came back. He had been to visit his friend the Cornish ogre, and had stayed with him for seven years. After the seven years were over he had said all that he had to say, for his conversation was limited, and he determined to return to his own castle. When he arrived he saw the children playing in the garden.
'What are you doing here?' he cried in a very gruff voice, and the children ran away.
'My own garden is my own garden,' said the Giant; 'any one can understand that, and I will allow nobody to play in it but myself.' So he built a high wall all round it, and put up a notice-board.
TRESPASSERS
WILL BE
PROSECUTED

He was a very selfish Giant.



The poor children had now nowhere to play. They tried to play on the road, but the road was very dusty and full of hard stones, and they did not like it. They used to wander round the high wall when their lessons were over, and talk about the beautiful garden inside.
'How happy we were there,' they said to each other.
Then the Spring came, and all over the country there were little blossoms and little birds. Only in the garden of the Selfish Giant it was still Winter. The birds did not care to sing in it as there were no children, and the trees forgot to blossom. Once a beautiful flower put its head out from the grass, but when it saw the notice-board it was so sorry for the children that it slipped back into the ground again, and went off to sleep. The only people who were pleased were the Snow and the Frost. 'Spring has forgotten this garden,' they cried, 'so we will live here all the year round.' The Snow covered up the grass with her great white cloak, and the Frost painted all the trees silver. Then they invited the North Wind to stay with them, and he came. He was wrapped in furs, and he roared all day about the garden, and blew the chimney-pots down. 'This is a delightful spot,' he said, 'we must ask the Hail on a visit.' So the Hail came. Every day for three hours he rattled on the roof of the castle till he broke most of the slates, and then he ran round and round the garden as fast as he could go. He was dressed in grey, and his breath was like ice.
'I cannot understand why the Spring is so late in coming,' said the Selfish Giant, as he sat at the window and looked out at his cold white garden; 'I hope there will be a change in the weather.'
But the Spring never came, nor the Summer. The Autumn gave golden fruit to every garden, but to the Giant's garden she gave none. 'He is too selfish,' she said. So it was always Winter there, and the North Wind, and the Hail, and the Frost, and the Snow danced about through the trees.



One morning the Giant was lying awake in bed when he heard some lovely music. It sounded so sweet to his ears that he thought it must be the King's musicians passing by. It was really only a little linnet singing outside his window, but it was so long since he had heard a bird sing in his garden that it seemed to him to be the most beautiful music in the world. Then the Hail stopped dancing over his head, and the North Wind ceased roaring, and a delicious perfume came to him through the open casement. 'I believe the Spring has come at last,' said the Giant; and he jumped out of bed and looked out.
What did he see?
He saw a most wonderful sight. Through a little hole in the wall the children had crept in, and they were sitting in the branches of the trees. In every tree that he could see there was a little child. And the trees were so glad to have the children back again that they had covered themselves with blossoms, and were waving their arms gently above the children's heads. The birds were flying about and twittering with delight, and the flowers were looking up through the green grass and laughing. It was a lovely scene, only in one corner it was still Winter. It was the farthest corner of the garden, and in it was standing a little boy. He was so small that he could not reach up to the branches of the tree, and he was wandering all round it, crying bitterly. The poor tree was still quite covered with frost and snow, and the North Wind was blowing and roaring above it. 'Climb up! little boy,' said the Tree, and it bent its branches down as low as it could; but the little boy was too tiny.
And the Giant's heart melted as he looked out. 'How selfish I have been!' he said; 'now I know why the Spring would not come here. I will put that poor little boy on the top of the tree, and then I will knock down the wall, and my garden shall be the children's playground for ever and ever.' He was really very sorry for what he had done.


So he crept downstairs and opened the front door quite softly, and went out into the garden. But when the children saw him they were so frightened that they all ran away, and the garden became Winter again. Only the little boy did not run, for his eyes were so full of tears that he died not see the Giant coming. And the Giant stole up behind him and took him gently in his hand, and put him up into the tree. And the tree broke at once into blossom, and the birds came and sang on it, and the little boy stretched out his two arms and flung them round the Giant's neck, and kissed him. And the other children, when they saw that the Giant was not wicked any longer, came running back, and with them came the Spring. 'It is your garden now, little children,' said the Giant, and he took a great axe and knocked down the wall. And when the people were gong to market at twelve o'clock they found the Giant playing with the children in the most beautiful garden they had ever seen.
All day long they played, and in the evening they came to the Giant to bid him good-bye.
'But where is your little companion?' he said: 'the boy I put into the tree.' The Giant loved him the best because he had kissed him.
'We don't know,' answered the children; 'he has gone away.'
'You must tell him to be sure and come here to-morrow,' said the Giant. But the children said that they did not know where he lived, and had never seen him before; and the Giant felt very sad.
Every afternoon, when school was over, the children came and played with the Giant. But the little boy whom the Giant loved was never seen again. The Giant was very kind to all the children, yet he longed for his first little friend, and often spoke of him. 'How I would like to see him!' he used to say.
Years went over, and the Giant grew very old and feeble. He could not play about any more, so he sat in a huge armchair, and watched the children at their games, and admired his garden. 'I have many beautiful flowers,' he said; 'but the children are the most beautiful flowers of all.'

One winter morning he looked out of his window as he was dressing. He did not hate the Winter now, for he knew that it was merely the Spring asleep, and that the flowers were resting.
Suddenly he rubbed his eyes in wonder, and looked and looked. It certainly was a marvellous sight. In the farthest corner of the garden was a tree quite covered with lovely white blossoms. Its branches were all golden, and silver fruit hung down from them, and underneath it stood the little boy he had loved.
Downstairs ran the Giant in great joy, and out into the garden. He hastened across the grass, and came near to the child. And when he came quite close his face grew red with anger, and he said, 'Who hath dared to wound thee?' For on the palms of the child's hands were the prints of two nails, and the prints of two nails were on the little feet.
'Who hath dared to wound thee?' cried the Giant; 'tell me, that I may take my big sword and slay him.'
'Nay!' answered the child; 'but these are the wounds of Love.'
'Who art thou?' said the Giant, and a strange awe fell on him, and he knelt before the little child.
And the child smiled on the Giant, and said to him, 'You let me play once in your garden, to-day you shall come with me to my garden, which is Paradise.'
And when the children ran in that afternoon, they found the Giant lying dead under the tree, all covered with white blossoms.

Και σε μετάφραση (όπως το βρήκα από το sxeseis.gr)
Ο εγωιστής γίγαντας – Όσκαρ Γουάιλντ

Κάθε απόγευμα, γυρίζοντας από το σχολείο, τα παιδιά πήγαιναν να παίξουν στον κήπο του γίγαντα. Ήταν ένας μεγάλος, πανέμορφος κήπος με απαλό πράσινο γρασίδι. Εδώ κι εκεί στο χορτάρι ορθώνονταν ωραία λουλούδια σαν αστέρια, υπήρχαν δώδεκα ροδακινιές που την γέμιζαν ρόδινα μαργαριταρένια ανθάκια, το φθινόπωρο βάραιναν από τους πλουσιους καρπούς. Τα πουλιά κάθονταν στα δέντρα τραγουδούσαν τόσο γλυκά, που τα παιδιά σταματούσαν τα παιχνίδια τους για να τ' ακούσουν. «Τι ευτυχισμένα που είμαστε εδώ!» φώναζαν το ένα στ' άλλο.
Μια μέρα, ο γίγαντας γύρισε. Είχε πάει να επισκεφτεί το φίλο του, το δράκο της Κορνουάλλης, είχε μείνει μαζί του εφτά χρόνια. 'Όταν τέλειωσαν τα εφτά χρόνια, είχε πει όλα όσα ήθελε να πει, μια και τα ενδιαφέροντα του ήταν περιορισμένα, και αποφάσισε να γυρίσει στο κάστρο του. Όταν έφτασε, είδε τα παιδιά να παίζουν στον κήπο. «Τι κάνετε εδώ;» φώναξε με πολύ άγρια φωνή, και τα παιδιά έφυγαν τρέχοντας. «Ο κήπος μου είναι δικός μου» είπε ο γίγαντας «δεν είναι δύσκολο να το καταλάβει κανείς αυτό, και δε θα επιτρέψω να παίζει κανείς εδώ μέσα εκτός από μένα». Έχτισε λοιπόν μια ψηλή μάντρα ολόγυρα κι έστησε μια ταμπέλα. ΟΙ ΠΑΡΑΒΑΤΕΣ ΘΑ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ.
Ήταν ένας γίγαντας πολύ εγωιστής.

Τα καημένα τα παιδιά τώρα δεν είχαν πουθενά να παίξουν. Προσπάθησαν να παίξουν στο δρόμο, αλλά ο δρόμος ήταν γεμάτος σκόνη και κοφτερές πέτρες, και δεν τους άρεσε. Περιτριγύριζαν την ψηλή μάντρα όταν τέλειωναν τα μαθήματα τους και μιλούσαν για τον όμορφο κήπο πίσω της. «Τι ευτυχισμένα που ήμασταν εκεί!» έλεγαν το ένα στ' άλλο.
Ύστερα ήρθε η άνοιξη κι ολόκληρη η χώρα γέμισε μπουμπούκια και μικρά πουλιά. Μόνο στον κήπο του εγωιστή γίγαντα ήταν ακόμη χειμώνας. Τα πουλιά δεν είχαν όρεξη να τραγουδήσουν εκεί μέσα, γιατί δεν υπήρχαν καθόλου παιδιά, και τα δέντρα ξέχασαν να βγάλουν μπουμπούκια. Μια μέρα, ένα όμορφο λουλούδι πρόβαλε το κεφάλι του απ' το χορτάρι, μα μόλις είδε την ταμπέλα, λυπήθηκε τόσο πολύ για τα παιδιά, που τρύπωσε πάλι στο χώμα κι αποκοιμήθηκε. Οι μόνοι που χάρηκαν ήταν το χιόνι κι η παγωνιά. «Η άνοιξη τον ξέχασε αυτό τον κήπο» αναφώνησαν, «θα ζήσουμε λοιπόν εδώ όλο το χρόνο». Το χιόνι σκέπασε το χορτάρι με το φαρδύ λευκό μανδύα του, και η παγωνιά έβαψε όλα τα δέντρα ασημένια. Έπειτα κάλεσαν το βοριά να μείνει μαζί τους κι εκείνος ήρθε. Ήταν τυλιγμένος με γούνες κι όλη τη μέρα βρυχιόταν στον κήπο και γκρέμιζε τις καμινάδες. «Θαυμάσιο μέρος» είπε, «πρέπει να καλέσουμε και το χαλάζι». Ήρθε λοιπόν και το χαλάζι. Τρεις ώρες κάθε μέρα σφυροκοπούσε τη στέγη του κάστρου κι έσπασε τις περισσότερες πλάκες, κι ύστερα έτρεχε γύρω γύρω στον κήπο όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Ήταν ντυμένο στα γκρίζα, κι η ανάσα του ήταν πάγος. «Δεν καταλαβαίνω γιατί καθυστερεί τόσο πολύ η άνοιξη» έλεγε ο εγωιστής γίγαντας, καθισμένος στο παράθυρο και κοιτάζοντας τον παγωμένο κατάλευκο κήπο του-«ελπίζω ν' αλλάξει ο καιρός». Η άνοιξη όμως δεν ήρθε ποτέ, ούτε το καλοκαίρι. Το φθινόπωρο έφερε χρυσούς καρπούς σ' όλους τους κήπους, αλλά στον κήπο του γίγαντα δεν έδωσε κανέναν. «Είναι υπερβολικά εγωιστής» είπε. Κι έτσι, βασίλευε πάντα ο χειμώνας, κι ο βοριάς και το χαλάζι κι η παγωνιά και το χιόνι χόρευαν ανάμεσα στα δέντρα.
Ένα πρωί, ο γίγαντας ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι του όταν άκουσε μια πολύ όμορφη μουσική. Ηχούσε τόσο γλυκιά στ' αυτιά του, που νόμιζε ότι περνούσαν από κει οι μουσικοί του βασιλιά. Στην πραγματικότητα, δεν ήταν παρά μια μικρή καρδερίνα που τραγουδούσε έξω απ' το παράθυρο του, αλλά είχε τόσο καιρό ν' ακούσει πουλί να κελαηδάει στον κήπο του, που του φάνηκε η πιο όμορφη μουσική στον κόσμο. Έπειτα το χαλάζι σταμάτησε να χορεύει πάνω από το κεφάλι του, ο βοριάς έπαψε να βρυχιέται κι ένα εξαίσιο άρωμα έφτασε από τ' ανοιχτό τζάμι. «Μου φαίνεται πως ήρθε επιτέλους η άνοιξη» είπε ο γίγαντας και πετάχτηκε απ' το κρεβάτι και κοίταξε έξω. Τι είδε; Είδε ένα υπέροχο θέαμα. Από ένα μικρό άνοιγμα στη μάντρα τα παιδιά είχαν τρυπώσει στον κήπο κι ήταν σκαρφαλωμένα στα κλαδιά των δέντρων. Σε κάθε δέντρο που έβλεπε ήταν κι ένα παιδάκι. Και τα δέντρα χαίρονταν τόσο πολύ που ξανάβλεπαν τα παιδιά, που είχαν σκεπαστεί με μπουμπούκια και ανέμιζαν απαλά τα μπράτσα τους πάνω από τα κεφάλια των παιδιών. Τα πουλιά πετούσαν ολόγυρα τιτιβίζοντας ξετρελαμένα, και τα λουλούδια σήκωναν το κεφάλι τους απ' το πράσινο χορτάρι και γελούσαν. Ήταν μια πανέμορφη σκηνή, και μόνο σε μια γωνιά ήταν ακόμη χειμώνας. Ήταν η πιο μακρινή γωνιά του κήπου, κι εκεί στεκόταν ένα αγοράκι. Ήταν τόσο μικροκαμωμένο, που δεν μπορούσε να φτάσει τα κλαδιά του δέντρου κι έκανε κύκλους γύρω του κλαίγοντας πικραμένο. Το καημένο το δέντρο ήταν ακόμη σκεπασμένο με χιόνι και πάγο, κι ο βοριάς φύσαγε και βρυχιόταν από πάνω του. «Ανέβα, αγοράκι!» έλεγε το δέντρο, και λύγιζε τα κλαδιά του όσο πιο χαμηλά μπορούσε-αλλά το αγόρι ήταν υπερβολικά μικροκαμωμένο.
Κι η καρδιά του γίγαντα έλιωσε καθώς κοίταξε έξω. «Τι εγωιστής που ήμουν!» είπε- «τώρα καταλαβαίνω γιατί δεν ερχόταν εδώ η άνοιξη. Θ' ανεβάσω το αγοράκι στο δέντρο κι έπειτα θα γκρεμίσω τη μάντρα, κι ο κήπος μου θα μείνει για πάντα παιχνιδότοπος για τα παιδιά». Μετάνιωνε στ' αλήθεια πολύ γι' αυτό που είχε κάνει.
Κατέβηκε λοιπόν τη σκάλα, άνοιξε αθόρυβα την εξώπορτα και βγήκε στον κήπο. Μα μόλις τον είδαν τα παιδιά, τρόμαξαν όλα τόσο πολύ, που το 'βαλαν στα πόδια, και στον κήπο ξανάγινε χειμώνας. Μόνο το αγοράκι δεν έτρεξε να φύγει, γιατί το τύφλωναν τα δάκρυα και δεν είδε το γίγαντα να έρχεται. Κι ο γίγαντας το πλησίασε κλεφτά από πίσω, το πήρε απαλά στο χέρι του και το απόθεσε πάνω στο δέντρο. Και το δέντρο αμέσως μπουμπούκιασε, και τα πουλιά ήρθαν και τραγούδησαν πάνω στα κλαδιά του, και το αγοράκι άπλωσε τα δυο του χέρια, τα τύλιξε γύρω απ' το λαιμό του γίγαντα και τον φίλησε. Τ' άλλα παιδιά, όταν είδαν ότι ο γίγαντας δεν ήταν πια κακός, γύρισαν τρέχοντας πίσω και μαζί τους ήρθε κι η άνοιξη. «Είναι δικός σας ο κήπος τώρα, παιδάκια» είπε ο γίγαντας, και πήρε ένα μεγάλο τσεκούρι και γκρέμισε τη μάντρα. Και την ώρα που οι άνθρωποι πήγαιναν για ψώνια, στις δώδεκα, βρήκαν το γίγαντα να παίζει με τα παιδάκια στον πιο όμορφο κήπο που είχαν δει ποτέ. Όλη μέρα έπαιζαν, και το απόγευμα πήγαν στο γίγαντα να τον αποχαιρετήσουν. «Μα πού είναι ο μικρός σας σύντροφος;» είπε, «το αγόρι που έβαλα πάνω στο δέντρο». Ο γίγαντας το αγαπούσε περισσότερο απ' όλα, γιατί τον είχε φιλήσει. «Δεν ξέρουμε» απάντησαν τα παιδιά- «έφυγε». «Πρέπει να του πείτε να έρθει οπωσδήποτε αύριο» είπε ο γίγαντας. Αλλά τα παιδιά είπαν ότι δεν ήξεραν πού έμενε, δεν το είχαν ξαναδεί ποτέ πριν κι ο γίγαντας ένιωσε μεγάλη θλίψη. Κάθε απόγευμα, όταν τέλειωνε το σχολείο, τα παιδιά έρχονταν κι έπαιζαν με το γίγαντα. Μα το αγοράκι που αγαπούσε ο γίγαντας δεν ξαναφάνηκε ποτέ. Ο γίγαντας ήταν πολύ καλός με όλα τα παιδιά, ωστόσο λαχταρούσε να δει τον πρώτο μικρό του φίλο και μιλούσε συχνά γι' αυτόν. «Πόσο θα 'θελα να τον δω!» έλεγε. Πέρασαν χρόνια, κι ο γίγαντας γέρασε κι έχασε τις δυνάμεις του. Δεν μπορούσε πια να παίζει, καθόταν λοιπόν σε μια πελώρια πολυθρόνα και κοιτούσε τα παιδιά και θαύμαζε τον κήπο του. «Έχω πολλά όμορφα λουλούδια» έλεγε• «μα τα παιδιά είναι τα πιο όμορφα απ' όλα τα λουλούδια». Ένα χειμωνιάτικο πρωινό, καθώς ντυνόταν, κοίταξε έξω απ' το παράθυρο του. Δε μισούσε πια το χειμώνα, γιατί ήξερε ότι ήταν απλώς η άνοιξη κοιμισμένη και τα λουλούδια ξεκουράζονταν. Ξαφνικά, έτριψε με απορία τα μάτια του και κοιτούσε και δε χόρταινε. Ήταν στ' αλήθεια ένα υπέροχο θέαμα. Στην πιο μακρινή γωνιά του κήπου έβλεπε ένα δέντρο σκεπασμένο ολόκληρο με όμορφα άσπρα μπουμπούκια. Τα κλαδιά του ήταν χρυσά, και ασημένιοι καρποί κρέμονταν απ' αυτά, και στη ρίζα του στεκόταν το αγοράκι που είχε αγαπήσει. Γεμάτος χαρά κατέβηκε τρέχοντας ο γίγαντας και βγήκε στον κήπο. Διέσχισε βιαστικά την πρασιά και πλησίασε το παιδί. Κι όταν το έφτασε, το πρόσωπο του κοκκίνισε από την οργή και είπε «Ποιος τόλμησε να σε πληγώσει;» Γιατί στις παλάμες των χεριών του παιδιού υπήρχαν τα σημάδια από δυο καρφιά, και σημάδια από δυο καρφιά είχαν και τα ποδαράκια του. «Ποιος τόλμησε να σε πληγώσει;» φώναξε ο γίγαντας «πες μου, για να πάρω το μεγάλο σπαθί μου και να τον σκοτώσω». «Όχι!» απάντησε το παιδί- «γιατί αυτές είναι οι πληγές της αγάπης». «Ποιος είσαι;» ρώτησε ο γίγαντας, και τον πλημμύρισε ένα αλλόκοτο δέος και γονάτισε μπροστά στο παιδάκι. Και το παιδάκι χαμογέλασε στο γίγαντα και του είπε: «Με άφησες κάποτε να παίξω στον κήπο σου, απόψε θα 'ρθεις μαζί μου στο δικό μου κήπο, που είναι ο παράδεισος». Κι όταν τα παιδάκια έτρεξαν στον κήπο εκείνο το απόγευμα, βρήκαν το γίγαντα νεκρό κάτω απ' το δέντρο, σκεπασμένον ολόκληρο με κατάλευκα μπουμπούκια.

Αποκάλυψη: Γιατί χάθηκε η Μικρά Ασία


Καλά μετά από τόσα χρόνια καθόμαστε και συζητάμε γιατί χάσαμε την Μικρασία; Μα στο ερώτημα απαντάει μόνη της η φωτογραφία. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος είναι αγέρωχος. Μέχρι που ο μικρούλης της φωτογραφίας του ευχήθηκε και του είπε: "Καλή επιτυχία, νονέ".

Χρειάζεται να διευκρινίσουμε ότι ο μικρούλης λέγεται Κωσταντίνος Μητσοτάκης;

Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2009

Nine


Είδα το Σάββατο το Nine, κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου μιούζικαλ, βασισμένου στον Φελίνι. Εξαιρετικά ενδιαφέρον! Προτιμήστε το τη ώρα που οι άλλοι θα συνωθούνται στο Avatar...
Από τις κορυφαίες στιγμές το τραγούδι "Be Italian", που σας το παρουσιάζω στην εκδοχή του μιούζικαλ:


...Η Marion Cotillard...

...Η Kate Hudson...

...η Penelope Cruz...


...Τα υπόλοιπα στη μεγάλη οθόνη... Και παρεμπιπτόντως είναι ευκαιρία να (ξανα) δούμε τις ταινίες του Φελίνι

"Είμαι Έλλην το καυχώμαι"!!!;;;


Από τη συγχωριανή Β.Π. πήρα αυτό το mail με το προφίλ του Νεο- Έλληνα:
"ΚΥΡΙΑΚΗ πρωί κοινωνάς στην εκκλησία και το απόγευμα ρίχνεις Χριστοπαναγίες στο γήπεδο. «Καταλαβαίνεις» τους ξένους «από τη φάτσα».Εχεις Φιλιππινέζα να σου κρατάει το παιδί, Βουλγάρα να σου καθαρίζει το σπίτι, Αλβανούς στο συνεργείο της οικοδομής, Πακιστανούς να σου φροντίζουν το κτήμα για να πληρώνεις λιγότερο και να μην κολλάς ένσημα, κι όμως φωνάζεις να φύγουν οι ξένοι να ξεβρωμίσει η χώρα.
ΚΑΘΕ καλοκαίρι «πρέπει να πας στο χωριό». Οταν ταξιδεύεις στο εξωτερικό για να ξεφύγεις λίγο από την Ελλάδα, ψάχνεις για άλλους Ελληνες για να κάνεις παρέα.Εκλιπαρείς το προσωπικό του αεροδρομίου να επιτρέψουν τις παραπάνω βαλίτσες που έχεις, αμέσως μόλις ο πατέρας σου σταματήσει να το κάνει για σένα και την οικογένεια.Οταν ταξιδεύεις με το αεροπλάνο και επιστρέψεις, βρίσκεις 20 άτομα να σε περιμένουν στο αεροδρόμο. Χειροκροτείς τον πιλότο όταν προσγειωθείς.Οποτε ταξιδεύεις στο εξωτερικό απορείς πώς ο κόσμος ζει χωρίς περίπτερα. Βρίσκεις τους τουρίστες αστείους.Και τους μαθαίνεις να λένε «malaka».ΕΧΕΙΣ δέκα χρόνια να μπεις σε λεωφορείο.Περιγράφεις το κτίριο της Interamerican στην Κηφισίας ως «ουρανοξύστη». Παραγγέλνεις ταυτόχρονα σουβλάκια κι ένα ασθενοφόρο και το ασθενοφόρο έρχεται όταν χωνεύεις τα σουβλάκια. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να πέσεις σε μποτιλιάρισμα στις 6 π.μ. της Κυριακής. Εχεις αυτοκίνητο που κοστίζει πάνω από 60.000 ευρώ και αρνείσαι να δώσεις στον παρκαδόρο 5 ευρώ πουρμπουάρ γιατί το θεωρείς κλοπή.ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΕΙΣ με τα φώτα για μπλόκο, αλλά παραπονιέσαι στον αστυνομικό ότι δεν δίνει κλήση και στους άλλους οδηγούς. Διπλοπαρκάρεις για τσιγάρα κλείνοντας τον δρόμο και απολογείσαι σ' αυτούς που κορνάρουν, αλλά στο παρακάτω στενό πλακώνεις τον οδηγό που έκανε ακριβώς το ίδιο. Οταν σταματάς στο φανάρι έχεις το χέρι στην κόρνα. Πάντα αναρωτιόσουν σε τι διάολο χρησιμεύει η «διάβαση πεζών». Είσαι βέβαιος ότι το κακό μάτι έχει αποδειχθεί και επιστημονικά.ΜΙΣΕΙΣ τους δημόσιους υπαλλήλους, αλλά όνειρο ζωής είναι να γίνεις ένας από αυτούς. Ποτέ δεν σου φτάνουν τα χρήματα για τα βασικά είδη ανάγκης, αλλά πάντα σου περισσεύουν για τα είδη πολυτελείας. Ξέρεις ότι όλοι οι άλλοι είναι τουρκόσποροι ή Σλάβοι, αλλά εσύ το 'χεις στανταράκι πως είσαι γνήσιος απόγονος του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Πας γυμναστήριο και καπνίζεις κι ένα πακέτο τσιγάρα τη μέρα. Κάνεις φραπέ πριν φύγεις από το σπίτι, όταν φτάνεις στο γραφείο, μετά το φαγητό, όταν έχεις καλεσμένους, πριν φύγουν οι καλεσμένοι, αφού φύγουν οι καλεσμένοι και πριν πέσεις για ύπνο.ΤΡΩΣ πρωινό πριν πας για ύπνο. Δεν τρως ποτέ βραδινό πριν από τις 10 μ.μ. Μαλώνεις για το ποιος θα πληρώσει τον λογαριασμό. Το πρώτο σου hangover ήταν γύρω στα 5 σου, όταν ο μπαμπάς / θείος / παππούς σού έδωσε να δοκιμάσεις ουίσκι, γιατί το ζήταγες κλαίγοντας. Η μαμά βάζει σεμεδάκι πάνω από την οθόνη του PC σου.ΚΑΥΧΙΕΣΑΙ που ο γιος σου είναι γαμιάς και η κόρη σου παρθένα."

...και ο Greek Lover

Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2009

Η Στεφανία και οι ευχές

Για τη δουλειά της ζωγράφου Στεφανίας Βελδεμίρη έχω ξαναγράψει.
Το κείμενο άρχιζε έτσι:
"Δεν γνωρίζω τη Στεφανία Βελδεμίρη. Μου τη "σύστησε" μέσα από τη σελίδα της στο facebook η εξαιρετική συγγραφέας του "Όλα πάνε ρολόϊ (ή σχεδόν)" Στυλιάνα Γκαλινίκη.
Η Στεφανία Βελδεμίρη είναι ζωγράφος και με τα πινέλα της αποφάσισε να βάλει χρώμα στα σχολεία. Και να το εκπληκτικό αποτέλεσμα. Ευτυχώς υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι στην Ελλάδα..." και συνέχιζα παρουσιάζοντας έργα της από σχολεία.
Αυτό έγινε η αφορμή για να επικοινωνήσουμε μέσω διαδικτύου και ότν πριν λίγο καιρό επρόκειτο να έρθει στην Αθήνα για την παρουσίαση του βιβλίου της Στυλιάνας, με ρώτησε αν είχα υπόψη μου κάποιο σχολείο όπου θα ενδιαφέρονταν να τους ζωγραφίσει αφιλοκερδώς τον τοίχο.
Σκέφτηκα το σχοελίο που βλέπω κάθε μέρα από το παράθυρο του γραφείου μου στην Αχαρνών. Επικοινώνησα με τη διευθύντρια που βρήκε καλή την ιδέα, όμως μετά κολλήσαμε στη γραφειοκρατία... Απογοητευμένος ενημέρωσα τη Στεφανία. Δεν κατάλαβα ποτέ πως ένα τέτοιο δώρο που θα ομόρφαινε το γκρίζο κτίριο και τη ζωή των μαθητών, αντιμετωπίστηκε με τόσο σκεπτικισμό και άρνηση...
Συχνά το σκέφτομαι κοιτάζοντας την άσχημη πόλη μας από το γραφείο και τα παιδιά που κάθε μέρα δίνουν το παρόν στα γκρίζα τους κουτιά...
Η Στεφανία όμως δεν είχε πει την τελευταία της λέξη. Όταν συναντηθήκαμε για πρώτη (και μοναδική μέχρι τώρα) φορά στην παρουσίαση του "Όλα πάνε ρολόι (ή σχεδόν)", άνοιξε τη τσάντα της και έβγαλε αυτή την όμορφη ζωγραφιά:

"Είναι για σένα" μου είπε. "Είναι αυτό που θα ζωγράφιζα στον τοίχο του σχολείου. Αυτό που θα έβλεπες από το παράθυρό σου. Μπορείς να το κολλήσεις στο τζάμι και να το βλέπεις, σα να ήταν εκεί!"
Πήρα συγκινημένος το δώρο της, που το φυλάω προσεκτικά...
Όμως και πάλι οι εκπλήξεις συνεχίστηκαν: Μου ζήτησε τη διεύθυνσή μου για να μου στείλει μια κάρτα. Μου εξήγησε ότι τις φτιάχνουν οικογενειακώς και τους αρέσει να τις στέλνουν στους φίλους τους. Να λοιπόν το 2010 της Στεφανίας, που μ' αυτό θα σας ευχηθώ κι εγώ τα καλύτερα:


...Και να ευχαριστήσω βεβαίως τον Τάσο, αλλά και τα παιδιά της Στεφανίας τη Κατερίνα και τον Άγγελο, που μου έφτιαξαν μια καταπληκτική κάρτα, γεμάτη θησαυρούς. Αυτή λυπάμαι, αλλά θα τη κρατήσω για τον εαυτό μου!

Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2009

Ο Κίταμου Ταούρα, η Ταφτιάνα Σούκοβα και άλλες ιστορίες



Με μπόλικο γέλιο, σας αποχαιρετώ για τα Χριστούγεννα, με τα νέα λήμματα του λεξικού Μπαμπινιώτη

Πως λέγεται:
O μεθυσμένος Αι Βασίλης;
-Βασιλόπιττα
Ο Οιδίποδας στ' Αγγλικά;
-Mother fucker
Ο κόκορας που φτάνει στην άκρη του γκρεμού και δεν πηδάει;
-Κότα
Αυτός που χάνει τη μπάλα;
-Χάνιμπαλ
Ο άντρας από τον Αρη;
-Μανάρι
Η σιωπή των αμνών στα βλάχικα;
-Μούγκα στη στρούγκα
Αυτός που σταματάει τις κότες;
-Σταμάτης Κόκκοτας
Τα κατασκοπευτικά, μη επανδρωμένα αμερικάνικα αεροσκάφη, που φωτογραφίζουν τις θέσεις των Ταλιμπάν;
-Ta libanistiria
Αυτός που πηδάει την Εφη;
-Εφιαλτης
Το ελατήριο, στα Γιαπωνέζικα;
-Τοιοιοιοιν

Ο Κινέζος βελονιστής;
-Πινέζος
Το συναχωμένο Pokemon;
-Pik-Apsou
Ο κάτοικος της Ζιμπάμπουε;
-Ζι-μπαμπουίνος
Ενα έντομο μέσα σε ταξί;
-Εν τω μεταξύ
Αυτός που κυνηγά τα στρουμφάκια με το φονικό όπλο;
-Δρακου-Μελ Γκίμπσον
Αυτή που δουλεύει το πρωί στα χωράφια και το βράδυ στα μπαρ;
-Τσάπα-τσούλα
Η πεταλούδα στα Τούρκικα;
-Εμπριμέ-κουνούπ
Η έκτρωση στα Ισπανικά;
-Adios Embrios
Αυτός που είναι θαμμένος στο όρος Σινά;
-Συναχωμένος
Το κουτί παραπόνων στα Τούρκικα;
-Αι σιχτίρ ντουλάπ
Ο αδερφός του Καραισκάκη;
-Καραι-τάβλι
Το σπέρμα στα Τούρκικα;
-Τσου-τσου σιρόπ
Ο λοχίας-αδερφή;
-Αμφιλοχίας
Ο ταξιτζής στα Αραβικά;
-Ομάρ Ταρίφ
Η Ινδιάνα που ανεβαίνει στο βουνό;
-Αγκομαχώντας
Πως νιαουρίζει μια πεινασμένη γάτα;
-Πι-νιάου


Αλλοδαποί Επαγγελματίες
Βραζιλιάνος πορνοστάρ
-Ντον Χοσέ λος Πέος Ντούρος
Αιγύπτιος ανίκανος
-Αλή Μουπέφτι
Γιαπωνέζα στριπτηζέζ
-Ναμουνάκι Κουναμούτο
Βουλγάρα πλαστική χειρουργός
-Ταφτιάνα Σούκοβα
Γιαπωνέζος νεκροθάφτης
-Νασουσίρο Τοκασόνι
Γιαπωνέζος ουρολόγος
-Κίταμου Ταούρα
Ιταλός μαραγκός
-Τοκόβι Τοκαδρόνι
Χιλιανός ιδιοκτήτης μπαρ
-Κάρλος Εχομπάρ
Νικαραγουανός τεμπέλης
-Σαντινίστα Πούχο
Ρουμάνα ορθοπεδικός
-Κάκοσι Μινίσκου
Ισπανός φοβητσιάρης
-Αντόνιο Κλασαμέντες
Γαλάτης τραβεστί
-Σιγγρουφίξ

Ελληνο-Τουρκικό λεξικό
Ναυμαχία
-Παπόρ καυγά
Βιβλιάριο απόρων κορασίδων
-Μπατίρ χανούμ τεφτέρ
Αναπηρική σύνταξη
-Σακάτ μπαξίς
Χειροβομβίδα
-Σαματά κεφτέ
Πυρηνική βόμβα
-Γης μαδιάμ κεφτέ
Υπολογιστής
-Κλικ κλικ ντουλάπ
Τηλεσυνδιάσκεψη
-Παρτούζ τελεφόν
Υποβρύχιο
-Μπουρμπουλήθρ παπόρ
Φέρρυ-μποτ
-Τουτού παπόρ
Τηλεόραση
-Μπανιστήρ ντουλάπ
Αρμα μάχης
-Τσαμπουκά τουτού
Δημόσιος υπάλληλος
-Τεφτέρ τσογλάν
Μάστορας
-Μερεμέτ τσογλάν
Ραδιόφωνο
-Τζερτζελέ μαραφέτ
Βέρα
-Μπουνταλά χαλκά
Στομαχολόγος
-Πατσά ντοκτόρ
Πεθερά
-Σιχτίρ χανούμ
Σουτιέν
-Μεμέ ζεμπίλ
Προφυλακτικό
-Τσουτσού φερετζέ
Μαλακία
-Τσουτσού νταχτιρντί

Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2009

Καρφουρ Μαρινόπουλος: "Παραπλανώντας τον καταναλωτή κατ' υποτροπή κι εξακολούθηση"


Τώρα μάλιστα! Στα μαύρα θα ντυθούν εκεί στο Καρφούρ.... Μετά από το ...αυστηρό πρόστιμο των 80.000 ευρώ για "παραπλάνηση Καταναλωτή κατ’ υποτροπή κι εξακολούθηση, ανεπαρκές επίπεδο υγιεινής χώρων και εξοπλισμού, σοβαρή απόκλιση όρων αδειοδότησης και μη εφαρμογή συστήματος αυτοελέγχου (HACCP)", δεν θα μπορούν να κοιμηθούν οι μέτοχοί του.
Σημειώνουμε ότι τα καθαρά κέρδη της εταιρίας για το 2008, ανήλθαν στα 2.369.495 ευρώ!! Καταλαβαίνετε ότι τα 80.000 ευρώ είναι "ψίχουλα" μπροστά στα κέρδη του σουπερμάρκετ από τον άθλιο τρ5όπο με τον οποίο φαίνεται ότι λειτουργεί.
Και δεν είναι μόνον αυτά. Εμείς στο Χαλάνδρι έχουμε ζήσει και κάποιες άλλες διαστάσεις της πολιτικής της συγκεκριμένης αλυσίδας.

Διαβάστε για να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα (από τη Στάση στο Χαλάνδρι):
Καρφούρ –Μαρινόπουλος.Το σήριαλ συνεχίζεται…
Και νέα -τρίτη κατά σειρά- απόρριψη της άδειας λειτουργίας. Αντιμέτωπος με την ποινή της αργίας ο δήμαρχος Χαλανδρίου!!!
Απολύτως εκτεθειμένος είναι ο δήμαρχος και η δημαρχιακή του επιτροπή μετά και τη νέα απόρριψη της άδειας λειτουργίας που για τρίτη συνεχόμενη φορά έδωσαν τον Σεπτέμβρη για το σούπερ μάρκετ στην Δουκίσσης Πλακεντίας 25.
Υπενθυμίζουμε ότι στο παρελθόν δύο ίδιες αποφάσεις πάρθηκαν από την δημαρχιακή επιτροπή και ακυρώθηκαν μετά τις προσφυγές των 68 κατοίκων. Σύμφωνα δε με εκείνες τις αποφάσεις δικαιωνόταν ο ισχυρισμός που προβάλλαμε από το 2008 ότι το κατάστημα δεν είναι απλώς μπακάλικο αλλά σουπερ μαρκετ δηλαδή χρήση που απαγορεύεται από το ισχύον νομικό πλαίσιο.
Σύμφωνα με την νέα απόφαση που εκδόθηκε στις 12/11/2009 ο γενικός γραμματέας της περιφέρειας ακυρώνει την 961/14.10.2009 απόφαση του δημάρχου περί χορήγησης άδειας της εταιρίας ΚΑΡΦΟΥΡ-ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ. Ιδιαίτερη σημασία έχει ότι στο σκεπτικό της εν λόγω απόφασης επισημαίνεται ότι:
«τα αιρετά όργανα των δήμων και κοινοτήτων, οι διοικήσεις των νομικών προσώπων και των συνδέσμων, έχουν υποχρέωση συμμόρφωσης, χωρίς καθυστέρηση, προς τις αποφάσεις του γενικού γραμματέα της περιφέρειας καθώς και της ειδικής επιτροπής, που αναφέρονται στον έλεγχο νομιμότητας των πράξεων των συλλογικών και μονομελών οργάνων των δήμων και κοινοτήτων, ατά τα άρθρα 149 και 150.Σε αντίθετη περίπτωση διαπράττουν σοβαρή παράβαση καθήκοντος, η οποία ελέγχεται πειθαρχικά, κατά τις διατάξεις των άρθρων 142 και 143 του παρόντος»
Τι σημαίνει αυτό σε απλά ελληνικά; Ότι ο δήμαρχος Χαλανδρίου που καθυστερεί περισσότερο από έναν μήνα να εφαρμόσει την απόφαση σφράγισης του καταστήματος κινδυνεύει σοβαρά να τιμωρηθεί με την ποινή της αργίας ως και 6 μηνών από τα καθήκοντά του!
Πάντα τέτοια δήμαρχε…
Υ.Γ περιμένουμε με αγωνία την αντίδραση του γραφείου τύπου για τους «αυτόκλητους υπερασπιστές», «ζορό της πόλης», «συκοφάντες» και «λασπολόγους» που αδίκως κακολογούν τον δήμαρχό μας…

Για το θέμα αυτό ήδη από το 2008, η δημοτική κίνηση "Αντίσταση με τους πολίτες του Χαλανδρίου" κατήγγειλε:
Όχι στην κατασκευή σούπερ μάρκετ στην πρώην Ελληνογερμανική σχολή
" Η «αντίΣΤαΣΗ με τους Πολίτες του Χαλανδρίου» καταγγέλλει σε όλους τους κατοίκους της Τούφας την νέα απόφαση της δημαρχιακής επιτροπής του Δήμου στις 19/8/08, με την οποία παραχωρείται προέγκριση αδείας, για την λειτουργία καταστήματος της Carrefour - ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ στο χώρο των πέντε στρεμμάτων της πρώην ελληνογερμανικής σχολής. Υπενθυμίζουμε ότι η περσινή απόφαση της δημαρχιακής επιτροπής είχε ανατραπεί μετά τις προσφυγές των κατοίκων στην περιφέρεια όπου αποδείχθηκε πανηγυρικά ότι η περσινή απόφαση στερούνταν νομιμότητας. Παρόλα αυτά η διοίκηση του κ Ζαφειρόπουλου επανήρθε με νέα απόφαση που πάρθηκε το τριήμερο του δεκαπενταύγουστου ενώ η κατεδάφιση ξεκίνησε σχεδόν αμέσως.
Οι χρήσεις γης που προβλέπονται στο Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο του Χαλανδρίου απαγορεύουν ρητά την εγκατάσταση υπεραγορών και πολυκαταστημάτων στην ευρύτερη περιοχή.
Παρόλα αυτά, η παράταξη του κ Δημάρχου προχωρεί στην έγκριση, εκμεταλλευόμενη, το ότι επιτρέπεται η λειτουργία « καταστημάτων τροφίμων », εξισώνοντας την αναγκαία παρουσία σε μια γειτονιά, μικρών μπακάλικων και μανάβικων, με το μεγαθήριο της Carrefour-ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ.
H εγκατάσταση ενός σούπερ μάρκετ δύο χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων:
Θα επιβαρύνει κυκλοφοριακά και περιβαλλοντικά ολόκληρη την ευρύτερη περιοχή της Τούφας – Μεταμόρφωσης - Φραγκοκκλησιάς με απορρίμματα, φορτηγά τροφοδοσίας όσο και με τα ιδιωτικά αυτοκίνητα των καταναλωτών από το Χαλάνδρι και όλους τους γειτονικούς δήμους. Αυταπατάται όποιος νομίζει ότι η δημιουργία μιας παιδικής χαράς που μάλιστα θα λειτουργεί υπό την πολιορκία των φορτηγών θα χρυσώσει το χάπι…
Αποτελεί πρόσθετη επιβάρυνση, σε μία περιοχή όπου ήδη συγκεντρώνει υπερτοπικές χρήσεις και προβλέπεται και η εγκατάσταση νέων (όπως η κατασκευή μεγάλου εμπορικού κέντρου στην περιοχή του Μετρό).
Ακυρώνει στην πράξη όλες τις δεσμεύσεις της δημοτικής αρχής για βελτίωση της ποιότητας ζωής των κατοίκων με την απομάκρυνση της διαμπερούς κυκλοφορίας.
Η συνακόλουθη απόφαση, της διάνοιξης της οδού Αρτεμισίου μέχρι την Πλακεντίας, που θα γίνει για την εξυπηρέτηση του εν λόγω καταστήματος, θα επιβαρύνει ιδιαίτερα την γειτονιά, αφού καθιστά την οδό Αρτεμισίου, όπως παλαιότερα και την Χελμού, τις μοναδικές εξόδους προς την Δ. Πλακεντίας. Έτσι εξηγείται και η αλλαγή της πρώτης μελέτης Νέλλα, (που υποτίθεται ότι έγινε για να προστατέψει κυκλοφοριακά την περιοχή) με την μετατροπή της οδού Ολύμπου σε είσοδο αντί για έξοδο όπως προβλεπόταν αρχικά.
Σοβαρά επίσης ερωτηματικά, προκαλεί και το γεγονός, ότι ο δήμος αρνήθηκε να εξετάσει την επίσημα διατυπωμένη πρόταση της παράταξής μας, για δέσμευση ή μίσθωση των σύγχρονων εκπαιδευτικών εγκαταστάσεων της ελληνογερμανικής για την στέγαση κάποιων από τα τρία ΤΕΕ που έκλεισαν στο Χαλάνδρι λόγω έλλειψης κτιριακών εγκαταστάσεων. Θυμίζουμε επίσης την πρόσφατη οικοδόμηση του χώρου του κτήματος Μάρκου που επίσης είχε δεσμευθεί για σχολείο αλλά ουδέποτε απαλλοτριώθηκε καθώς και την παλαιότερη αποδέσμευση χώρου στην ευρύτερη περιοχή, που είχε σαν συνέπεια την εγκατάσταση του σούπερ μάρκετ Σκλαβενίτης.
Φαίνεται ότι για τους διοικούντες, η εξυπηρέτηση των συμφερόντων των κάθε είδους πολυκαταστημάτων, αποτελεί υπέρτερο αγαθό από την βελτίωση της ποιότητας ζωής και την εκπαίδευση των παιδιών μας.
Εμείς θα στηρίξουμε, μέσα και έξω από το δημοτικό συμβούλιο, κάθε διαμαρτυρία και κινητοποίηση των κατοίκων της περιοχής, με στόχο να μπει ένας φραγμός στην ασυδοσία των συμφερόντων που επελαύνουν με την ανοχή και την υποστήριξη της διοίκησης Ζαφειρόπουλου στην πόλη μας.
Καλούμε τους κατοίκους της πόλης σε ανοιχτή συγκέντρωση την Τετάρτη 3/9/08 στις 7:30 στο θεατράκι του πάρκου Εδέσσης και Ολύμπου προκειμένου να αποφασιστούν οι ενέργειες που θα πρέπει να γίνουν για να αποτραπούν τα σχέδια της διοίκησης..."

Δεν είναι σαφές ότι κάτι ....μυρίζει άσχημα στη σχέση Δημάρχου Χαλανδρίου και Καρφούρ. Θα πληρώσει κανείς πρόστιμο για όλα αυτά;
Και για να μην τα ρίχνουμε όλα σε Δήμους και εταιρίες, είναι σαφές ότι οι πολίτες μπορούν να πουν στοπ, με πολύ απλό τρόπο: Σταματώντας να ψωνίζουν από τη συγκεκριμένη αλυσίδα....

Ας γυρίσουμε όμως στα πρόστιμα: Η είδηση από την ιστοσελίδα Σωστός Δημότης- Ενημερωμένος Δημότης
Με απόφαση της Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Κατερίνας Μπατζελή, κατόπιν σχετικής εισήγησης του ΕΦΕΤ, επιβλήθηκαν πρόστιμα συνολικής αξίας 160.000 ευρώ.
Τα πρόστιμα αφορούν τις εταιρίες ΚΑΡΦΟΥΡ-ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ Α.Ε. (Κατάστημα Αμαρουσίου, Λ.Κηφισίας) και την ΧΑΛΒΑΔΟΠΟΙΪΑ ΒΟΛΟΥ ΑΕΒΕ.
Πιο συγκεκριμένα για στην ΚΑΡΦΟΥΡ-ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ Α.Ε. επιβάλλεται πρόστιμο 80.000 ευρώ καθώς κατά τη διαδικασία ελέγχων του ΕΦΕΤ διαπιστώθηκαν παραβάσεις της νομοθεσίας σχετικές με: Παραπλάνηση Καταναλωτή κατ’ υποτροπή κι εξακολούθηση, ανεπαρκές επίπεδο υγιεινής χώρων και εξοπλισμού, σοβαρή απόκλιση όρων αδειοδότησης και μη εφαρμογή συστήματος αυτοελέγχου (HACCP).
Στην ΧΑΛΒΑΔΟΠΟΙΪΑ ΒΟΛΟΥ Α.Ε.Β.Ε. επιβάλλεται πρόστιμο 80.000 ευρώ για κατοχή μη ασφαλών τροφίμων επιβλαβών για τη δημόσια υγεία, ουσιώδεις αποκλίσεις από τις απαιτήσεις της νομοθεσίας για την υποδομή της επιχείρησης και ανεπαρκές επίπεδο υγιεινής χώρων (μεταξύ άλλων, περιττώματα πτηνών, σκύλων και τρωκτικών στους αποθηκευτικούς χώρους).
Εκκρεμεί η επιβολή προστίμου που μπορεί να φτάσει το 1.000.000 ευρώ στην εταιρία γαλακτοκομικών προϊόντων ΒΙΟΓΑΛ ΑΘ. ΠΛΕΞΙΔΑΣ & ΥΙΟΙ Ο.Ε. με έδρα τα Τρίκαλα για την οποία λόγω της διαπίστωσης κατ’ υποτροπή κι εξακολούθηση σοβαρών παραβάσεων μεταξύ των οποίων, παραγωγή και διάθεση στην αγορά νοθευμένων και μη κανονικών τροφίμων, εκτεταμένη παραπλάνηση καταναλωτή, κατοχή μη επιτρεπόμενων χρωστικών και έλλειψης άδειας λειτουργίας, αναμένεται εισήγηση του ΕΦΕΤ ως προς το ύψος του προστίμου που θα επιβληθεί.
Επιπλέον, η Υπουργός, Κατερίνα Μπατζελή αποφάσισε τον αποκλεισμό της ΒΙΟΓΑΛ ΑΘ. ΠΛΕΞΙΔΑΣ & ΥΙΟΙ Ο.Ε. από τα προγράμματα στήριξης και Αγροτικής Ανάπτυξης που χρηματοδοτούνται από το Υπ.Α.Α.Τ.
Σε δηλώσεις της, η κυρία Μπατζελή σημείωσε: «Τα ασφαλή τρόφιμα δεν είναι προνόμιο αλλά δικαίωμα του Έλληνα πολίτη. Η διασφάλιση υγιεινών προϊόντων από τις εμπορικές αλυσίδες θα πρέπει να σέβεται και την λογική της σήμανσης προϊόντων ιδιωτικής ετικέτας. Με την αναδιοργάνωση του ΕΦΕΤ το επόμενο διάστημα στοχεύουμε σε εντατικούς ελέγχους της αγοράς προκειμένου να πετύχουμε το μέγιστο δυνατό επίπεδο ασφάλειας των προϊόντων που διατίθενται προς κατανάλωση. Οι παραβάτες εκτός από την έλλειψη σεβασμού που επιδεικνύουν προς τους πολίτες-καταναλωτές, αποτελούν και αφορμή δυσφήμισης των αντίστοιχων κλάδων. Οφείλουμε στον Έλληνα καταναλωτή αλλά και στον επιχειρηματία να διασφαλίσουμε τη ομαλή και ασφαλή λειτουργία της διατροφικής αλυσίδας».
Αναφορικά με τις παραβάσεις και την επιβολή προστίμων, ο Υφυπουργός, Μιχάλης Καρχιμάκης, πρόσθεσε: « Είμαστε άτεγκτοι σε οτιδήποτε αφορά την ασφάλεια των τροφίμων που καταλήγουν στο τραπέζι του Έλληνα πολίτη».