Διακοπές!

Παρασκευή 30 Ιουλίου 2010

Κοτόπουλο ψητό και ρεβίθια σαλάτα εναντίον της κρίσης!

Έχω μια μικρή ψησταριά, που φέτος έχει ...αναστενάξει! Ο γείτονας μου στο Πόρτο Ράφτη, αναστέναξε κι αυτός! Φιλοξενούσε ξαδέρφια του εξ Αμερικής, φανατικούς χορτοφάγους και -παρά τις συνήθειές του- δεν μπορούσε να με συναγωνιστεί σε τσίκνα...
έζησε ένα μαρτύριο μέχρι τη Δευτέρα που οι συγγενείς έφυγαν και μπήκε και η δική του ψησταριά σε λειτουργία, με σουβλάκια.
Φέτος για πρώτη φορά αγόρασα κι ένα πακετάκι φτερούγες . Είναι το αγαπημένο κομμάτι ψητού κοτόπουλου της κόρης, του μεγάλου γιου και δικό μου! Δυο οι φτερούγες τρεις οι υποψήφιοι! Πρόβλημα...
Πήρα λοιπόν μπουτάκια και φτερούγες, άναψα τη φωτιά, έφτιαξα λαδολέμονο σε ένα μπολ (όπου έβαλα αλατοπίπερο) και βούτηξα μέσα ένα κλαδάκι φρέσκιας ρίγανης, με το οποίο άλειφα κάθε τόσο.
Σε λίγο το αποτέλεσμα ήταν αυτό:

Νόστιμα τα μπουτάκια, πεντανόστιμες οι φτερούγες (και οικονομικές: με 3 ευρώ παίρνεις όλες αυτές που βλέπετε στη φωτογραφία!)
Δεν έμεινε τίποτα, εκτός από λίγα μισογαγωμένα κόκαλα που τίμησαν η Τζάκι, ο Μούργος και ο Ανώνυμος (τα τρία σκυλιά που κατοικοεδρεύουν στη γειτονιά)
Ήρθε και μια φίλη με την κόρη της που δεν είναι και πολύ του φαγητού (η κόρη). Ξετρελάθηκε κι αυτή με το μεζέ...
Παράλληλα με τα ρεβίθια που είχαν απομείνει από την προηγούμενη μέρα έφτιαξα μια παραλλαγή της σαλάτας που έχω και στο 20 σεφ, 11 μαμάδες κι εγώ.
Ένα πιάτο ρεβίθια, ένα μέτριο κρεμμύδι, λίγη φέτα τριμμένη, μαρούλι, λάδι και λεμόνι (και λίγο αλάτι, αφού ήδη υπάρχει η φέτα και τα ρεβίθια έχουν αλάτι από το μαγείρεμα τους)
Ο γείτονας ήρθε για μεζέ, του έδωσα κι ένα πιάτο από τη σαλάτα για αν δοκιμάσουν τα ξαδέρφια από την Αμερική. Βλέπετε το χέρι του πάνω από το αμπέλι:

Η σαλάτα άρεσε πολύ και στη φίλη που ήρθε (όσο στην κόρη της το κοτόπουλο)

ΥΓ. Νόστιμη, υγιεινή και οικονομική διατροφή εναντίον της κρίσης! Σκεφτείτε πόσο πλήρες γεύμα είναι για τα παιδιά: Τα έχει όλα!
...και για τους μεγάλους που το συνοδεύσαμε με παγωμένη μπιρίτσα (ταιριάζει και με κρύο λευκό κρασί)

Μια ωραία ιδέα για το τραπέζι του Σαββατοκύριακου!

Πέμπτη 29 Ιουλίου 2010

Τι μου χάρισαν

Τι το 'θελα; Μου φαίνεται πως θα βαρεθείτε να διαβάζετε αυτή τη φράση... Πρωί- πρωί, διαβάζοντας ένα σχόλιο στην προηγούμενη ανάρτηση επισκέφθηκα τον ιστότοπο της Ελευθερίας κι εκεί διάβασα ένα κείμενο της Ανθής Δοξιάδη -Τριπ, με το τίτλο "Θέλω να μου χαρίσεις κάτι". Παράλληλα άκουγα μια υπέροχη μουσική: Το
Clair de Lune του Claude Debussy, επιλογή της ιδιοκτήτριας του ιστοτόπου (τι πομπώδης φράση!)
Λέξη τη λέξη, νότα τη νότα ένιωσα... Φτωχές οι λέξεις. Φθαρμένες. Κιτς καταντάνε τα αισθήματα... Ένιωσα τα μάτια μου να υγραίνονται. Σκέφτηκα τους αγαπημένους μου ανθρώπους.... Σε πόσους θα ήθελα να χαρίσω κάτι; Ποιοί θα ήθελαν να μου χαρίσουν κάτι;
Και χάρηκα που νέοι άνθρωποι αγαπούν τη μουσική, τα βιβλία και τις βόλτες, που δημιουργούν, που μοιράζονται μαζί μας την ομορφιά...
Και σκέφτηκα όλες αυτές τις ηλιθιότητες που ακούγονται για τα μπλογκ με αφορμή τη δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια...
Δίπλα στη λάσπη και τη δυσωδία υπάρχουν θησαυροί. Άνθρωποι μοναδικοί στην Ελλάδα και στον κόσμο...
Κείμενα, φωτογραφίες, γεύσεις, σκέψεις.... Απλωμένα μπορστά μας. Στο δικό μας χέρι είναι να διαλέξουμε σωστά!
Και το πάω ακόμη πιο πέρα: Είναι ο καιρός να φτιάξουμε τις δικές μας δομές και δίκτυα. Τις δικές μας γιορτές. Να χαρίσουμε και να μας χαρίσουν κάτι... Να μην πουλάμε και να μην αγοράζουμε...
Τι το 'θελα πάλι να βάλω τη φαντασία μου να καλπάζει;

Ένα απόσπασμα:
Θέλω να μου χαρίσεις κάτι
-Θέλω να μου χαρίσεις κάτι.
- Ό,τι θες.
- Ό,τι θέλω; Τ' ορκίζεσαι;
- Στ' όρκίζομαι.

- Είναι δύσκολο.
- Δεν πειράζει.
- Είναι ακριβό.
- Δεν με νοιάζει.
- Είναι σπάνιο.
- Τόσο το καλύτερο.
- Είναι επικίνδυνο.
- Δεν φοβάμαι.
- Μπορεί να καείς άμα το πιάσεις.
- Θα γίνω νερό να σβήσω την φωτιά.
- Μπορεί να σου γλιστρήσει απ' τα χέρια και να φύγει.
- Θα το ξαναπιάσω.
- Μπορεί να πάει πολύ μακριά.
- Θα το κυνηγήσω.
- Μπορεί να χαθεί στον ουρανό.
- Θα γίνω πουλί να το ψάξω.
- Μπορεί να βυθιστεί στη θάλασσα.
- Θα γίνω αγκίστρι να το πιάσω.
- Μπορεί να πνιγεί στο σκοτάδι.
- Θα περιμένω τα χαράματα.
- Μα μπορεί να διαλυθεί ως τότε.
- Θα φέρω τ' άστρα να φωτίσουν πιο νωρίς...

Τη συνέχεια θα τη βρείτε στο e-the cure (Ελευθερία)

Υγ. Σας χαρίζω κι εγώ μια φωτογραφία με (περσινό) ηλιοβασίλεμμα στη Σίφνο

Τρίτη 27 Ιουλίου 2010

Γιατί να μη συμβεί και σε μένα; Εντυπώσεις από τη Φινλανδία

Φέτος δεν έχω ταξιδέψει σχεδόν καθόλου κι έτσι ...πηγαίνω σε τόπους μακρινούς με τυχερούς φίλους! Η Θεοδοσία Καραγιάννη, φίλη και συνεργάτης σε άρθρα, παρουσιάσεις και ημερίδες έζησε μια όμορφη εμπειρία στη Φινλανδία και της ζήτησα να τη μοιραστεί μαζί μας... Η ζήλια μου απίστευτη! Μου έδωσε τη χαριστική βολή όταν μου είπε ότι η αδερφή της βρίσκεται στην Ισλανδία (!) ως εθελόντρια σε ένα φεστιβάλ... Λάτιν (!!!)


Δυστυχώς -για να μπω στο κλίμα της προηγούμενης ανάρτησης που καθώς φαίνεται άγγιξε πολλούς ...ομοιοπαθείς- εμείς οι άνω των ....τριάντα (για να το πω λεπτά), αντιμετωπιζόμαστε κάπως ρατσιστικά! Όποτε έχω κοιτάξει για κάποιο ταξίδι όπου θα μπορούσα να δουλέψω εθελοντικά, προσφέροντας και γνωρίζοντας τόπους και ανθρώπους, αποκλείομαι αυτομάτως λόγω ηλικίας...
Κανείς δεν μου δίνει τη δυνατότητα έστω να πω μια κουβέντα. Γιατί να μην πάω στην Ισλανδία; Γιατί;;;
Χωνεύω την πίκρα μου και σας παραθέτω το κείμενο και τις φωτογραφίες που μου έστειλε η Θεοδοσία:
"Το φετινό καλοκαίρι ήταν ένα από τα καλύτερα της ως τώρα ζωής μου. Για 3,5 βδομάδες βρέθηκα σε έναν άλλο κόσμο, με λίμνες, δάση, νέους από όλο τον κόσμο και ουρανό που δε σκοτεινιάζει παρά μόνο για 3-4 ώρες. Ναι, είναι αλήθεια. Στη Φιλανδία , κοντά στη Lappeenranta, έζησα το καλοκαιρινό μου παραμύθι.
Ήμουν αρχηγός της ελληνικής αποστολής σε ένα summer camp με εφήβους 13-15 ετών από 9 διαφορετικές χώρες. Κάθε χώρα έστελνε μια αποστολή με έναν αρχηγό και 4 παιδιά. Δέθηκα με ανθρώπους από Μεξικό, U.S., Hong-Kong, Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Φιλανδία, Νορβηγία. Το camp οργανώνεται από το C.I.S.V. που εκπαιδεύει τους νέους στην ειρήνη και την άρση των στερεοτύπων. Στο camp οι αρχηγοί λειτουργούν ως διευκολυντές - οι έφηβοι είναι εκείνοι που οργανώνουν και αποφασίζουν για το τι θα κάνουν. Κάθε μέρα υπήρχαν βιωματικές ασκήσεις πάνω στο θέμα του camp: «Youth and Media: Ι have a say». Προβληματιστήκαμε πάνω σε θέματα δημοσιογραφίας, στο κατά πόσο οι νέοι έχουν τη δική τους φωνή και δώσαμε την ευκαιρία στους νέους να γράψουν δικά τους άρθρα στην τοπική εφημερίδα.
Όσο για τη δική μου εμπειρία, έχω να πω , απλά, ότι γύρισα γεμάτη. Κολύμπησα σε λίμνη, μίλησα και γνώρισα ανθρώπους από όλο τον κόσμο, συγκινήθηκα με έναν 15χρονο Γερμανό που μας ζήτησε δακρυσμένος συγνώμη για όσα έγιναν στο Β’Παγκόσμιο πόλεμο, τραγούδησα όπερα με έναν 14χρονο Νορβηγό, έπαιξα παιχνίδια περιπέτειας μέσα στο δάσος και στην Lappeenranta, έκανα χειροτεχνίες, έπαιξα θέατρο, έκλαψα στον αποχωρισμό και πήρα μαζί μου τα βλέμματα νέων που νοιάζονται για την πατρίδα τους αλλά και για την ειρήνη στον κόσμο. Και ακόμα την ονειρεύονται……."


ΥΓ (Δικό μου -και τελικά βγήκε τεράστιο) Με τρόμο συνειδητοποίησα ότι έχω πάει στη Lappeenranta πριν από έξι συναπτά έτη... Και το όνομα είχε σβηστεί από το "σκληρό" δίσκο. Αν και η Θεοδοσία μου το επανέλαβε πολλές φορές, εγώ το θεώρησα άγνωστη λέξη... Κι όμως: Έμεινα εκεί και πήγα και στη Ρωσία ταξιδεύοντας με καράβι μέσα από τεχνητά κανάλια. Απίστευτη κι αξέχαστη εμπειρία (μόνο που είχα ξεχάσει τα ονόματα). Και θα ήμουν στην άγνοιά μου αν δεν έβλεπα αυτή τη φωτογραφία:


...ένα κάστρο στην άμμο, σήμα κατατεθέν της πόλης! Το επιβεβαίωσα με αναζήτηση στο διαδίκτυο, βλέποντας χάρτες και φωτογραφίες. Θυμήθηκα το ωραίο μπαράκι σε ένα καράβι αγκυροβολημένο... Θυμήθηκα και πόσο απολαυστικό είναι να ταξιδεύεις με παιδιά στη Φινλανδία. Γύρισα όλο το νότο και να σας πω μόνο τα εξής:
-Στα ξενοδοχεία υπήρχε ειδικός μπουφές για το πρωινό των παιδιών καθώς και (πολλά) καθίσματα για όλες τις ηλικίες (σε ένα φυσιολογικό, φτηνό ξενοδοχείο)
-Στο καραβάκι υπήρχε δωμάτιο -παιδότοπος με πολλά και καλά παιχνίδια
-Στα εστιατόρια υπήρχαν πάντοτε ειδικά, παιδικά γεύματα.
-Παντού τα παιδιά ήταν η πρώτη φροντίδα.
Στην άλλη άκρη του νότου στο Naantali (αυτό το θυμάμαι!) υπάρχει η Mumiland ένα είδος Φινλανδικής ...Ντίσνεϋλαντ για τα παιδιά. Το Naantali είναι ένα πανέμορφο παραθαλάσσιο χωριό:

Δεξιά, όπως βλέπετε στη φωτογραφία είχε μια σειρά από μπαρ και εστιατόρια, όπου με μάλλον χαμηλή τιμή μπορούσες να φας ό,τι και όσο ήθελες (!!!) από έναν πλούσιο πάγκο με κάθε είδους πεντανόστιμα φαγητά. Ως γνήσιοι Έλληνες πρέπει να γεμίσαμε ίσα με τρεις φορές τα πιάτα μας.
Φτάνοντας στην περιοχή υπήρχε γραφείο υποδοχής του Δήμου, όπου πήγαινες και έλεγες τι δωματιο θέλεις (άτομα, προδιαγραφές, τιμή, απόσταση από το κέντρο). Με βάση τις επιλογές σου σου έδειχναν φωτογραφίες και χάρτη. Όταν αποφάσιζες σου έδιναν τα κλειδιά! καμιά ταλαιπωρία για γονείς και παιδιά. Μείναμε (είμασταν 4 μεγάλοι και τρία παιδιά -είχα μόνο τον Μεγάλο τότε, τα άλλα δυο ήταν τα Φινλαδάκια) σε ένα τεράστιο πεντακάθαρο και απίστευτα καλόγουστο σπίτι με μεγάλο κήπο! Κάθε λεπτομέρεια, κάθε ένα μικρό αντικείμενο που υπήρχε ήταν για αν το ζηλεύεις!
Το ποσό που πληρώσαμε ήταν όσο για μια άθλια τρύπα σε κάποιο Ελληνικό νησί...
Ο γιος μου ξετρελάθηκε. Κι εμείς λέγαμε πως αν δεν ήταν το θέμα του καιρού και ο βαρύς χειμώνας, είχαμε φύγει για Φινλανδία...
Δεν θα σας πω άλλα... Ήδη το παράκανα!

Ήταν ανάγκη να συμβεί και σε μένα;

Πώς από τα παιχνίδια στην άμμο βρέθηκα να πιάνομαι όταν έχει υγρασία;

Τι το 'θελα; Πρωί πρωί άκουγα τα Θηρία Ενήμερα στο Κόκκινο (αγαπημένη εκπομπή) και να το τραγούδι, που μου προκάλεσε ολοένα αυξανόμενο ενδιαφέρον. Δυνάμωσα το ραδιόφωνο. Κατάλαβα ότι είναι του Αλκίνοου Ιωαννίδη. Αν δεν υπήρχε το όνομα Αλκίνοος στους στίχους, θα νόμιζα ότι το έγραψα εγώ!!!

Τι το 'θελα;
Θυμήθηκα την πρώτη φορά που μια όμορφη 20χρονη κοπέλα μου μίλησε στον πληθυντικό. Τη στιγμή που κατάλαβα ότι απομακρύνω όλο και πιο πολύ το βιβλίο για να το διαβάσω... Την πρώτη φορά που με έπιασε η μέση μου... Τα γυαλιά πρεσβυωπίας ("διαβάσματος" τα έχουν ονομάσει κατ' ευφημισμόν...)
Ακόμη και το τσιγάρο που έκοψα πριν 3 1/2 χρόνια (μετά από 3 δεκαετίες που έστελνα καπνό ανωθρώσκοντα στους ουρανούς) μου μυρίζει... ηλικία!
...Και όλο πιο πολύ μου μιλάνε στον πληθυντικό. Στη ζωή μου μπήκε η χοληστερίνη και κοντεύω να ξεχάσω τη γεύση του παγωτού. Ο οργανισμός φθείρεται, οι απαγορεύσεις πολλαπλασιάζονται!
Προσπαθώ να διαβάσω τα βλέμματα των άλλων. Στο δικό μου είμαι ακόμη... μικρός! Ας μην ήταν εκείνες οι ρυτίδες...

Είμαι μπαμπάς... Με τα τρία παιδιά μου δείχνουν ένα "σεβασμό" που τον απεχθάνομαι. Με κατατάσσουν αυτομάτως σε μια "αντίπερα όχθη" που δεν θέλω να ανήκω κι ας έχω κόψει τις βουτιές στη θάλασσα. Κι ας ακούω με τρόμο τις αφηγήσεις ηλικιωμένων συνταξιούχων για τις περιπέτειες της υγείας τους...

Είμαι μπαμπάς, αλλά θέλω να είμαι παιδί με τα παιδιά μου. Ώρες -ώρες επαναστατώ εναντίον μου. Με βρίζω!!! Όταν τα μαλώνω καταλήγω να συμπάσχω μαζί τους. Να θεωρώ ότι έχουν δίκιο κι εγώ άδικο: Ακόμη κι όταν μου σπάνε τα νεύρα!

Θέλω να πηγαίνω στα πάρτι και να ανήκω εκεί... Θέλω να μη συμβαίνει και σε μένα αυτό! Ποιό αυτό; Να νιώθω μεγάλος/ να με θεωρούν μεγάλο!
Αμάν πια! Τουλάχιστον εξακολουθώ να πιστεύω πως αν "δεν στηρίξεις το ένα σου πόδι έξω από τη Γη, ποτέ δεν θα μπορέσεις να σταθείς πάνω της" ή πως "ζητώντας το αδύνατο μπορούμε να γίνουμε ρεαλιστές". Το ξέρω πως αυτά δεν αρκούν.
Ξεχνάω ονόματα, όταν μιλάω για ταξίδια συνειδητοποιώ ότι έχουν περάσει δέκα, είκοσι, ακόμη και τριάντα χρόνια από τότε που πήγα στον τόπο που αναφέρομαι (Σαντορίνη 1978 και 1979)
Φοβάμαι να σκεφτώ ότι μπορεί να αντιμετωπίζω νέα παιδιά λες και έχουν ψευδαισθήσεις όταν μου μιλούν για ωραία και μεγάλα... Φοβάμαι μήπως υποτιμώ ή υπερτιμώ τη νεότητα! Μιλούσα στην κόρη μου για το "Αλίμονο στους νέους" με αφορμή το τραγούδι που λένε η Κοντού και ο Χορν και είναι από τα αγαπημένα της. Δεν ξέρω τι κατάλαβε...
Μιλούσα προχθές με μια κοπέλα -Ελληνίδα του Παρισιού- που σπουδάζει Λογοτεχνία. Ένιωσα συντηρητικός, ηλίθιος και... μεγάλος όταν τη ρώτησα τι δουλειά μπορεί να κάνει μετά. Λες και δεν είναι ήδη σημαντικό στα 19 σου να σπουδάζεις, να διαβάζεις και κυρίως να αγαπάς τη λογοτεχνία! Τα μάτια της έλαμπαν όταν μου είπε για το πλήθος των βιβλίων που έχει να διαβάσει στις διακοπές. Σχετίζονται με τη Σχολή, αλλά δεν είναι αγγαρεία!
Και σκέφτομαι πως μάλλον αυτό είναι: Να μπορείς να βλέπεις τον κόσμο με μάτια λαμπερά κι ας κρύβονται πίσω από γυαλιά πρεσβυωπίας!

Σταματάω κάπου εδώ (όμως θα υπάρξει και συνέχεια)

Να και το τραγούδι "Ήταν ανάγκη" από το νέο δίσκο του Αλκίνοου Ιωαννίδη, "Νεροποντή". όσοι είσαστε κοντά στην ηλικία μου νομίζω πως θα συμπάσχετε με τον Αλκίνοο κι εμένα:

Μαλακωδώς εφησυχασθής επί μακρόν
ο καλλιτέχνης επανεξετάζει την κατάσταση
πριν ξεχαστεί εκ νέου:

Τα γόνατά μου κάνουν χρίτσι χρίτσι, μεγαλώνω
Το χάνω κάθε χρόνο το παιχνίδι με το χρόνο
Μετακόμιζα, θυμάμαι, μ ένα αμάξι
τώρα όλα τα ζητώ για να είμαι εντάξει
Όλα δικά μου κι όλα σ άλλους τα χρωστώ
και τα πληρώνω.

Ήταν ανάγκη;
Ήταν ανάγκη να συμβεί και σε μένα;
Όλα μου μοιάζαν παντοτινά.

Ασπρίζουν τα μαλλιά μου κάθε μέρα, μεγαλώνω
Τα ίδια είχε πάθει κι ο μπαμπάς μου σ άλλο χρόνο
Τα παιδιά με λένε κύριο Αλκίνοο
μ ενοχλεί μα τελευταίως το καταπίνω
Θα ρθει σε λίγο η καρδιά και τα νεφρά και να μην πίνω.

Ήταν ανάγκη;
Ήταν ανάγκη να συμβεί και σε μένα;
Όλα μου μοιάζαν παντοτινά.

Αυριανό ραμολιμέντο μου συγχώρα τη σπατάλη
συγχώρα με την ώρα που θα δίνεις τη σκυτάλη
Πόσο αφελής θα μοιάζω στα δικά σου μάτια
σαν θα σου κόβουν το τσιγάρο και τ αλάτια
Η αθανασία με ξεγέλασε, μου πήρε το κεφάλι.

Ήταν ανάγκη;
Ήταν ανάγκη να συμβεί και σε μένα;
Όλα μου μοιάζαν παντοτινά.

Όταν θα λέω
«Πώς χάθηκαν όλα στο κάθε μέρα!»
«Κανείς δε ζει να τον θαυμάζω»
«Ξένος στον αδυσώπητο χαβά της ανθρωπότητας
ο Χατζιδάκις μοιάζει στην προϊστορία
κι αντικατάσταση δεν έγινε καμία»
χρόνια μετά τις κηδείες των παλιών
όταν δεν θα μπορώ να γράψω ούτε το όνομά μου
τα τραγουδάκια που άφησα γι αργότερα
θα με κοιτούν να φεύγω
και θα γκρινιάζουν σαν γέροι που δεν έζησαν
τότε θα ξέρω πως

Ήταν ανάγκη
ήταν ανάγκη να συμβεί και σε μένα
που όλα μου μοιάζαν παντοτινά
παντοτινά, παντοτινά

Ο γερο-Γλαύκος διάβασε σ έναν τοίχο «χρόνος ο πανδαμάτωρ»
κι έκλαψε σαν παιδί
κι ήταν παιδί.


Και το κλασικό τραγούδι -που τόσο το αγαπάνε- αφιερωμένο στο μικρό γιο και στη κόρη μου... Ας είναι πάντα νέοι στην ψυχή!

Δευτέρα 26 Ιουλίου 2010

Πάλι στη Χίο: Με τους... Σεφ στην 6η γιορτή Αγροτουρισμού



Μερικά πράγματα είναι πού παράξενα. Είχα να πάω στη Χίο πολλά χρόνια. Το φθινόπωρο, μετά από πρόσκληση του βιβλιοπωλείου Πυξίδα, βρέθηκα για να παρουσιάσω το βιβλίο "Μπαμπά τι είναι το σεξ;".
Τα της επίσκεψης εκείνης τα έχω γράψει αναλυτικά σε σχετική ανάρτηση. Τοπική εφημερίδα της Χίου αναδημοσίευσε και το οδοιπορικό μου στο νησί!

Την Άνοιξη, βρέθηκα πάλι στη Χίο, αυτή τη φορά σε μια συζήτηση για τη νέα εφημερίδα Δρόμος. Και πάλι έγραψα στο Ημερολόγιο μου και με τη πολύτιμη συμβολή του Παντελή Καβύρη, ετοιμάσαεμ και μια παρουσίαση για τα προβλήματα της Χίου στην εφημερίδα...

Το καλό... τρίτωσε με τη πρόσκληση της Νομαρχίας Χίου για συμμετοχή στην 6η γιορτή Αγροτουρισμού!

Έτσι λοιπόν, την Τρίτη 3 Αυγούστου στις 7:30 το απόγευμα, στο Συντριβάνι στο Cafe Κήπος (Δημοτικός Κήπος Χίου) θα παρουσιάσουμε το βιβλίο "20 σεφ, 11 μαμάδες κι εγώ"


Το Δελτίο Τύπου
"Η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Χίου διοργανώνει για έκτη συνεχή χρονιά τη “Γιορτή Αγροτουρισμού” από 30/07 – 03/08/2010, στο Δημοτικό Κήπο της Χίου, της οποίας τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν στις 30 Ιουλίου στις 8 μ.μ., από την υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κα Αικατερίνη Μπατζελή, παρουσία του γενικού γραμματέα Αιγαίου & Νησιωτικής Πολιτικής κ. Δημήτρη Χαλκιώτη και τον πρόεδρο της Ε.Ν.Α.Ε. κ. Δημήτρη Δράκο.

Πρόκειται για μια υπαίθρια έκθεση, ένα θεματικό πάρκο όπου ο επισκέπτης μπορεί να δοκιμάσει και να αγοράσει τοπικά προϊόντα, χιώτικες γεύσεις και να θαυμάσει τις δημιουργίες Χίων καλλιτεχνών, αλλά και φιλοξενούμενων Νομαρχιών, παραγωγών και δημιουργών απ’ όλη την Ελλάδα.

Η Γιορτή Αγροτουρισμού σαγηνεύει με τις εικόνες, τις μυρωδιές, τις γεύσεις και τα ακούσματα, σαν ένα μικρό αντιπροσωπευτικό δείγμα της “Αρχόντισσας του Αιγαίου”, της μυροβόλου Χίου. Η έκθεση παράλληλα πλαισιώνεται από πλήθος εκδηλώσεων με μουσική, χορό, θεατρικές παραστάσεις, δρώμενα, προβολές ταινιών, παρουσιάσεις βιβλίων και θεμάτων, εκθέσεις ζωγραφικής, φωτογραφίας, καραγκιόζη, γαστρονομικά αφιερώματα, εργαστήρια και βραδιές αφιερωμένες στην ναυτοσύνη των νησιών μας.

Φέτος οι εκδηλώσεις συμπεριλαμβάνουν μεταξύ άλλων αφιέρωμα στο προσκοπικό έργο, εργαστήρια για την ιστορία και χρήση του χαρτιού, εργαστήρια κοσμήματος και μουσικών οργάνων, θεατρικά παιχνίδια, γευσιγνωστικές βραδιές με θέμα το μέλι, μουσικομαγειρέματα με τον Ευθύμη Μπλέτσα και την “Κουζίνα της Μαμάς”, παρουσίαση βιβλίου του κ. Κώστα Στοφόρου σε συνεργασία με τις Εκδόσεις “Κριτική”, αφιέρωμα στις αφροδισιακές ιδιότητες της μαστίχας με τον Δρα Θάνο Ασκητή και τον Δρα Θωμά Σαββίδη με την συνεργασία της Ένωσης Μαστιχοπαραγωγών Χίου καθώς και χορευτικές μουσικές βραδιές με ντόπιους και φιλοξενούμενους καλλιτέχνες, αλλά και με την Μελίνα Κανά, το γνωστό φωνητικό σύνολο “Εν Εν φωναίς” με το Λάκη Χαλκιά και τις αδερφές Βουγιουκλή κ.ά..."

Και μια συνταγή από το βιβλίο της Χιώτισσας Βάσως Κριτάκη (φυσικά με την... αφροδισιακή μαστίχα για την οποία θα μιλήσει και ο κύριος Ασκητής).


Μπεζέδες Ελένης

Υλικά

4 ασπράδια αυγού
2 ποτήρια ζάχαρη
2 βανίλιες
2-3 σταγόνες λεμονιού
Λίγη κοπανισμένη μαστίχα

Εκτέλεση
Χτυπάμε καλά τα ασπράδια, προσθέτοντας σιγά- σιγά δυο ποτήρια ζάχαρη. Συμπληρώνουμε τις βανίλιες και το λεμόνι. Τα χτυπάμε καλά και στο τέλος ρίχνουμε τη μαστίχα. Βάζουμε κουταλιές κουταλιές πάνω σε αλουμινόχαρτο που έχουμε τοποθετήσει στο ταψί (και το έχουμε αλείψει με λίγο αλεύρι). Ψήνουμε πάνω –κάτω στους 170 βαθμούς για 25 λεπτά.

Πολλά μυστικά ακόμη σε όσους βρεθούν μαζί μας την Τρίτη το βράδυ στη Χίο!

Τετάρτη 21 Ιουλίου 2010

Μιλώντας στην κόρη μου για τις πιο όμορφες διακοπές και τον ουρανό!


Χθες γύρω στις 9 το βράδυ καθόμασταν με την κόρη μου σε ένα παγκάκι δίπλα στη θάλασσα στο Πανόραμα στο Πόρτο Ράφτη.
Κάθε απόγευμα η θάλασσα με αποζημιώνει για τις καθημερινές καθόδους μου στην Αχαρνών...
Είχε βγει το φεγγάρι, είχαμε ξαπλώσει και κοιτούσαμε πλαγίως τη θάλασσα. Πριν από λίγες μέρες είχαμε κάνει και βραδινό μπάνιο... Το πρώτο για τη μικρή που κλείνει τα πέντε το Σεπτέμβριο.
Της έλεγα τι ωραία που θα ήταν να είχαμε ένα σλίπινγκ μπαγκ και να κοιμόμασταν εκεί. Τις έλεγα για τα χιλιάδες αστέρια που βλέπεις στον ουρανό όταν δεν υπάρχουν φώτα τριγύρω. Προσηλώσαμε το βλέμμα μας στο φεγγάρι για να δούμε τη σκοτεινή πελυρά του. Της εξήγησα πως δεν αλλάζει μέγεθος το φεγγάρι, αλλά το φως του Ήλιου που φωτίζει κάποια πλευρά μας ξεγελά.
Ήταν πολύ χαρούμενη όταν κατάφερε να διακρίνει το σκοτεινό περίγραμμα. Ούτε οι Pink Floyd δεν θα χάρηκαν τόσο όταν πρωτόπαιξαν το Dark Side of The Moon!
Λέγαμε πολλά. Για το αγαπημένο της παραμύθι του καλοκαιριού που είναι η Πούλια και ο Αυγερινός σε μια δική μου παραλλαγή. Θέλει να της το λέω κάθε φορά που γυρνάμε από τη θάλασσα και βλέπουμε αυτό το λαμπερό άστρο της Αφροδίτης που προαναγγέλει τη νύχτα που έρχεται.
Της είπα για το κάμπινγκ που "κάναμε παλιά με τη μαμά". Δυστυχώς μόνον ο Μεγάλος έχει γευθεί τις χαρές του. Τα δυο μικρά το ακούν ακόμη σαν παραμύθι: Μια σκηνή δίπλα στη θάλασσα...
Η αλήθεια είναι ότι στο μυαλό μου η Κατασκήνωση μόνον Ελεύθερη υπάρχει! Μια -δυο φορές που πήγα σε οργανωμένο κάμπινγκ μου θύμισε ...στρατόπεδο!
Χρόνια και χρόνια τις πιο όμορφες διακοπές της έκανα με σκηνή (ή και μόνο με σλίπινγκ μπαγκ)σε πολλές πανέμορφες γωνιές της Ελλάδας: Στο Βάι (πριν το περιφράξουν), στην Περίσσα και στο Καμάρι στη Σαντορίνη (πριν γίνει... Μύκονος), στο πολυαγαπημένο Ποτάμι της Σάμου, στη Τζιά, στα Κουφονήσια, σε έρημες παραλίες της Εύβοιας, στη Λευκάδα, στη Κεφαλονιά...
Δεν μπορώ να συγκρίνω με τίποτε την απόλαυση του νυχτερινού ουρανού, όταν κοιμάσαι έξω, τις απίστευτες ανατολές του ήλιου και την πρώτη πρωινή βουτιά στη θάλασσα. Το μπανιο σε ποτάμια. Τη τελετουργία της φωτιάς. Την αιώρα ανάμεσα στα δέντρα. Αφήστε τις ...Ελούντες και τα πολυτελή ξενοδοχεία για τους άλλους!

Η χαρά μου ήταν μεγάλη, όταν σήμερα είδα χθεσινή ανάρτηση των φίλων από το iteanet για την Ελεύθερη Κατασκήνωση. Μεταξύ άλλων διάβασα:

KINHMA ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟ ΚΑΡΑΒΑΝΙ

Όλες οι παραλίες, οι θάλασσες, τα βουνά, τα δάση, τα ποτάμια, οι ουρανοί αυτού του κόσμου ανήκουν σε όλους εμάς και όλοι μαζί θα διεκδικήσουμε παντού την ελευθερία να απολαμβάνουμε την ζωή χωρίς περιορισμούς και χωρίς απαγορεύσεις.
Σκοπός του «Κινήματος Για Την Ελεύθερη Κατασκήνωση» είναι να διδάξουμε ο ένας τον άλλον την Αγάπη, τον Σεβασμό και την Προστασία της Φύσης και να υπερασπιστούμε την απόλυτη Ελευθερία της διαβίωσης στην απέραντη αγκαλιά της Γης και του Ουρανού. Θα ταξιδέψουμε με τους αγαπημένους μας ανθρώπους, τους φίλους μας και τους εραστές μας παντού, θα ζήσουμε ελεύθεροι όπου εμείς επιλέξουμε, θα προστατέψουμε τα δάση και τις παραλίες με τα γυμνά κορμιά μας… Δεν θα ζητήσουμε άδεια από κανέναν για να είμαστε ελεύθεροι (διαβάστε τον Ο∆ΗΓΟ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΚΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΗΣ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗΣ στο iteanet)

Η προσπάθεια που γίνεται, όπως είδα με χαρά, θα αγγίξει και τη Γκιώνα
Λεπτομέρειες μπορείτε να βρείτε στο http://freecampgr.blogspot.com

Όπως διαβάζω, το καραβάνι είναι ανοιχτό σε όποιον-α (μουσικό, dj, performer, κλπ) θέλει να συμβάλλει σε κάθε περιοχή, αλλά και σε προτάσεις, ενώ απευθύνεται ανοιχτό κάλεσμα σε κατα τόπους πρωτοβουλίες, από όλη την Ελλάδα, "να αναλάβουν κάποια δράση και να έρθουν σε επαφή μαζί μας γιατί ενωμένοι θα ακουστούμε πιο δυνατά!
Σε κάθε περιοχή συνεργαζόμαστε, δικτυωνόμαστε και στηρίζουμε τοπικές πρωτοβουλίες για την ελεύθερη κατασκήνωση και την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος.
Επίσης σε κάθε περιοχή θα επιδιώξουμε επαφή με την αντίστοιχη αυτοδιοίκηση για την ανάπτυξη των θέσεων του κινήματος για την ελεύθερη κατασκήνωση αλλά και της επισυναπτόμενης έκκλησης για παροχή ενός πλαισίου ανοχής και υποδομών για την στήριξη της ελεύθερης κατασκήνωσης αυτή τη περίοδο της κρίσης"


Το Πρόγραμμα
ΚΑΡΑΒΑΝΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗΣ 2010


24 ΙΟΥΛΙΟΥ
- ΛΕΥΚΑΔΑ // ΠΕΥΚΟΥΛΙΑ
30 ΙΟΥΛΙΟΥ – 1 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
- ΠΗΛΙΟ // δέλτα ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟΥ, ανάμεσα σε Ανάληψη κ' Ελίτσα
31 ΙΟΥΛΙΟΥ
- ΑΙΓΙΝΑ // παραλία ΣΑΡΠΑ
Εκδήλωση “Σαρωνικός, ψάρια και ρύπανση”, beach party και ελεύθερη κατασκήνωση
7 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
- ΛΕΣΒΟΣ // ΝΗΣΕΛΙ
- ΚΡΗΤΗ // ΚΕΔΡΟΔΑΣΟΣ
Καθαρισμός παραλίας, συνέλευση και ακουστικά όργανα
14 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
- ΝΑΞΟΣ // ΑΛΥΚΟ
21 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
- ΑΝΑΦΗ // ΡΟΥΚΟΥΝΑΣ
28 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
- ΕΥΒΟΙΑ // ΧΙΛΙΑΔΟΥ
17 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ
- ΓΚΙΩΝΑ // ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ -Εκδήλωση αλληλεγγύης στη Κίνηση για τη Σωτηρία της Γκιώνας



...Έτσι μπορεί να μην είναι θάλασσα φέτος, αλλά ελπίζω να είναι τουλάχιστον το Βουνό με τον Μεγάλο και την Κόρη. Ο Μικρός μπορεί να περιμένει λίγο! Θα πούμε μέσα στη νυχτερινή ησυχία παραμύθια του δάσους, θα δούμε τα χιλιάδες αστέρια πάνω από τα έλατα... Αρκεί να μη βρέχει!

Δευτέρα 19 Ιουλίου 2010

Ποιός φοβάται το... πέος;


Στο Δρόμο του Σαββάτου 10 Ιουλίου, δημοσιεύτηκε η συνέντευξη που μου παραχώρησε ο Φαίδων Θεοφίλου με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του βιβλίου Η νεκροφάνεια του πέους.
Μεταξύ των άλλων τον ρώτησα:

Κ.Σ.«Η Νεκροφάνεια του πέους». Μάλλον ασυνήθιστος τίτλος και αρκετά προκλητικός. Πώς προέκυψε; Έχει και κάποιο συμβολικό νόημα, πέρα από το να είναι ο τίτλος μιας από τις ιστορίες σας;

Φ.Θ. Ο τίτλος προέκυψε φυσικά και αυτονόητα μέσα από την θεματική μιας τρυφερής και βαθιά ανθρώπινης ιστορίας. Πιστεύω πως ο αναγνώστης όταν διαβάσει το κείμενο θα έχει απόλυτα πεισθεί πως δεν μπορούσε να έχει οποιονδήποτε άλλο τίτλο. Αυτός ο τίτλος, κάλυψε και ολόκληρο το βιβλίο, γιατί εκτός από ασυνήθιστος έχει και μια ξεχωριστή δυναμική και αυτό μου άρεσε. Όσο για την προκλητικότητα που αναφέρετε, θα έλεγα πως άκρως προκλητικά είναι αυτά που συμβαίνουν στην πολιτική, στην κοινωνία, στα Μ.Μ.Ε. καθώς και η απάθεια με την οποία αντιμετωπίζονται όλα τα παραπάνω, και όχι ασφαλώς ένας τίτλος λογοτεχνικού βιβλίου. Το συμβολικό νόημα που με ρωτάτε, προκύπτει μέσα από το θέμα του διηγήματος...

Όλη τη συνέντευξη μπορείτε να τη διαβάσετε στην ιστοσελίδα του Δρόμου



Να λοιπόν που ο συντηρητισμός καλά κρατεί: Από το ιστολόγιο του Φαίδωνα Θεοφίλου, αντιγράφω την άκρως διδακτική προσωπική του εμπειρία:

Τη περασμένη εβδομάδα πήγα να πάρω εφημερίδες στην οδό Θουκυδίδου, κεντρικό δρόμο του Αλίμου όπου και κατοικώ. Περνώντας έξω από το βιβλιοπωλείο «Παραθύρι», είδα μια αφίσα στην πόρτα. Μια αφίσα που ήταν η εικόνα από το εξώφυλλο του βιβλίου μου που πρόσφατα κυκλοφόρησε: «Η Νεκροφάνεια του πέους». Κοίταξα και στη βιτρίνα: Στο κέντρο της υπήρχαν δύο αντίτυπα του βιβλίου μου μαζί με δεκάδες άλλα. Χαμογέλασα ικανοποιημένος για τους ταχείς ρυθμούς διανομής της ομάδας του εκδοτικού οίκου.

Δυο μέρες αργότερα ξαναπερνώντας από το ίδιο βιβλιοπωλείο, αφού είναι ο δρόμος και περνώ πολύ συχνά από κει, διαπίστωσα ότι η αφίσα έλλειπε από την τζαμαρία.
Περίεργος για το γεγονός, μπήκα μέσα και ρώτησα γιατί κατέβηκε .
Ο ιδιοκτήτης μου είπε ζεματισμένος, ότι κάποιες κυρίες διαμαρτυρήθηκαν για την αφίσα ότι την βλέπουν τα παιδιά τους και ότι δεν είναι σωστό.
Μα είναι δυνατόν να δέχεσαι να λογοκρίνεται ένα βιβλίο και μάλιστα από τον τίτλο του; τον ρώτησα. Ε, δεν μπορούσαμε να δυσαρεστήσουμε τους πελάτες μας! μου απάντησε. Και τους ενόχλησε το πέος; ξαναρώτησα; Ή η νεκροφάνεια;
Ε, να, γιατί θα έπρεπε να εξηγήσει κανείς, μονολόγησε. Τι είναι το πέος; επέμεινα.

Ο ιδιοκτήτης του βιβλιοπωλείου τα είχε χαμένα. Τον λυπήθηκα. Φεύγοντας, του είπα μόνο: Σκέπτεσαι να πήγαιναν οι κυρίες αυτές, μαμάδες ή όχι στα περίπτερα που καταλαμβάνουν ολόκληρα πεζοδρόμια και να ζητούσαν από τους περιπτεριούχους να κατεβάσουν τα τσοντοπεριοδικά, και τις πορνοταινίες με όλες τις πιθανές και απίθανες εκδοχές του σεξ, τι θα άκουγαν από τους περιπτεριούχους; Σκέπτεσαι τι θα άκουγαν αν διαμαρτύρονταν για την πολυδιαφημισμένη τσόντα της γνωστής νεαρής και χαζοπανέμορφης πορνοστάρ, που προβαλλόταν σε ειδικούς ορθοστάτες (stands τους λένε στα Φιλιατρά!) μπροστά στα περίπτερα, μη και περάσει κάποιος και δεν την δει; Και τους ενόχλησε ο τίτλος ενός βιβλίου που δεν ξέρουν καν το περιεχόμενό του; Ο βιβλιοπώλης κατέβασε το κεφάλι και δεν μιλούσε. Τον χαιρέτησα κι έφυγα.

Τελικά βέβαια οι κυρίες αυτές, έκαναν καλό στο βιβλίο, αφού μαθεύτηκε το γεγονός, και λειτούργησε ο νόμος του μάρκετινγκ: (αγορολογίας) Τώρα σπεύδουν όλοι να αγοράσουν το βιβλίο.Απλά μοιράζομαι μαζί σας το γεγονός, για να τονίσω την υποκρισία που ανθεί ανάμεσά μας σε βαθμό μη αναστρέψιμης ηλιθιότητας.
Και πριν κλείσω να απευθύνω και λίγα λόγια στις ερίτιμες κυρίες:

Κυρίες μου
Θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι αρχαίοι λαοί , μεταξύ των οποίων οι Έλληνες , είχαν τις περίφημες «Φαλλικές Γιορτές» που τις γιόρταζαν με έντονα πανηγυρικό χαρακτήρα περιφέροντας τεράστιους τεχνητούς φαλλούς. Στον 21ο αιώνα διαμαρτύρεσθε για μια αφίσα ενός λογοτεχνικού βιβλίου βαθιά τρυφερού, επειδή έχει τον τίτλο «Η νεκροφάνεια του πέους». Τα συμπεράσματα όλων μας.
Ακόμα: Όλοι γνωρίζουμε, ότι τα παιδιά των ελληνικών οικογενειών από το δημοτικό ήδη, έχουν ξεσκολίσει τα pornosites και έχουν δει το πέος σε όλες τις ακτιβιστικές του δραστηριότητες, αφού το σεξ είναι το πιο εμπορεύσιμο προϊόν.
Εσείς μάλλον δεν το ξέρετε….Γι αυτό και ενοχλήθηκαν τα χρηστά σας ήθη μόνο που είδατε γραμμένη σε τίτλο βιβλίου αυτή τη λέξη… Να παραμείνετε λοιπόν αήττητες, αφού και η βλακεία και η υποκρισία των οποίων είστε φορείς, είναι επίσης αήττητες...

Τέλος, παρ’ όλα αυτά, οφείλω να σας ευχαριστήσω, αφού χωρίς να το επιδιώκετε, κατορθώσατε να αυξήσετε τις πωλήσεις του βιβλίου μου στην πόλη που ζω.

Υγιαίνετε κυρίες μου.

(Σημείωση δική μου: Το μπαμπά τι είναι το σεξ; είναι πιο χρήσιμο απ' όσο νόμιζα. Μόνο που εκείνοι που το χρειάζονται, δεν θα το αγοράσουν ποτέ!!!)


Λίγα λόγια για τον Φαίδωνα Θεοφίλου
Γεννήθηκε στη Μυτιλήνη. Είναι μόνιμος συνεργάτης του περιοδικού Έρευνα. Ιδρυτικό μέλος του Ελληνοαυστριακού πολιτιστικού και επιμορφωτικού Ινστιτούτου και του Θουκυδίδειου Κέντρου Επιστημών.
Συνεργάστηκε για την έκδοση του εντεκάτομου έργου «Πανόραμα ελληνικού διηγήματος». Εκλεγμένο μέλος στο προεδρείο της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών κατά την περίοδο 1991-93 με πλούσια πολιτιστική δράση και δημόσιες παρεμβάσεις.
Από τις αρχές του 2004 και για 2 χρόνια διηύθυνε το περιοδικό «Αιολίδα». Το 2001 βραβεύτηκε από τον Δήμο Αλίμου για την πνευματική του προσφορά και το 2005 τιμήθηκε από το Μακρυγιάννειο Λύκειο Αλίμου. Αποσπάσματα από τα βιβλία του φιλοξενούνται σε ελληνικές και ξένες ανθολογίες. Έργα του έχουν μεταφραστεί στα Γερμανικά, στα Πολωνικά, στα Τσέχικα και στα Βουλγάρικα. Το ποιητικό βιβλίο του «Η Λειτουργία της Μήθυμνας» διδάχτηκε στο πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας.
Διηγήματα από το βιβλίο του «Ο Θεός στο Καφενείο» διδάχτηκαν στο πανεπιστήμιο της Βόννης.
Εξαιρετικό το μπλογκ του Ο Θεός στο καφενείο: http://theofilou.blogspot.com

Έγραψε:

Ποίηση
Ο Μικρός Ελληνικός – Τρεις Λόγοι
Επίμονο Θεώρημα
Η Λειτουργία της Μήθυμνας, Βραβείο Λ. Ιακωβίδη της Ε.Ε.Λ. για ανέκδοτο ποιητικό έργο. - 1988
Εγκώμιον Θέρους (Συμμετοχή με ποιητές και ζωγράφους)
Ελληνική νύχτα

Πεζογραφία
Το Δαχτυλίδι το Ήλιου -διηγήματα Βραβείο της Ε.Ε.Λ. για το καλύτερο βιβλίο της χρονιάς στο είδος του.
Νοστάνθη -διηγήματα, Βραβείο Μενέλαου Λουντέμη
Ο Θεός στο καφενείο -Διηγήματα-επιλογή Εκδ. Αλεξάνδρεια 1995•
Ο Τρόφιμος» Μυθιστόρημα. Εκδόσεις Αλεξάνδρεια 2001
Επταφωνίας Αναγνώσματα» Συλλογικό.

Ιστορικά
Η Μήθυμνα στο Φως της Ιστορίας – Ιστορική διαδρομή.

Τρίτη 6 Ιουλίου 2010

Πρωτοβουλία για διάλογο και κοινή δράση της Αριστεράς

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΓΡΑΦΟΝΤΕΣ:

Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση έχει σαρωτικές επιπτώσεις σ’ όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής. Στην οικονομία, στην πολιτική, στον πολιτισμό, στη συνείδηση.

Η βίαιη αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων η κατάργηση κοινωνικών δικαιωμάτων και η ματαίωση των ονείρων και των προοπτικών της νεολαίας δεν είναι συγκυριακές επιλογές, όπως υποστηρίζει η κηδεμονευόμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αλλά οργανωμένοι τρόποι μόνιμης υποβάθμισης της εργατικής τάξης και των εργαζόμενων στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας.

Σ’ αυτό το συνεχώς αυξανόμενο κλίμα αβεβαιότητας και ανασφάλειας η Αριστερά, κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική, οφείλει να αρθεί επιτέλους στο ύψος των περιστάσεων και να ανταποκριθεί στις ανάγκες των εργαζομένων. Ανάμεσα στους πολιτικούς χώρους της Αριστεράς υπάρχουν αναμφισβήτητες διαφορές, όπως, για παράδειγμα αυτές που αφορούν τη θέση της Ελλάδας στην ΕΕ, αλλά και οι σχετικές με τον τρόπο μετάβασης στο σοσιαλισμό, το περιεχόμενο και τη μορφή που αυτός θα έχει τον 21ο αιώνα –ζήτημα που οπωσδήποτε πρέπει να διερευνηθεί και να συζητηθεί με συντροφικό τρόπο, σε μια περίοδο μάλιστα που η δομική κρίση του καπιταλισμού θέτει ‘επί τάπητος’ το στρατηγικό στόχο της σοσιαλιστικής εναλλακτικής.

Σήμερα όμως αυτές οι υπαρκτές διαφορές γίνονται συχνά τροχοπέδη, στην πραγματική ανάγκη οργανωμένης αντίστασης του εργαζόμενου λαού απέναντι στην πιο αντιδραστική, αντιλαϊκή, ταξική πολιτική που γνώρισε η χώρα μας, τουλάχιστον στην εποχή της λεγόμενης «μεταπολίτευσης».

Είναι ιστορικό καθήκον όλων των πολιτικών κομμάτων και οργανώσεων της Αριστεράς, ανεξαρτήτως του ειδικού τους βάρους, να βρουν εκείνα τα ζητήματα –και είναι πολλά- που μπορούν να οδηγήσουν σε ενότητα δράσης, ανταποκρινόμενα στις διαθέσεις των εργαζόμενων στρωμάτων, των ανέργων και της νεολαίας για συσπείρωση των δυνάμεων του κινήματος.

Με όρους συλλογικού ηγεμόνα και οργανωτή, να διευκολύνουν έτσι τις κοινωνικές διεργασίες, τις αυθόρμητες και συνειδητές συμμαχίες των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς.
Να απομονώσουν πρακτικές τυφλής βίας και αδιέξοδων δήθεν αντιεξουσιαστικών ξεσπασμάτων αλλά και κάθε δεξιόστροφη «αριστερή» φρασεολογία που διευκολύνει τελικά τις κυβερνητικές επιλογές.
Να δώσουν πολιτική προοπτική στους κοινωνικούς αγώνες συμβάλλοντας στην ανάπτυξή τους.
Να βοηθήσουν εργαζόμενες μάζες, που βρίσκονται εγκλωβισμένες σε άλλες πολιτικές επιλογές, να αγωνιστούν για τα πραγματικά δικά τους συμφέροντα. Να αναπτύξουν πρωτοβουλίες θεωρητικού διαλόγου ανάμεσα σ’ όλους τους φορείς της Αριστεράς, με άξονα την υπέρβαση του καπιταλισμού.
Χωρίς να εγκαταλείπουν τους στρατηγικούς στόχους τους, ούτε τις συζητήσεις, τις διαφορές, τις διαφωνίες γι’ αυτούς, οι πολιτικές δυνάμεις της Αριστεράς, εντός και εκτός του κοινοβουλίου, μπορούν και πρέπει να συναντηθούν στη διαμόρφωση μιας ρεαλιστικής πολιτικής πρότασης και κοινής δράσης για την αντιμετώπιση της κρίσης προς όφελος των εργαζομένων στην προσπάθεια εξόδου απ’ αυτήν.

Ζητήματα όπως η αντιμετώπιση θεσμικών μορφών καπιταλιστικής ολοκλήρωσης (ΕΕ, ΟΝΕ, ΔΝΤ), η παύση πληρωμών και η διαγραφή του χρέους, το αίτημα εθνικοποίησης τραπεζών, η ρήξη με τις πρακτικές του τραπεζικού και του επιχειρηματικού κατεστημένου, καθώς και η αντιμετώπιση της βίαιης επίθεσης του κεφαλαίου με ριζική αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου, αλλά και η υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, μπορούν να αποτελέσουν τη βάση τέτοιων διεργασιών.

Αθήνα, 6 Ιουλίου 2010

Αγγελόπουλος Θόδωρος, σκηνοθέτης
Αθανασιάδου Μυρσίνη, διδάκτωρ Ιστορίας
Αλαβάνου Αριάδνη, μεταφράστρια
Ανδρεάδης Γιάγκος, πανεπιστημιακός, Πάντειο
Αντωνοπούλου Μαρία, πανεπιστημιακός, Πάντειο
Βαλαβάνη Νάντια, συγγραφέας
Βαμβακάς Κώστας, συνδικαλιστής εκπαιδευτικός
Βασιλειάδου Τέα, δημοσιογράφος
Βατικιώτης Λεωνίδας, διδάκτωρ Οικονομικών Επιστημών
Βενετσάνου Νένα, τραγουδίστρια
Γαλάνης Γιώργος, συνδικαλιστής εκπαιδευτικός
Γέρου Κάτια, ηθοποιός
Γεωργακάκη Ρόδη, αντιδήμαρχος Ελληνικού
Γεωργίου Χρήστος, πανεπιστημιακός, Πανεπιστήμιο Πάτρας
Δημητρίου Αλίντα, σκηνοθέτης
Δημητρίου Σωτήρης, ανθρωπολόγος
Δουζίνας Κώστας, πανεπιστημιακός, πανεπιστήμιο Λονδίνου
Ευσταθίου Κώστας, συνδικαλιστής τραπεζοϋπάλληλος
Ήσυχος Κώστας, συνδικαλιστής Ολυμπιακής
Κακαράς Αντώνης, απόστρατος αρχιπλοίαρχος
Κακναβάτος Έκτωρ, ποιητής
Καλομοίρης Γρηγόρης, συνδικαλιστής εκπαιδευτικός
Καρτερός Θανάσης, δημοσιογράφος
Κιμπουρόπουλος Γιάννης, δημοσιογράφος
Κοκκίνου Μαρία, ζωγράφος
Κουβελάκης Στάθης, πανεπιστημιακός, King’s College (Λονδίνο)
Κουζής Γιάννης, πανεπιστημιακός, Πάντειο
Κορτζίδης Χρήστος, δήμαρχος Ελληνικού
Κοτσυφάκης Θέμης, συνδικαλιστής, ΔΣ ΟΛΜΕ
Κωνσταντακόπουλος Δημήτρης, δημοσιογράφος
Λαπαβίτσας Κώστας, πανεπιστημιακός, Πανεπιστήμιο Λονδίνου
Λεοντής Χρήστος, συνθέτης
Μαίστρος Γιάννης, πανεπιστημιακός, ΕΜΠ
Μανιάτης Γιώργος, πανεπιστημιακός, Πανεπιστήμιο Αθήνας
Μιχελής Κώστας, συνδικαλιστής λογιστής
Μπελαντής Δημήτρης, διδάκτωρ Νομικής
Μπιτσάκης Ευτύχης, πανεπιστημιακός, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων
Ντούμας Χρήστος, πανεπιστημιακός, Πανεπιστήμιο Αθήνας
Παναγιωτόπουλος Χρήστος, συνδικαλιστής ΟΤΑ
Παπαδημητρίου Ζήσης, πανεπιστημιακός, ΑΠΘ
Παπαδημητρίου Μάνια, ηθοποιός
Παπακωνσταντίνου Πέτρος, δημοσιογράφος
Πεππές Ζώης, συνδικαλιστής ΟΤΟΕ
Πορτάλιου Ελένη, πανεπιστημιακός, ΕΜΠ
Πρωτονοτάριος Γιάννης, πανεπιστημιακός, ΕΜΠ
Ρηγοπούλου Πέππη, πανεπιστημιακός, Πανεπιστήμιο Αθήνας
Ριζόπουλος Τάσος, συνδικαλιστής στη φαρμακοβιομηχανία
Ρούσης Γιώργος, πανεπιστημιακός, Πάντειο
Ρούσσος Σίμος, τ. δημοτικός σύμβουλος Χαλανδρίου
Σακελαρόπουλος Σπύρος, πανεπιστημιακός, Πάντειο
Σκαμνάκης Θανάσης, δημοσιογράφος
Σπαθής Μάκης, πανεπιστημιακός, ΕΜΠ
Σπανού Δέσποινα, συνδικαλίστρια ΑΔΕΔΥ
Στάθης (Σταυρόπουλος), σκιτσογράφος
Σταμάτης Κώστας, πανεπιστημιακός, ΑΠΘ
Σωτήρης Παναγιώτης, διδάκτωρ Φιλοσοφίας
Τσακνής Διονύσης, μουσικός
Φράγκου Λία, συνδικαλίστρια, ιδιωτική υπάλληλος
Χατζηστεφάνου Άρης, δημοσιογράφος
Χατζόπουλος Στάθης, δικηγόρος
Χουρμουζιάδης Γιώργος, πανεπιστημιακός, ΑΠΘ
Χρύσης Αλέξανδρος, πανεπιστημιακός, Πάντειο

Ο Πάγκαλος και η Φάρμα των Ζώων του ΠΑΣΟΚ


"Θα παραιτηθεί ο Πάγκαλος;" με ρώτησε το πρωί συνάδελφος καθώς βλέπαμε παρέα το ΦΕΚ με το οποίο διόρισε τη κορούλα του στη Βουλή. Μετά βάλαμε τα γέλια και οι δυο!!! Λες και έχει κανείς ίχνος αξιοπρέπειας στη σημερινή Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ...
Εμείς οι υπόλοιποι, αν γλιτώσουμε οι ίδιοι την ανεργία, δεν ξέρω τι θα μπορέσουμε να κάνουμε για τα παιδιά μας στο μέλλον... Αλλά και σήμερα! Η Διαμαντοπούλου ετοιμάζεται να τα εξοντώσει από το Σεπτέμβριο με το άθλιο "Νέο Σχολείο" της. Οι Δήμοι δεν τα παίρνουν στους Παιδικούς Σταθμούς, ελλείψει πόρων, αλλά το πάρτυ για τους Κυβερνητικούς συνεχίζεται...


Εμένα μου θυμίζουν όλο και περισσότερο τη Φάρμα των Ζώων του Όργουελ. Η μόνη διφορά είναι ότι εκεί τα γουρούνια άρχιζαν σιγά- σιγά να μοιάζουν με ανθρώπους, ενώ εδώ το Υπουργικό Συμβούλιο θυμίζει έντονα... χοιροστάσιο...

Με μια εξαίρεση: Την οφθαλμοφανή ομοιότητα του Πεταλωτή με άλλο τετράποδο:

Κυριακή 4 Ιουλίου 2010

Πάρτυ εναντίον της κρίσης!


Την προηγούμενη Παρασκευή βρέθηκα καλεσμένος σε ένα πάρτυ στις Αχαρνές (Μενίδι). Δεν ήταν γιορτή, γενέθλια ή κάποια επέτειος. Ήταν ένα πάρτυ εναντίον της κρίσης! Ο κάθε καλεσμένος έπρεπε να φέρει το ποτό του και κάποιο σνακ και να το προσφέρει για το κοινό …καλό!
Ήξερα από πριν ότι θα υπάρχει και live μουσική. Η Χριστίνα Καραμαλτίδου από το φωνητικό συγκρότημα Eklipsis, o Γιάννης και ο Μιχάλης Κονιτόπουλος… Μαζί τους και άλλοι μουσικοί και μέλη της τοπικής χορωδίας.
Όταν μπήκα στο χώρο είδα πρώτα απ’ όλα νέα πρόσωπα. Πολλά νέα πρόσωπα, χωρίς να υπάρχουν κανόνες εμφάνισης. Χωρίς ομοιομορφία… Ετερόκλητα; Δεν θα το έλεγα έτσι. Ήμουνα μάλλον ο μεγαλύτερος, αλλά δεν ένιωθα αταίριαστος. Παντού στους τοίχους χρωματιστά χαρτόνια με συνθήματα: Από «Λέμε ξου στο ΔΝΤ», μέχρι ανέκδοτα, σχόλια για τη …Τζούλια κ.α.

Θα μπορούσε να είναι παρ’ όλα αυτά ένα συνηθισμένο πάρτυ, αν δεν άρχιζε το τραγούδι. Εκεί οι καλλιτέχνες, μπλέχτηκαν με όλους εμάς και ξαφνικά τραγουδούσαμε. Ναι. Οι φωνές μας ενωμένες σε μια ιδιότυπη νέα χορωδία… Αφού μας μάγεψε με μια εισαγωγή με πορτογαλέζικα και βραζιλιάνικα τραγούδια η Χ. Καραμαλτίδου, χωρίς μικρόφωνα, χωρίς πόζες, κοινό και μουσικοί έγιναν ένα. Όπως δεν γίνεσαι ποτέ και σε καμιά συναυλία, όπου οι ρόλοι είναι απολύτως καθορισμένοι: Οι μεν δίνουν την παράσταση, οι δε είναι οι θεατές της. Εδώ τα όρια καταργήθηκαν. Κι άρχισα να σκέφτομαι πόσο ανατρεπτικό είναι τελικά αυτό…

Και δεν άργησα κάνοντας ένα λογικό άλμα να σκεφτώ ότι κάποτε τραγουδούσαμε όλοι. Σε σπίτια, σε παραλίες, σε ταβέρνες. Κι όταν σταματήσαμε ξαφνικά να τραγουδάμε, σα να βουβαθήκαμε, σα να μεγαλώσαμε απότομα… Και η αριστερά; Η αριστερά έχασε τους χυμούς της και έγινε ένα σχήμα σκελετωμένο. Χωρίς την πνοή των τραγουδιών…
Τραγούδησα δυνατά στο πάρτυ. Και μετά σκεφτόμουνα πως χωρίς κανείς να βγάλει λόγους, χωρίς βαρύγδουπες αναλύσεις για την Κρίση, οι νέοι ετοιμάζουν τις απαντήσεις τους. Μπορεί να μην οδηγήσουν πουθενά… Όμως ο ρυθμός του τραγουδιού θα τους συνοδεύει. Έστω και άθελά τους!

ΥΓ. Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στο Δρόμο του Σαββάτου, το βάζω εδώ για να το δει η... διοργανώτρια αρχή του πάρτυ, Θεοδοσία Καραγιάννη, που τώρα βρίσκεται στη Φινλανδία, μετέχοντας σε μια πολύ ενδιαφέρουσα κατασκήνωση για παιδιά... Επίσης έχω τη δυνατότητα να το εμπλουτίσω με εικόνες και ήχους...

Μια μικρή γεύση από τα τραγούδια:

Κοινή Δράση της Αριστεράς;

Ένα ελπιδοφόρο μήνυμα με περίμενε σήμερα το πρωί, καθώς επισκέφθηκα το μπλογκ της Πεντανόστιμης...
"Επιτέλους!" αναφώνησα μέσα μου καθώς διάβαζα τα λόγια που ακολουθούν:

ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Δεκάδες προσωπικότητες της κοινωνικής, πνευματικής και πολιτικής Αριστεράς υπογράφουν έκκληση για κοινή δράση όλων των κομμάτων και οργανώσεων του αριστερού χώρου με στόχο τη διαμόρφωση του ευρύτερου δυνατού λαϊκού ρεύματος ανατροπής του καταστροφικού, για τα λαϊκά συμφέροντα και τη χώρα μνημονίου κυβέρνησης- Ευρωπαϊκής Ένωσης- Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Οι στόχοι της πρωτοβουλίας θα παρουσιασθούν σε συνέντευξη Τύπου την Τρίτη, 6 Ιουλίου, στις 12 το μεσημέρι στην αίθουσα της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ)- Ακαδημίας 20. Θα μιλήσουν οι:

-Γιώργος Μανιάτης, πανεπιστημιακός.
-Ευτύχης Μπιτσάκης, πανεπιστημιακός
-Χρήστος Κορτζίδης, δήμαρχος Ελληνικού
-Κώστας Ήσυχος, συνδικαλιστής


Θα συντονίσει ο δημοσιογράφος Γιάννης Κιμπουρόπουλος.

Την έκκληση υπογράφουν πανεπιστημιακοί, συνδικαλιστές, καλλιτέχνες, συγγραφείς, δημοσιογράφοι, άνθρωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και ακτιβιστές που προέρχονται από διάφορα κόμματα της κοινοβουλευτικής και μη Αριστεράς, όπως και πολλοί ανένταχτοι αριστεροί. Οι υπογράφοντες σέβονται τους υπάρχοντες πολιτικούς οργανισμούς και τις υπαρκτές ιδεολογικές διαφορές ανάμεσά τους. Θεωρούν ωστόσο ότι αυτές δεν πρέπει να μεγεθύνονται σε σημείο που να παραλύουν την τόσο αναγκαία συσπείρωση και μαχητική διάθεση των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων εν όψει μιας ισοπεδωτικής επίθεσης σε κατακτήσεις ενός ολόκληρου αιώνα εργατικών αγώνων και στον πολιτισμό του κοινωνικού ανθρώπου.

Φιλοδοξία αυτής της πρωτοβουλίας δεν είναι η δημιουργία μιας ακόμη οργάνωσης ή μετώπου του αριστερού χώρου, αλλά η δημιουργία ενός αριστερού βήματος διαλόγου, αλληλεγγύης και ενωτικών πρωτοβουλιών με γνώμονα τις ανάγκες και τις αγωνίες του ίδιου του κοινωνικού σώματος. Υπό αυτό το πρίσμα, θα αναπτυχθούν το επόμενο διάστημα πρωτοβουλίες για την καλύτερη επεξεργασία αριστερής απάντησης στην οξύτατη κρίση του διεθνούς καπιταλισμού. Επίσης, θα δρομολογηθούν πρωτοβουλίες επικοινωνίας και διαλόγου με αριστερούς διανοητές και κοινωνικούς αγωνιστές από την Ελλάδα και το εξωτερικό για τα μεγάλα, ανοιχτά ζητήματα της σύγχρονης σοσιαλιστικής προοπτικής.

Πληροφορίες:
-Αριάδνη Αλαβάνου, μεταφράστρια, 6933323651.
-Γρηγόρης Καλομοίρης, συνδικαλιστής εκπαιδευτικός, 6944604063.
-Πέτρος Παπακωνσταντίνου, δημοσιογράφος, 6979901847.
-Αλέξανδρος Χρύσης, πανεπιστημιακός, 210.6200777.


ΥΓ οπως αναφέρει το tvxs ,
Ανάμεσα στους πρωτεργάτες της πρωτοβουλίας για μία ενωμένη και δυναμική Αριστερά είναι και ο σκηνοθέτης Θόδωρος Αγγελόπουλος, ο πανεπιστημιακός Γιώργος Χουρμουζιάδης, ο τραγουδοποιός Διονύσης Τσακνής και η συγγραφέας Νάντια Βαλαβάνη.

Παρασκευή 2 Ιουλίου 2010

Είμαι του... Δρόμου!

Εξαιρετικά πλούσια για μια ακόμη φορά η θεματολογία του Δρόμου που κυκλοφορεί το Σάββατο 3 Ιουλίου...
Αν τυχόν γνωρίζατε πως κάθε εβδομάδα γίνεται κατορθωτό να στηθεί μια ολόκληρη εφημερίδα μόνο και μόνο με την αγωνία και το μεράκι κάποιων ανθρώπων, θα καταλαβαίνατε ότι πρόκειται περί άθλου.
Μπορείτε να μπείτε εδώ και να συμπληρώσετε το ερωτηματολόγιο και να δηλώσετε την τυχόν διαθεσιμότητά σας...

Να πω ότι στο Δρόμο βρέθηκα μετά από τη συμμετοχή μου σε μια εκδήλωση. Με τους περισσότερους συνεργάτες της εφημερίδας δεν γνωριζόμουνα καθόλου, αλλά είδα ότι υπήρχε μια ελπίδα για να γίνει κάτι διαφορετικό...
19 τεύχη μετά, νομίζω ότι έχουμε πετύχει πολλά, αλλά έχουμε και πολλές αδυναμίες... Με τη βοήθεια όλων εσάς που δεν βολευόσαστε με τη σημερινή πραγματικότητα, νομίζω ότι θα μπορέσουμε να κάνουμε πολύ περισσότερα...
Προς το πάρον θα ευλογήσω τα γένια μου και θα σας πω ότι στο τεύχος του Σαββάτου, έχω γράψει το ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: Η οικονομική κρίση στο… πιάτο μας που είναι βασισμένο στην έρευνα της Επιστημονικής Ομάδας Διατροφή.

Από την υπόλοιπη θεματολογία ξεχωρίζω:

-Συνέντευξη του καθηγητή συνταγματικού δικαίου Ανδρέα Δημητρόπουλου
για το μνημόνιο και τα μέτρα

Σύνοδος των G20
Αριάδνη Αλαβάνου: Το μοντέλο του Τορόντο
Γιάννης Κιμπουρόπουλος: Η Διεθνής της λιτότητας

Συνέντευξη του Δημήτρη Αρμάου
Είναι τραυματικό να διαπιστώνεις ότι υπηρετείς μια τέχνη κοινωνικά αναποτελεσματική

Γιώργος Κατερίνης: Φυτέψτε φωτοβολταϊκά!

Η «Βοήθεια στο σπίτι» καταρρέει
Ελένη Φροσινάκη, γραμματέας Συλλόγου Κοινωνικής Φροντίδας Κρήτης

Νόαμ Τσόμσκι: Η ιρανική απειλή

BLOGOΔΡΟΜΙΟ, επιμέλεια: Τασία Σταματοπούλου
Το μπλογκ της «Riski»: Ουδέν αμιγές (η μπαταρία έχει δύο πόλους)
http://ouden-amiges.blogspot.com/

MEDIA
Προς κατάρρευση οδεύουν τα «ευγενή» Ταμεία των ΜΜΕ
Ματίνα Παπαχριστούδη

ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Ένα ρεπορτάζ – αποκάλυψη:
Μαθητές και γονείς λένε όχι στο δημοτικό σχολείο της Διαμαντοπούλου
Λεωνίδας Σακλαμπάνης

Παρουσίαση της Πρωτοβουλίας ενάντια στα μέτρα της Λάρισας
Και αναλυτικό ρεπορτάζ της δράσης των επιτροπών αντίστασης
Επιμέλεια: Ρούλα Μουτσέλου

ΝΕΟΛΑΙΑ
Σκιαγραφώντας την κατάσταση στα αγγλικά πανεπιστήμια
Συνέντευξη της Κλερ Σόλομονς, πρόεδρου του Συλλόγου Φοιτητών του Πανεπιστημίου του Λονδίνου

Η ΑΛΛΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Την οργή του κόσμου αντιμετώπισαν ο Ευ. Βενιζέλος και η Άννα Διαμαντοπούλου

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Πάρτι εναντίον της κρίσης
Κώστας Στοφόρος

SEX AND THE CITY
Το σεξ, η πόλη και ο αμερικανικός πατριωτισμός
Mίτου Σενγκούπτα, βοηθός καθηγήτρια στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Ryerson στο Τορόντο

fex urbis lex orbis
Κώστας Δεσποινιάδης

ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΙΔΕΩΝ, περιπτεράς ο Στέλιος Ελληνιάδης
Νόαμ Τσόμσκι: Γιατί τον μισούν οι «νέοι φιλόσοφοι»


ΥΓ. Να ομολογήσω ότι το αγαπημένο μου κομμάτι της εφημερίδας είναι το Περίπτερο Ιδεών του Στέλιου Ελληνιάδη. Πάντα απολαυστικό δισέλιδο που πραγματικά σου ανοίγει τα μάτια. Και μόνο γι' αυτό θα άξιζε να αγοράσετε το Δρόμο!

Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010

Απίστευτο: Η αναξιοπιστία των εφημερίδων σε όλο της το μεγαλείο!

Απίστευτη προπαγανδιστική "πατάτα" των Νέων. Η... φρεγάτα του συγκροτήματος Λαμπράκη την Τρίτη 29 Ιουνίου πανηγύριζε για αύξηση των καταθέσεων κατά 6,6 δισ. ευρώ, αναφέροντας μάλιστα ότι οι καταθέσεις έφτασαν στα υψηλότερα επίπεδα από το 1998!!!
Την επόμενη μέρα (Τετάρτη, 30 Ιουνίου), έγραψαν ότι το Μάϊο οι καταθέσεις έπεσαν για πέμπτο συνεχόμενο μήνα (!!!) και οι απώλειες φθανουν πλεόν τα 18 δισ. ευρώ!!!
Για του λόγου το αληθές, διαβάστε τα δυο δημοσιεύματα:


Αύξηση καταθέσεων 6,6 δισ. ευρώ τον Μάιο
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Μαρία Βασιλείου
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τρίτη 29 Ιουνίου 2010

ΑΥΞΗΘΗΚΑΝ κατά 6,6 δισ. ευρώ οι καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες τον Μάιο, όμως η στρόφιγγα του δανεισμού παρέμεινε σφιχτή, τόσο προς τις επιχειρήσεις όσο και προς τα νοικοκυριά. Η εξέλιξη δείχνει ότι αποδίδει ο ανταγωνισμός που έχει ξεσπάσει μεταξύ των ελληνικών τραπεζών γύρω από τα επιτόκια, κυρίως στις προθεσμιακές καταθέσεις. Αντίθετα, παραμένει δύσκολη η χορήγηση δανείων, με αποτέλεσμα να επιβραδυνθεί περαιτέρω ο ρυθμός ανόδου της πιστωτικής επέκτασης στο 2,8%, από 3,2% που ήταν τον Απρίλιο.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, που δημοσιεύει το Reuters, οι καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες αυξήθηκαν στα 379,7 δισ. τον Μάιο, από 373,1 δισ. ευρώ τον Απρίλιο, φτάνοντας στα υψηλότερα επίπεδα από τον Μάρτιο του 1998

Νέα πτώση στις καταθέσεις το Μάιο
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τετάρτη 30 Ιουνίου 2010
Τελευταία ενημέρωση: 30/06/2010 07:30


Νέα πτώση κατέγραψαν οι καταθέσεις των ελληνικών νοικοκυριών και επιχειρήσεων για πέμπτο συνεχή μήνα τον Μάιο. Πλέον, οι απώλειες φθάνουν πλέον στα 18 δισ. ευρώ από τις αρχές του έτους, σύμφωνα με στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος.

Όπως μετέδωσε το Reuters, oι καταθέσεις προς τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά διαμορφώθηκαν στα 220 δισ. ευρώ τον Μάιο από 222,1 δισ. ευρώ τον Απρίλιο.

Κίτρινη κλωστή δεμένη... Ένα καινούργιο παραμύθι ξεκινά!

Για καλό μήνα, δεν θα σας παρουσιάσω κάποιο άρθρο γαι τις ανελέητες αυξήσεις που φέρνει ο νέος ΦΠΑ. Δεν θα μοιραστώ μαζί σας το αποκαλυπτικό άρθρο της Στάσης για την αποικιοκρατική σύμβαση με το ΔΝΤ...
...Ελπίζω να σας φτιάξω τη διάθεση με ένα νέο, αυτή τη φορά Κίτρινο, παραμύθι (όποιος δεν γνωρίζει υπάρχει και το Κόκκινο).
Η αρχή και οι ζωγραφιές ανήκουν στη Στεφανία Βελδεμίρη, που καθώς φαίνεται ζει στιγμές έμπνευσης στην Πύλο, όπου βρίσκεται μετέχοντας σε ανασκαφές. Εγώ πήρα το νήμα στη συνέχεια...

Το Κίτρινο Παραμύθι

Η αρχή...

Της κίτρινης πριγκίπισσας, της άρεσαν οι πρίγκιπες που φορούσαν μπλουτζίν. Αγαπούσε τα φεγγάρια και απορούσε που όλοι βλέπανε μόνο ένα στον ουρανό. Εκείνη, τα βράδια συνήθιζε να πίνει ένα ποτήρι κατακόκκινο κρασί περπατώντας αργά, στους δρόμους της πολιτείας και να μετράει φεγγάρια, ενώ κάποιοι γύρω της μετρούσαν τα αστέρια. Κι απορούσε. Που δεν τα έβλεπαν. Τι κρίμα... Μια νύχτα, καθώς βάδιζε αργά και κοιτούσε ψηλά, άκουσε μια σιγανή φωνή να ρωτάει: "11 είναι τα φεγγάρια σήμερα κοπελιά ή μήπως δέκα;". "Δέκα", του αποκρίθηκε εκείνη "το ένα είναι ο ανεμοδείκτης του πύργου". Η πριγκίπισσα ένιωσε τα πόδια της να χάνουν τη επαφή με τη γη. Λίγο κρασί χύθηκε στο δρόμο. Πετούσε;

-Δε μου τα λες καλά γιαγιά, της είπε η πριγκίπισσα χωρίς όνομα.
-Γιατί παιδί μου;
-Αποκλείεται να έπινε κατακόκκινο κρασί η κίτρινη πριγκίπισσα. Εσύ δε μου έλεγες πως της άρεσε μόνο ότι είναι κίτρινο;
-Εντάξει, εντάξει… Θα το πω πάλι…
-…έπινε λοιπόν λεμονάδα
-Μα δεν είναι κίτρινη η λεμονάδα!
-Ναι, αλλά είναι κίτρινα τα λεμόνια.
-Καλά…
-…έπινε λοιπόν λεμονάδα, περπατώντας αργά στους δρόμους της πόλης, συνέχισε η γιαγιά και το παραμύθι κυλούσε ομαλά…
Τα ματάκια της πριγκίπισσας χωρίς όνομα άρχισαν να κλείνουν. Τώρα αυτή ήταν που πετούσε πάνω από ένα λιβάδι με κατακίτρινες μαργαρίτες… «Σιγά μην άρεσαν στη κίτρινη πριγκίπισσα και οι κατακόκκινες παπαρούνες», ήταν η τελευταία της σκέψη… «Τρελάθηκε η γιαγιά!»
Αν όμως η πριγκίπισσα χωρίς όνομα κοιμήθηκε, το παραμύθι ήταν αδύνατον να σταματήσει. Κι ας σώπαινε η γιαγιά κοιτάζοντας κάποιο μακρινό σημάδι στον ουρανό κι αργοκουνώντας το κεφάλι…

Η κίτρινη πριγκίπισσα συνέχισε λοιπόν να πετάει. Κι αυτή βεβαίως είχε όνομα. Την έλεγαν Χρυσάνθη. Κι αυτό το όνομα σιγοψιθύριζε πίσω της η φωνή καθώς η ίδια υψωνόταν πάνω από τον Κίτρινο Ποταμό και έβλεπε τις αγαπημένες της όχθες να απομακρύνονται.
Η φωνή συνέχιζε μονότονα «Χρυσάνθη», «Χρυσάνθη», «Χρυσάνθη»… Κι ήταν από πάνω ζαλισμένη: Τι το ήθελε το κρασί, αυτή που έπινε μόνο λεμονάδα;
Μη βιαστείτε να δώσετε δίκιο στη γιαγιά: Τίποτε κόκκινο δεν θα έπινε η Κίτρινη πριγκίπισσα.
Καθώς αυτή πετάει ας γυρίσουμε λίγο το χρόνο πίσω, εκείνη τη μέρα που περπατούσε στην αγορά. Είχε γεμίσει το καλάθι της με λεμόνια, μπανάνες, κίτρινα μήλα, καλαμπόκια, όταν ένα καινούργιο άρωμα έφτασε στα ρουθούνια της… «Αυτό είναι κάτι κίτρινο», είπε στη γυναίκα που τη συνόδευε.
Πραγματικά πλησίασε τον πάγκο του Κινέζου. Ο Κινέζος, ήταν ο αγαπημένος της. Πάντα κάτι καινούργιο και λαχταριστό είχε ανάμεσα στα εμπορεύματά του…
Αυτή η μυρωδιά έβγαινε από ένα μόλις ανοιγμένο μπουκάλι.
-Τι είναι αυτό; Τον ρώτησε
-Huangjiu, πριγκίπισσα. Το κίτρινο κρασί. Το φτιάχνουν στην πατρίδα μου από ρύζι, κεχρί και σιτάρι . Το πίνουμε ζεστό ή κρύο, βάζουμε και στο φαγητό. Εμένα μου θυμίζει τα λιβάδια της πατρίδας μου το καλοκαίρι…
Δεν ήθελε και πολλά για να αγοράσει μερικά μπουκάλια για το παλάτι η Κίτρινη πριγκίπισσα.

Στη φωτογραφία: Huangjiu, το κίτρινο κρασί
Δοκίμαζε λίγο- λίγο τα βράδια μετρώντας τα φεγγάρια. Άρχισε να νιώθει παράξενα μετά από λίγες μέρες. Κάτι σαν πυρετό του ταξιδιού. Αλλά κανένα ταξίδι δεν προβλεπόταν πριν το τέλος της Άνοιξης…
…Και να που τώρα πετάει με άγνωστο προορισμό. Ευτυχώς το κίτρινο κρασί την κρατά ζεστή και θαρραλέα…
Όμως θέλει πολύ κουράγιο για να μείνεις ψύχραιμος όταν το φόρεμα σου γίνεται ξαφνικά από κατακίτρινο κατακόκκινο κι όταν βλέπεις έναν πράσινο δράκο να σε πλησιάζει και καταλαβαίνεις ότι αυτός ήταν που ψιθύριζε τόση ώρα το όνομα σου!


Συνεχίζεται...