Σκούρο γκρι, σχεδόν μαύρο...

"Στην κυρά μάνα μας μη δίνετε βοήθεια
ούτε μαγκούρα στο προσκέφαλο σιμά
γιατί θα δέρνει κάθε μέρα τα παιδιά της
κι όταν μιλάω θα με λέει αληταρά
Κι αν δέρνει κάθε που γουστάρει τα παιδιά της
θα καταντήσουνε εμπόροι δουλικοί
Τα νιάτα χάνονται στα βρώμικα σοκάκια
για να μετρήσουνε το μπόι τους στη γη
Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω, πάψε να με κυβερνάς
Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω, πάψε να με τυραννάς..."
Λέγκω (Ελλάδα)
Μουσική/Στίχοι: Γιάννης Μαρκόπουλος

Βρώμικο γκρι. Ψιλόβροχο. Πρόσωπα σκοτεινά, αγέλαστα. Κρατάω σαν ασπίδα το μαγικό ασπρόμαυρο βιβλίο του Eric Fottorino "Κινηματογραφικά φιλιά" (εκδόσεις Πόλις)...
Δεν μπορεί να με προστατέψει.
Έχω δουλειές στο ΙΚΑ: Μαρούσι και Άγιος Νικόλαος Αχαρνών.
Καθώς με εξυπηρετεί μια υπάλληλος, στο διπλανό γραφείο έρχεται ένας ηλικιωμένος κύριος κρατώντας μια τεράστια πλαστική σακκούλα. Τρέμει από το βάρος και μοιάζει ιδρωμένος παρά το κρύο. "Έψαξα, αλλά φοβάμαι ότι δεν τα βρήκα όλα", λέει στην υπάλληλο. Ζητάει μια καρέκλα να καθίσει και του την προσφέρουν με ευγένια.
Απολογείται: "Είχα κομμωτήριο και το άφησα πια στο γιο μου. Έχω προβλήματα υγείας τα τελευταία χρόνια. Καρδιά. Έκανα πέντε εγχειρήσεις... Είχα την ατυχία να με αφήσει η σύζυγός μου στα 72 μου χρόνια. Άλλαξα δυο- τρία σπίτια από τότε..."
Η φωνή του σπάει. Βουρκώνει και προσπαθεί με αξιοπρέπεια να το κρύψει. Η υπάλληλος μακριά από το να είναι άτεγκτη του εξηγεί πως έχει χρόνια να γίνει έλεγχος στην επιχείρησή του. Ψάχνει ένα πορτοκαλί βιβλίο που δεν το βρίσκει...
"Αν δε βρεθεί φοβάμαι πως θα έχετε πρόστιμο..."
Απαντά πως υπήρξε πάντοτε άψογος. "Κάθε τρεις μήνες περνούσα εδώ από το ΙΚΑ για να δουν μήπως υπήρχε κάποιο πρόβλημα στα βιβλια μου... Δείτε τα αρχεία σας..."
Νιώθω ένα ρίγος ακούγοντας και βλέποντας. Η δουλειά μου τελειώνει και φεύγω. Το δάκρυ και τη θλίψη μου διαδέχεται η οργή.
Η αυστηρότητα του νόμου θα εξαντληθεί στο γέροντα κομμωτή. Οι άλλοι με νόμιμους ή παράνομους τροπους θα γλιτώσουν! Ξέρετε ποιοί. Ακόμη και οι πονετικοί υπάλληλοι τίποτε δεν θα μπορέσουν να κάνουν...

Περπατάω στα πλακόστρωτα στο Μαρούσι (πόσα εκατομμύρια κόστισαν και σε ποιές τσέπες πήγαν;) γεμάτα νερό... Ήδη οι στίχοι του Μαρκόπουλου τριγυρνούν στο κεφάλι μου...
Βλέπω μια αφίσσα για την επίθεση στο "Στέκι των Μεταναστών".
Οι "μαύροι" άνθρωποι σηκώνουν κεφάλι. Ποιοί τους ενθαρρύνουν;Άνθρωποι υπεράνω υποψίας σαν τον κύριο Ανδρέα Λοβέρδο (να τον φωνάζουμε χαϊδευτικά Βορίδη;) που το βράδυ της Δευτέρας κατηγορούσε την κυβέρνηση για την ανασφάλεια των πολιτών που οφείλεται -μεταξύ άλλων- στην ύπαρξη λαθρομεταναστών!
Αντιμετώπιζε μάλιστα με ειρωνικό ύφος στον υπουργό Πάνο Καμμένο που παρενέβη για να τον ρωτήσει: "Τι θέλετε να κάνουμε; Να βυθίζουμε τα σκάφη ή να αφήνουμε να πνιγούν όλοι αυτοί οι άνθρωποι και μεταξύ τους παιδιά, έγκυες γυναίκες, ηλικιωμένοι..."
Ποτέ δεν απάντησε ευθέως... Τι να υποθέσουμε;
Όλα αυτά τα στελέχη και οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ προκειμένου να επιστρέψουν στην εξουσία είναι ικανοί για όλα! Και παίρνουν αυτό το έκπληκτο ύφος, "Εμείς μόλις προσγειωθήκαμε από τον Άρη... Πώς λέγεται η όμορφη χώρα σας;"
Όχι δεν ξέρουν τίποτα. ούτε για τη μετανάστευση, ούτε για τις φυλακές. Όπως είναι γνωστό οι φυλακές Κορυδαλλού άνοιξαν επί Νέας Δημοκρατίας (πλάκα κάνω -μην το πιστέψετε κιόλας!!!)
...Ξεστράτισα όμως... Στην επόμενη στάση μου στον Άγιο Νικόλαο Αχαρνών, το τραγούδι του Μαρκόπουλου ακούγεται ακομη πιο εντονα στο κεφάλι μου...
Αφού συμπιέστηκα όσο δεν παίρνει αλλο μέσα στον Ηλεκτρικό, κάποτε έφτασα. Πολλά καταστήματα έχουν "κατεβάσει ρολά"....
"Το καθαριστήριο κλείνει οριστικά στις 28/2. Παρακαλώ να παραλάβετε τα ρούχα σας", διαβάζω.
Μετά στο ΙΚΑ, ατέλειωτος ο κόσμος. Σπρώχνονται, περιμένουν σε ουρές. Οι υπάλληλοι κυριολεκτικά πνιγμένοι. Πώς είναι δυνατόν να εξυπηρετηθεί όλος αυτός ο κόσμος... Πότε θα τους δουν οι γιατροί; Ποιός νοιάζεται γι' αυτό το συνωστισμό;
Ως πότε θα θεωρούνται ζώα Έλληνες και ξένοι εργαζόμενοι σ' αυτή τη χώρα;
Η άθλια πόλη δεν φτιασιδώνεται... Τα πολύχρωμα "free" press προσπαθούν να εξωραίσουν τις εικόνες (με το αζημίωτο) κάνοντας δήθεν κριτική... Οι πενηντάρηδες εκδότες τους το παίζουν "ατίθασα νιάτα". Χειραγωγούν...
Θα ξυπνήσουμε επιτέλους;
Ας δουν όλοι οι υπεύθυνοι (μαζί τους και ο κύριος Λοβέρδος) τον "Παράδεισο στη Δύση" του Κώστα Γαβρά. Μια εξαιρετική ταινία για όλους εμάς και τους μετανάστες...
Φωτεινή κηλίδα στο γκρι!