Διακοπές!

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

Μαγική Τράπουλα: Σήμερα από το Θησείο ως τη... Χίο!

Σήμερα (Πέμπτη) το απόγευμα, μετά τις 6.30, ελπίζοντας πως δεν θα βρέχει και τόσο, θα συναντηθούμε στο Θησείο στον πολυχώρο "Τέχνης Βήματα" (Ηρακλειδών 54,τηλ. 210 -5229339)όπου θα παρουσιάσουμε τη "Μαγική Τράπουλα". Μη φανταστείτε τίποτε επισημότητες και τραπέζια με "ειδικούς", παραμύθια θα φτιάξουμε. Θα είναι μια γιορτή για μικρούς και μεγάλους με πολλές εκπλήξεις, με ελεύθερη είσοδο (και ...απαγορευμένη έξοδο!) και πολλές καινούργιες ιστορίες...

Εν τω μεταξύ από σήμερα η Μαγική Τράπουλα βρίσκεται στην αγαπημένη Χίο. Μπορείτε να τη βρείτε στο βιβλιοπωλείο "Πυξίδα" στο οποίο κοντεύω να γίνω... μόνιμος θαμώνας (Απλωταριάς 34 - Τηλ. Παραγγελιών 22710 26666)


Καθώς έχω μάθει πως και φέτος στο φιλόξενο χώρο του βιβλιοπωλείου συμβαίνουν πολύ όμορφα πράγματα, ελπίζω σύντομα να βρεθώ και πάλι εκεί και να φτιάξουμε μαζί με τα παιδιά νέα χιώτικα παραμύθια, γεμάτα με τις μυρωδιές του νησιού..



Μέχρι το απόγευμα για τους Αθηναίους και μέχρι τότε για τους φίλους στη Χίο, ο Τζιάνι Ροντάρι εξηγεί τη σημασία της Μαγικής Τράπουλας, (που βασίζεται στις λειτουργίες του παραμυθιού του Βλαντιμίρ Προπ) για τα παιδιά:

"...Γιατί να χρησιµοποιήσουµε ειδικά αυτήν την τράπουλα κι όχι άλλες «τράπουλες» της φαντασίας, ή ένα σύνολο εικόνων που τις πήραµε στην τύχη, ή µια σειρά από λέξεις του λεξικού; Μου φαίνεται πως είναι φανερό. Κάθε χαρτί της «τράπουλας του Προπ» δεν αντιπροσωπεύει µόνο τον εαυτό του, αλλά µια πλήρη «τοµή: του κόσµου των παραµυθιών, ένα φτεροκόπηµα φανταστικών απόηχων, για παιδιά που έχουν κάπως εξοικειωθεΙ µε τα παραµύθια, τη γλώσσα τους, τα θέµατά τους.

Κάθε «λειτουργία», εξάλλου, είναι πλούσια σε ερεθίσµατα που απευθύνονται στον προσωπικό κόσµο του παιδιού.
Διαβάζει «απαγόρευση» και η λέξη µέσα του συνδέεται άµεσα µε την εµπειρία που έχει από οικείες απαγορεύσεις («µην αγγίζεις», «ψην παίζεις µε τα νερά», «άσε κάτω το σφυρί»). Ξαναζεί θολά τις πρώτες στιγµές της σχέσης του µε τα πράγµατα, όταν µόνο το «ναι» και το «όχι» της µητέρας του το βοηθούσαν να ξεχωρίζει τι επιτρέπεται και τι όχι. «Απαγόρευση» είναι για το παιδί η σύγκρουση µε τις αρχές, ή την αυταρχικότητα του σχολείου. Αλλά είναι ακόµα, θετικά (η «απαγόρευση» και η «εντολή» είναι ισοδύναµες λειτουργικά), η ανακάλυψη των κανόνων του παιχνιδιού: «αυτό, ναι», «αυτό, όχι», η συνάντηση µε τα όρια που η πραγµατικότητα και η κοινωνία επιβάλλουν στην ελευθερία του' ένα από τα όργανα για την ένταξή του στην κοινωνία.
Η δοµή του µύθου όχι µόνο αντιγράφει - σύµφωνα µε τον Προπ - τη δοµή των τελετών µύησης, αλλά και επαναλαµβάνεται, κατά κάποιο τρόπο, στη δοµή της παιδικής εµπειρίας, που είναι µια σειρά από αποστολές και αγώνες, από δύσκολες δοκιµασίες και απογοητεύσεις, καθώς η ζωή του περνά από ορισµένες αναπόφευκτες φάσεις. Δε λείπει από το παιδί ούτε η εµπειρία των «µαγικών δώρων»: των δώρων της Πρωτοχρο­νιάς και των Χριστουγέννων. Και για µεγάλο διάστηµα οι γονείς υπήρξαν για το παιδί «μάγοι δωρητές», µε απεριόριστες δυνατότητες (ωραιότατα πράγµατα γι' αυτό το θέµα έχει πει ο Αλέν). Για µεγάλο διάστηµα το παιδί είχε εποικίσει το σύµπαν του µε δυνατούς συµµάχους και διαβολικούς εχθρούς.
Μου φαίνεται λοιπόν πως οι «λειτουργίες» των παραµυθιών, κατά κάποιο τρόπο, βοηθούν το παιδί να γνωρίσει τον εαυτό του. Και είναι στη διάθεσή µας, έτοιµες, εγκυρότατες, εύκολες στη χρήση: θα µου φαινόταν άσκοπη σπατάλη να τις απορρίψουµε…"

(Από τη «Γραμματική της φαντασίας», εκδόσεις Τεκμήριο 1985, μετάφραση Μαρία Βερτσώνη- Κόκολη/ Λία Αγγουρίδου Στρίντζη. Το βιβλίο κυκλοφορεί πλέον από τις εκδόσεις Μεταίχμιο)

Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

Το... καλαντόσημο!



Ενώ εμείς ασχολούμαστε με παραμύθια και νεράϊδες, άλλοι ...μεγαλουργούν!!!

Μπαμπά, υπάρχει ο Άγιος Βασίλης; Υπάρχουν οι νεράϊδες;



Η Τίνκερμπελ, ο Άι Βασίλης και το Άστρο των Χριστουγέννων

Σκηνή Πρώτη: Πρωτοχρονιά, χωριό

-Υπάρχει.
-Όχι, δεν υπάρχει!
-Υπάρχει!!
-Δεν υπάρχει!!!
-Και ποιος φέρνει τα δώρα;
-Οι γονείς σου!
-Μπαμπά;

Πρωτοχρονιά στο χωριό. Έχουμε ανοίξει τα δώρα και καθόμαστε μπροστά στο αναμμένο τζάκι. Έρχεται ένας φίλος του Μεγάλου κι εκείνος περήφανος του δείχνει το καινούργιο παιχνίδι που «έφερε ο Άι Βασίλης». Και τότε αρχίζει ο καυγάς. Προσπαθώ να κρατήσω ουδέτερη στάση. Να μην ανακατευτώ. Δεν είναι καθόλου εύκολο να κάνεις τον… Βούδα όταν μάλιστα σου ζητάνε με επιμονή να πάρεις θέση. Ευτυχώς η ευστροφία του Μεγάλου με …σώζει. Ξαφνικά του έρχεται φαεινή ιδέα. Γυρίζει και λέει στο φίλο του:
-Αν δεν υπάρχει Άι- Βασίλης, τότε δεν υπάρχει ούτε Άι Θανάσης, ούτε Άι Νικόλας, ούτε Αγία Άννα, ούτε… Δεν υπάρχει κανένας Άγιος!
Μόνο που δεν τον χειροκρότησα. Ευτυχώς συγκρατήθηκα και δεν είπα κανένα «ακριβώς», ούτε είπα για τη θρησκεία που είναι «το όπιο του λαού»…


Σκηνή Δεύτερη (αρκετά χρόνια αργότερα): Αθήνα- Πόρτο Ράφτη


Ο Μεγάλος έχει μεγαλώσει πια. Πιστεύει -δεν πιστεύει στον Άι Βασίλη έχει αναλάβει να γράφει τα γράμματα για τα αδέρφια του, που ταχυδρομούν η μαμά ή ο μπαμπάς...

Για την κόρη μου δεν υπάρχει κανένα θέμα περί της υπάρξεως του Άι Βασίλη. Η μόνη συζήτηση που είχε με μια φίλη της ήταν αν έφαγε όλο το μελομακάρονο που του άφησαν αυτοί γιατί σε μας ίσα που το τσίμπησε!
Και φυσικά όταν η δασκάλα στο μπαλέτο τους είπε ότι θα επισκεφθεί την τάξη τους τα Χριστούγεννα αυτή δεν το πίστεψε, γιατί τον Άι Βασίλη «δεν τον βλέπουμε»
-Αφού μας το είπε η δασκάλα, επέμεινε η φίλη της.
-Μπαμπά;
Αυτή τη φορά ήταν εύκολα τα πράγματα και μπόρεσα να δώσω δίκιο στην Κόρη, προς απογοήτευση της φίλης.
-Εσύ μπαμπά δεν τον είχες δει μια φορά λίγο, άκρη –άκρη καθώς έφευγε;
-Όχι, δεν τον έχω δει ποτέ…

Πιο δύσκολα ήταν τα πράγματα με την …Τίνκερμπελ! Επρόκειτο να δει την ταινία για τη «νεραϊδοδιάσωση» και με ρώτησε:
-Υπάρχουν νεράιδες, μπαμπά;
-Στα παραμύθια
-Μα η Κατερίνα μου είπε πως κάθε βράδι έρχεται και τη βλέπει μια νεράιδα και της κάνει δώρα! Μου τα έδειξε κιόλας
-Για να σου το είπε…
-Λέει ψέματα η Κατερίνα!
-……….

Αμηχανία πλήρης. Να συμφωνήσω ότι λέει ψέματα η φίλη της; Ή να της πω ότι ναι, υπάρχουν νεράιδες; Και τότε δεν θα την πληγώσω; Γιατί πάνε δώρα στην Κατερίνα κι όχι σ’ εκείνη;

Να το πω ή να μην το πω;

Όταν το συζητάω με μια φίλη μου ψυχολόγο, αφού χάρη στη διπλωματία μου κατάφερα να ξεπεράσω τον σκόπελο, μου εξηγεί ότι αδίκως παίρνω τα πράγματα τόσο σοβαρά.
«Χαλάρωσε», μου λέει. «Κανένα παιδί δεν παθαίνει τίποτα από μια τέτοια αποκάλυψη, πως δεν υπάρχει ο Άι Βασίλης ή οι νεράιδες. Δεν είναι κατά κανένα τρόπο τραυματική εμπειρία. Όλα όσα μου λες για τις ερωτήσεις των παιδιών είναι πιο πολύ δικοί σου φόβοι, παρά δικοί τους! Μου φαίνεται ότι θα είναι πιο τραυματικό για σένα αν πάψουν να πιστεύουν τα παιδιά σου στον Άι Βασίλη και στις Νεράιδες, παρά για τα ίδια!»
Βεβαίως για να τα πούμε όλα, όταν τα παιδιά ανακαλύπτουν –συνήθως από κάποιον φίλο –καλοθελητή ότι δεν υπάρχει ο Άι Βασίλης, αρχικά πληγώνονται σα να έχασαν κάποιο αγαπημένο τους πρόσωπο. Συχνά θυμώνουν με τους γονείς γιατί θεωρούν ότι τα κορόιδεψαν. Σε επόμενη φάση κάνουν τους «έξυπνους» στους «αδαείς» φίλους τους, ενημερώνοντάς τους πως «οι γονείς φέρνουν τα δώρα» ή πως οι νεράιδες απλώς δεν υπάρχουν… Μαθαίνουν να χαίρονται με το κλίμα των γιορτών και βεβαίως με τα δώρα και ας τα φέρνουν οι γονείς!

Κάποιες οδηγίες χρήσεως είναι ωστόσο απαραίτητες και η φίλη μου είναι πρόθυμη να τις μοιραστεί:

-Όταν το παιδί αρχίζει να αμφισβητεί και να αναρωτιέται μετά την «ενημέρωση» του, δεν χρειάζεται να απαντήσουμε βιαστικά. Μπορούμε ωστόσο να του δείξουμε ότι έχει μεγάλη σημασία για μας πως μας εμπιστεύεται και ρωτά τη γνώμη μας
-Πιο δύσκολη είναι η επόμενη φάση, όπου θα πρέπει αν καταλάβουμε κατά πόσο το παιδί θέλει πραγματικά να μάθει την αλήθεια, αλλά και πόσο έτοιμο είναι να τη δεχτεί. Αυτό μπορούμε να το καταλάβουμε κάνοντας του διάφορες ερωτήσεις, για να μάθουμε τι ακριβώς συζητήθηκε, να δούμε τι πιστεύει το ίδιο κλπ.
-Στη συνέχεια του λέμε την αλήθεια, αλλά με λεπτό τρόπο: Π.χ. ότι υπάρχει ένας Άγιος Βασίλης αλλά δεν φοράει αυτά τα κόκκινα ρούχα και δεν φέρνει τα δώρα στα παιδιά. Αν δεν μας ξαναρωτήσει τίποτα για τον Άγιο Βασίλη, πιθανόν να έχει καλυφθεί από όσα του είπαμε.
-Θα πρέπει τέλος να αντιμετωπίσουμε ήρεμα τις αντιδράσεις του παιδιού –που συνήθως είναι αρνητικές- και να περιμένουμε δείχνοντας υπομονή, να συνηθίσει την ιδέα.

Γενικά πάντως δεν χρειάζεται να βιαστούμε να το «προσγειώσουμε» στην πραγματικότητα. Σκεφτείτε για λίγο αυτά που πιστεύατε μικροί, τα παραμύθια που ζούσατε.



Θα κλείσω εδώ, με δανεικά λόγια από τον Κώστα Ουράνη και τις Αποχρώσεις του, που γράφει για το Άστρο των Μάγων:
«… όταν συλλογιέμαι τα χρόνια εκείνα, που πίστευα στο Άστρο των Μάγων, νοιώθω τον εαυτό μου τώρα σαν απογυμνωμένο από μια βασιλικιά πορφύρα, σαν ένα ζητιάνο μπρος στην κατάκλειστη πύλη ενός κατάφωτου γιορταστικού παλατιού. Και μόνο που θυμάμαι τη ζεστασιά εκείνη, που η πίστη αυτή έβαζε σ’ όλο μου το είναι, αισθάνομαι πιο παγωμένο τον εαυτό μου σήμερα.
Σήμερα, ξέρω πως το άστρο που μ’ έβαζαν να περιμένω δεν υπάρχει. Αλλά αν λυπάμαι κατάκαρδα δεν είναι γιατί μ’ απατούσαν, αλλά γιατί δεν μπορώ σαν τότες ν’ απατηθώ…»

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

Ντροπή κύριοι καθηγητές!

Τι να πει κανείς; Ως πατέρας νιώθω απόλυτη ντροπή... Αναρωτιέμαι τι νιώθουν αυτοί που (εκ) παιδεύουν τα παιδιά μας... Αναρωτιέμαι πως αύριο που θα έρθει η σειρά τους να βρεθούν στο δρόμο -γιατί η διάλυση της Παιδείας προχωρά με γοργούς ρυθμούς- με τι προσωπο θα ζητούν συμπαράσταση... Πως θα μιλούν για τα "δίκαια αιτήματά" τους;
Μιλάω για τους καθηγητές, αλλά και τους συναδέλφους τους που τους ανέχονται, που αποφάσισαν να τιμωρήσουν ένα παιδί για μια απολύτως γενναία πράξη...
...Κι όχι ένα οποιοδήποτε παιδί, αλλά ένα αγόρι που παλεύει καθημερινά για το μεροκάματο... Λυπάμαι που καθηγητές σαν κι αυτούς διδάσκουν τα παιδιά μας...



Αναδημοσίευση από το http://halandripedia.blogspot.com

Μαθήματα Υποκρισίας: Απέβαλλαν τελικά τον Αχίλλειο από το σχολείο του !

"Αχίλλειος Μιχαλές, επεισόδια, 28η Οκτωβρίου, Μούντζα, μούτζα, παρέλαση, επέτειος...
Με μια ημέρα αποβολή τιμωρήσε ο σύλλογος εκπαιδευτικών του σχολείου του, το νεαρό μαθητή, που στην παρέλαση για τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου είχε μουντζώσει τους επισήμους.

Ο 16χρονος Αχίλλειος Μιχαλές, είχε γίνει το πρώτο θέμα συζήτησης την περίοδο μετά τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου, αλλά και των επεισοδίων που έγιναν σε πολλές πόλεις της Ελλάδος.
Σύμφωνα με τα όσο δημοσιεύει το evolos.gr, τελικά, οι καθηγητές - μέλη του συλλόγου διδασκόντων στο 3ο - νυχτερινό - ΕΠΑΛ Λάρισας συνεδρίασαν την Παρασκευή, δύο μήνες μετά το "αμάρτημα", και αποφάσισαν την επιβολή ποινής μίας ημέρας αποβολής για τον μαθητή.
Όπως αποκαλύπτει δημοσίευμα της εφημερίδας «Ελευθερία», στη συνεδρίαση του συλλόγου μετείχε και εκπρόσωπος της ΕΛΜΕ η οποία εξαρχής - όπως και μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης- είχε προσπαθήσει να δικαιολογήσει την ενέργεια του μαθητή, παιδί πολύτεκνης οικογένειας που εργάζεται παράλληλα ως οικοδόμος, τόσο για να ενισχύσει οικονομικά την οικογένειά του, όσο και για να καταφέρει να ολοκληρώσει τη βασική του - τουλάχιστον - εκπαίδευση.
Τελικά οι αδέκαστοι καθηγητές του σχολείου, ήταν αποφασισμένοι να αποδώσουν ... δικαιοσύνη.

Η τιμωρία του μαθητή, με όποιο σκεπτικό κι αν έγινε, είναι ένα μνημείο υποκρισίας και ευθυνοφοβίας.


Όταν όλοι γελάμε και επιχαίρουμε για τα μουτζώματα του Μαυρογιαλούρου, όταν πια όλη η Ελλάδα -δικαιωματικά- κάνει την ίδια χειρονομία, μπροστά στις τηλεοράσεις, στις παρέες, στην καθημερινότητα της, προς την αξουσία και ότι εκφράζουν όλοι αυτοί που τους απέδωσε "τιμή" ο νεαρός Αχίλλειος, οι "εκπαιδευτικοί" του σχολειού του, τον τιμώρησαν επειδή είχε το θάρρος(;), το θράσος(;), την λεβεντιά(;) να εκφρασθεί δημόσια, με ειλικρίνεια, αγνά, τίμια και καθαρά.

Τιμώρησαν έναν μαθητή, που μαθαίνει τη ζωή από πρώτο χέρι, δουλεύοντας από τα 15 του στην οικοδομή(!) και την ημέρα που θα μπορούσε να ξεκουρασθεί, επέλεξε να παρελάσει για να τιμήσει αληθινά την επέτειο του ΟΧΙ, σε αντίθεση με όσους και όσες κορδώνονται πάνω στις εξέδρες με ακριβά κοστούμια και ταγιέρ.
Οι εκπαιδευτικοί που επέλεξαν να τον αποβάλλουν -έστω και για μια μέρα, ο συμβολισμός παραμένει- δεν τον τιμώρησαν. Δικαίωσαν την πράξη του, που απορρίπτει όλη αυτή τη σαπίλα.
Ενώ ταυτόχρονα γελοιοποίησαν τους εαυτους τους, προσπαθώντας να μοιάσουν στον υπαλληλάκο του Λάκη Λαζόπουλου, που εκ του ασφαλούς τα βάζει με τα μυρμηγκάκια, για να υποταχθεί με δουλοπρέπεια στην καθεστηκυια τάξη και ηθική...."

ΥΓ. Τους αφιερώνω μερικούς στίχους του Βολφ Μπίρμαν

Κι οι δάσκαλοι της νεολαίας γδαρτάδες,
κόβουν στα μέτρα τους τους μαθητάδες,
κάθε σημαίας πλαισιώνουν τους ιστούς,
με ιδεώδεις υποτακτικούς,
που είναι στο μυαλό νωθροί,
μα υπακοή έχουν περισσή,
τους έχω βαρεθεί.

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011

Παιδιά, Χριστούγεννα και δώρα: Ένα (περσινό) γράμμα στον Άγιο Βασίλη


Το κείμενο αυτό γράφτηκε ένα χρόνο πριν και με αυτό το βλέμμα θα σας έλεγα να το αντιμετωπίσετε.... Βλέπετε πέρσι δεν είχε γίνει ακόμη η χώρα μας πρώτη σε αυτοκτονίες (αύξηση 40%), δεν λιποθυμούσαν ακόμη παιδιά από την πείνα στα σχολεία, δεν είχε φτάσει η ανεργία στα ρεκόρ που έφτασε, δεν πήγαιναν χιλιάδες συνάνθρωποί μας στα συσσίτια. Δεν έβλεπες σε καθημερινή βάση την εικόνα ανθρώπων να ψάχνουν στα σκουπίδια... Η Ελλάδα δεν είχε βυθιστεί ακόμη στην ανθρωπιστική κρίση που την κάνει να θυμίζει πλεόν χώρα της Αφρικής, όπως είπε και ο πρόεδρος των Γιατρών του Κόσμου...
Δεν είχαν γίνει όμως ούτε οι μεγάλοι αγώνες που οδήγησαν σε ραγδαίες εξελίξεις. Πολλοί έτρεφαν ακόμη φρούδες ελπίδες...
Τώρα το 2012 φαντάζει πολύ σκοτεινό. Όμως ας πω για μια ακόμη φορά το μότο που μου αρέσει:
Το μεγαλύτερο σκοτάδι υπάρχει πριν το ξημέρωμα. Στο χέρι μας είναι. Χρειάζεται αγώνας και αλληλεγγύη. Ο αγώνας των εργατών της Χαλυβουργίας μας δείχνει τον δρόμο. Μένει να αφήσουμε τους δισταγμούς και να τον ακολουθήσουμε...

Αγαπητέ Άγιε Βασίλη…

Σου γράφω αυτές τις γραμμές, αρκετό καιρό πριν τα Χριστούγεννα....
...Οι βιτρίνες ήδη έχουν γεμίσει και η τηλεόραση μας βομβαρδίζει με διάφορα δώρα για παιδιά. Περιμένω και το γνωστό πολυκατάστημα παιχνιδιών ν’ αρχίσει τα μέχρις εξαντλήσεως διαφημιστικά του σποτ από το ραδιόφωνο.
Τα παιδιά ετοιμάζονται για τα γράμματα που θα σου στείλουν. Ο Μεγάλος σε ρόλο γραμματέα θα αποτυπώσει στο χαρτί τις επιθυμίες των δυο μικρότερων και η μαμά θα αναλάβει να τα ταχυδρομήσει.
Σε πολλά σπίτια τα γράμματα που σου στέλνουν, φέρνουν πλέον αντί για χαρά αγωνία…
Δεν ξέρω αν έχεις ακούσει για την οικονομική κρίση, τις λιγότερες απολαβές, τα κομμένα τα «δώρα» των Χριστουγέννων για γιαγιάδες και παππούδες, αλλά και για πολλές μαμάδες και μπαμπάδες. Και μπορεί εμείς να κόβουμε από δω κι από κει, αλλά πώς να εξηγήσεις στα παιδιά;

Πώς να τα απογοητεύσεις όταν εσύ Άγιε Βασίλη δεν θα φέρεις ακριβώς αυτό που ήθελαν, αλλά μια πιο …οικονομική εκδοχή του;
Κι εμείς τι δώρα θα τους κάνουμε; Πώς θα μπούμε στο πολυκατάστημα μαζί τους;
Αυτές είναι οι πρώτες σκέψεις μου...

Μετά όμως, καθώς ανήσυχος σηκώνομαι από το γραφείο μου και περιδιαβαίνω το –περιέργως άδειο και ήσυχο σπίτι- πηγαίνω στο δωμάτιο των μικρών και πέφτω σε μια τεράστια διαδήλωση παιχνιδιών. Σκορπισμένα στο πάτωμα, ξεχειλίζοντας από καλάθια και ράφια μιας –πρώην – βιβλιοθήκης, πολλά σκονισμένα και χρησιμοποιημένα μόνο μια φορά, επιτραπέζια και κινητικά, παζλ, δεινόσαυροι και ρομπότ, κουκλάκια και ζωάκια, εξαρτήματα σκόρπια απ’ ότι μπορεί να φανταστεί κανείς, ο Ντόναλντ αγκαλιά με τον Σπαίντερμαν, ένα διαλυμένο από τη χρήση ποδοσφαιράκι…
Σκέφτομαι πως αν εξαφάνιζα το 80% των παιχνιδιών κανείς και ποτέ δεν θα τα αναζητούσε! Κάθε τόσο κάνουμε εκκαθαρίσεις. Σε πρώτο στάδιο σακούλες και κούτες κατεβαίνουν στην αποθήκη. Σε δεύτερο στάδιο κάποια παιχνίδια πάνε στο χωριό. Σε τρίτο στάδιο χαρίζονται ή πάνε στην ανακύκλωση…
…Και μετά παίρνουμε κι άλλα, κι άλλα κι άλλα… Πόσες φορές αλήθεια βλέπετε πια να ξεχειλίζουν τα παιδιά από χαρά όταν τους κάνετε ένα δώρο; Με πόση ανυπομονησία ανοίγουν το πακέτο; Και μετά;
Μια φίλη –μαμά που είδε το καλοκαίρι το Toy Story 3, μου έλεγε πως μετά από όσα τράβηξαν τα παιχνίδια στην τιανία, νιώθει τύψεις κάθε φορά που τα δίνει ή τα πετάει!



Κι εγώ, Άγιε Βασίλη, φοβάμαι ότι τα έχουμε πια μπουχτίσει τα παιδιά. Τα δωμάτιά τους ξεχειλίζουν από παιχνίδια της "μιας φοράς". Είναι τα παιχνίδια που κάποτε ανοίχτηκαν, έπαιξαν για λίγο μαζί τους, όσο είχαν τη λάμψη του καινούργιου και μετά κατέληξαν στα …αζήτητα.
Στην πραγματικότητα τα παιχνίδια που αγαπούν, εκείνα που παίζουν σε καθημερινή βάση, είναι πραγματικά ελάχιστα. Και συνήθως είναι απλά, απλούστατα.
Παρόλα αυτά, κανείς μας δεν βάζει μυαλό. Αγοράζουμε όλο και πιο περίπλοκα και ακριβά δώρα. Και από την πλευρά των παιδιών οι απαιτήσεις ξεπερνούν συχνά τις δυνατότητές μας. Στο τέλος καταλήγουμε είτε να υποχωρήσουμε στις απαιτήσεις τους, είτε να τα απογοητεύσουμε.
Χθες το βραδάκι, καθόμασταν στο σαλόνι και από την ανοιχτή πόρτα του παιδικού δωμάτιου ακούγονταν τα δυο μικρά που έπαιζαν τον Σούπερμαν και την Πριγκίπισσα. Κάναμε ησυχία και τα ακούγαμε. Μια Μπάρμπι κι ένας Σούπερμαν έδωσαν την αφορμή για μια ολόκληρη ιστορία κι ένα παιχνίδι που κράτησε ώρες, γεμάτο φαντασία και ανατροπές. Μετά η συνέχεια ήταν… ζωγραφική. Πινέλα και χρώματα και είχαμε μια πολύχρωμη ακατανόητη ζωγραφιά από τον μικρό μας και μια πιο περίτεχνη αποτύπωση της Πριγκίπισσας και του Σούπερμαν από την κόρη…

Φαίνεται πως εμείς οι μεγάλοι συχνότερα από τα παιδιά ξεχνάμε πως «τα απλά παιχνίδια είναι τα καλύτερα». Πολύ εύστοχα, εδώ και χρόνια το έχει επισημάνει ο
διάσημος παιδίατρος-παιδοψυχολόγος Μπένζαμιν Σποκ στο μνημειώδες έργο του Το παιδί και η φροντίδα του.
Μπαίνω στο πειρασμό να αντιγράψω: «Τα παιδιά συνήθως αγαπούν τα απλά παιχνίδια και παίζουν με αυτά για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Αυτό δεν συμβαίνει γιατί τα παιδιά είναι απλά, αλλά γιατί έχουν τρομερή φαντασία… Μερικές φορές οι γονείς που δεν έχουν χρήματα στενοχωριούνται επειδή δεν μπορούν να αγοράσουν στα παιδιά τους ένα λαμπερό αυτοκίνητο ή ένα κουκλόσπιτο. Αλλά σκεφθείτε μόνο τι μπορούν να κάνουν τα παιδιά με ένα μεγάλο χαρτονένιο κουτί. Μπορεί να γίνει, με τη σειρά, κρεβάτι, σπίτι, φορτηγό, τανκ, οχυρό, κουκλόσπιτο, γκαράζ... Μην πάρετε, βέβαια, αυτή την ιδέα τόσο στα σοβαρά, ώστε να μην αγοράσετε ποτέ στα παιδιά σας ένα κανονικό παιχνίδι! Απλώς, εγώ λέω ότι τα απλούστερα πράγματα θα πρέπει να έρχονται πρώτα…».

Μερικοί λένε πως μέσα από το ζοφερό κλίμα της οικονομικής κρίσης, ανοίγονται και κάποιες ευκαιρίες. Ίσως ευκαιρίες για να ξεχωρίσουμε το σημαντικό από το δευτερεύον. Ίσως για να μπορέσουμε να δώσουμε στα παιδιά μας και μερικά μαθήματα ζωής… Χρόνια τώρα τα Χριστούγεννα έχουν γίνει η γιορτή της Κατανάλωσης… Μήπως πρέπει να γίνουν (πάλι) μια γιορτή Αγάπης χωρίς καταναλωτικές ακρότητες;

Νομίζω πως θα συμφωνήσεις… Όμως εσύ είσαι ένας Άγιος και πιστεύω ότι τα βλέπεις κάπως διαφορετικά από έναν μπαμπά… Δεν θέλω να κάνω ηθικοπλαστικά κηρύγματα στις γιορτές. Δεν θέλω να πω για παιδάκια που πεινάνε στην Αφρική. Δεν θέλω να τους θυμίσω τον φιλάνθρωπο εαυτό τους. Θέλω να τους χαρίσω δώρα από την ψυχή μου. Θέλω να χαρούν.
Δεν θέλω να τους κάνω «χρήσιμα δώρα». Θέλω να ανοίξουν το πακέτο και αν δω τη λάμψη στα μάτια τους. Να παίξω μαζί τους. Να δω το μισοφαγωμένο μελομακάρονο που θα έχεις αφήσει στην άκρη στο τζάκι, απόδειξη πως πέρασες κι από το δικό μας σπίτι.
Θα μου πεις πως μερικά πράγματα είναι δική μου δουλειά και θα έχεις δίκιο. Θα μου πεις πως τα παιδιά μιμούνται. Είναι «σφουγγάρια» που ρουφάνε αυτά που τους δίνουν οι γονείς. Πάλι θα έχεις δίκιο. Νομίζω πως αν εμείς χαιρόμαστε με τα απλά πράγματα, έτσι θα κάνουν και τα παιδιά μας…
Κοιτάζω την κόρη μου που καμαρώνει με το μικρό ασημένιο δαχτυλιδάκι που της έφερα από τα Γιάννινα… Ξέρω πως δεν μπορεί να το αντικαταστήσει ούτε το πιο ακριβό κόσμημα. Όπως ο πιο ακριβός πίνακας, δεν μπορεί να αντικαταστήσει μια δική της ζωγραφιά για μένα….

Άγιε Βασίλη,
Τι λες; Μπορεί μέσα σε έναν κόσμο που υπέρτατη αξία είναι το χρήμα και τα όσα κανείς κατέχει, να νικήσει η αγάπη; Εγώ λέω ναι!

Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011

H Μαγική Τράπουλα επιστρέφει εκεί που… γεννήθηκε!

Παίζουμε με τη Μαγική Τράπουλα, φτιάχνουμε τα δικά μας παραμύθια και την παίρνουμε σπίτι μας!
«Τέχνης Βήματα», Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου, από τις 18:30 -Είσοδος Ελεύθερη


Η πίσω όψη γίνεται παζλ!


Από αύριο (Σάββατο μετά τη μία το μεσημέρι) θα μπορείτε να βρείτε εκεί τη Μαγική Τράπουλα. Οι μαθητές του εργαστηρίου δημιουργικής γραφής θα σας μάθουν τα μυστικά της!

Διαβάζουμε:

Η Μαγική Τράπουλα των Παραμυθιών επιστρέφει στον Πολυχώρο «Τέχνης Βήματα» (Ηρακλειδών 54- Θησείο) . Με αφορμή ένα σεμινάριο δημιουργικής γραφής για παιδιά στο οποίο διδάσκει, ο Κώστας Στοφόρος σε συνεργασία με τη ζωγράφο Στεφανία Βελδεμίρη, δημιούργησαν τη Μαγική Τράπουλα των Παραμυθιών.

Πρόκειται για μια τράπουλα που είχε εμπνευστεί ο περίφημος Ιταλός παραμυθάς Τζιάνι Ροντάρι βασισμένη στις «λειτουργίες» του Παραμυθιού του Ρώσου εθνολόγου Βλαντιμίρ Προπ.

«Την ονομάσαμε «Μαγική Τράπουλα» και είδαμε πως είχε απίστευτη επιτυχία στα παιδιά.», σημειώνουν οι δυο δημιουργοί… «Ήδη γεννήθηκαν τα πρώτα παραμύθια. Οι χειροποίητες τράπουλες που είχαμε φτιάξει, σύντομα φάνηκε πως δεν επαρκούσαν… Πήραμε το δρόμο του τυπογραφείου κι έτσι τώρα έχουμε τη χαρά να μοιραστούμε τη μαγεία των παραμυθιών με ακόμη περισσότερους φίλους!»

Ο Ροντάρι λέει πως οι «λειτουργίες» είναι για το παραμύθι ότι οι νότες για τη μουσική. Όπως με τις 12 νότες μπορείς να φτιάξεις αναρίθμητες μελωδίες, έτσι και με τις «λειτουργίες» μπορείς να φτιάξεις αναρίθμητα παραμύθια…
Γιατί όμως να χρησιµοποιήσουµε ειδικά αυτή την τράπουλα κι όχι άλλες «τράπουλες» της φαντασίας, ή ένα σύνολο εικόνων που διαλέξαμε στην τύχη, ή μια σειρά από λέξεις του λεξικού;
«Μου φαίνεται πως είναι φανερό», απαντά ο Ροντάρι. «Κάθε χαρτί της τράπουλας δεν αντιπροσωπεύει µόνο τον εαυτό του, αλλά μια πλήρη «τομή» του κόσµου των παραµυθιών, ένα φτεροκόπηµα φανταστικών απόηχων, για παιδιά που έχουν κάπως εξοικειωθεί µε τα παραµύθια, τη γλώσσα τους, τα θέµατά τους… Οι «λειτουργίες» των παραµυθιών, κατά κάποιο τρόπο, βοηθούν το παιδί να γνωρίσει τον εαυτό του. Και είναι στη διάθεσή µας, έτοιµες, εγκυρότατες, εύκολες στη χρήση: θα µου φαινόταν άσκοπη σπατάλη να τις απορρίψουµε…»
Η Μαγική Τράπουλα, είναι ένα ακόμη μονοπάτι για να ταξιδέψει η φαντασία των παιδιών, αλλά και των … «μεγάλων» ώστε να βρουν και πάλι το παιδί που έχουν μέσα τους…

Οδηγίες χρήσεως:

Η Μαγική Τράπουλα μπορεί να παιχτεί από όλες τις ηλικίες.

-Για τα παιδιά που δεν ξέρουν ακόμη να διαβάζουν θα χρειαστεί η βοήθεια της μαμάς και του μπαμπά
-Για τους ενήλικες που δεν έχουν φαντασία τα πράγματα είναι απείρως δυσκολότερα!


Οι υπόλοιποι μπορείτε:

-Να φτιάξετε το δικό σας παραμύθι ακολουθώντας πιστά τη σειρά των τραπουλόχαρτων
-Να ανακατέψετε τα τραπουλόχαρτα και να δημιουργήσετε την πιο αναπάντεχη ιστορία.
-Να μοιράσετε τα τραπουλόχαρτα μεταξύ σας και να φτιάξετε κυκλικά, χρησιμοποιώντας ένα -ένα χαρτί ένα παραμύθι όλοι μαζί
-Να τραβήξετε ένα τραπουλόχαρτο στην τύχη κι από αυτό να φτιάξετε το δικό σας παραμύθι.
-Να μοιραστείτε τα τραπουλόχαρτα κι ο καθένας να αφηγηθεί μια διαφορετική ιστορία

Τα παιδιά:
-Δίνετε την τράπουλα στη μαμά ή στον μπαμπά, όταν δυσκολεύονται να σας πουν κάποιο παραμύθι. Σίγουρα θα τους βοηθήσει πολύ!


Πληροφορίες: «Τέχνης Βήματα», Ηρακλειδών 54, Θησείο, τηλ. 210 -5229339

Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011

Η Μαγική Τράπουλα στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης!


Από σήμερα μπορείτε να βρείτε τη "Μαγική Τράπουλα" στο Πωλητήριο του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης στη Θεσσαλονίκη!

Είναι τιμή για μας και μόνο η επιλογή της παρουσίας μας δίπλα σε σημαντικά καλλιτεχνικά αντικείμενα...

Στο ανακαινισμένο πωλητήριο του Μουσείου διατίθενται -για όσους δεν το γνωρίζουν- έργα ζωγραφικής, χαρακτικής, γλυπτικής, μοναδικά ή πολλαπλά, χρηστικά και διακοσμητικά αντικείμενα σύγχρονου design και κοσμήματα από καλλιτέχνες σχεδιαστές. Επίσης, βιβλία τέχνης για ενήλικες και παιδιά καθώς και βιβλία από την πλούσια εκδοτική δραστηριότητα του ΜΜΣΤ.

ΠΡΟΣΒΑΣΗ
Το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης βρίσκεται εντός του χώρου της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, στα όρια του εμπορικού κέντρου της πόλης.

Εξυπηρετείται από τα δρομολόγια των λεωφορειακών γραμμών του Ο.Α.Σ.Θ. 02, 03, 05, 06, 07, 08, 10, 11, 12, 14, 17, 27, 31, 33, 39, 54, 58, 78

Ώρες Λειτουργίας

ΤΡΙΤΗ – ΠΕΜΠΤΗ – ΣΑΒΒΑΤΟ: 10:00 – 18:00
ΤΕΤΑΡΤΗ: 10:00 – 22:00
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ: 10:00 – 19:00
ΚΥΡΙΑΚΗ: 11:00 – 15:00

Το Πωλητήριο και το Café του μουσείου είναι ανοιχτά κατά τις ώρες λειτουργίας του χώρου.
Το μουσείο είναι προσπελάσιμο σε όλους τους χώρους του.

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

Οι κανένες...



Μου το έστειλε φίλη από τη Χίο... Αυτές τις παράξενες, δύσκολες μέρες που προσπαθούμε όχι μόνο να αγωνιζόμαστε ενάντια στην ασχήμια που μας έχουν επιβάλλει, αλλά και να δίνουμε τις δικές μας απαντήσεις έξω και πέρα από τις λογικές τους, το κείμενο αυτό του Γκαλεάνο έχει πολλά να μας πει... Διαβάστε το προσεκτικά.
Και τρίψτε το στη μούρη κάθε είδους τιμητών, ρατσιστών κ.α. που θέλουν να μας επιβάλλουν μια ζωή που δεν είναι ζωή...

ΟΙ ΚΑΝΕΝΕΣ

Οι ψύλλοι ονειρεύονται πως αγοράζουν σκύλο κι οι κανένες
οτι ξεφευγουν από την φτώχεια, οτι μια μέρα μαγική
βρέχει ξαφνικά καλοτυχία, βρέχει καλοτυχία με το τουλούμι...

Μα δεν βρέχει καλοτυχία ούτε χτες ούτε σήμερα ούτε αύριο
ούτε ποτέ, ούτε κάν ψιχαλιστά δεν πέφτει καλοτυχία απο τον
ουρανό, όσο και να την επικαλούνται οι κανένες ή ακόμη κι αν
έχουν φαγούρα στο αριστερό χέρι ή σηκώνονται με το δεξί
ή αρχίζουν την χρονιά αλλάζοντας σκούπα.

Οι κανένες:οι γιοί του κανενός,οι κατοχοι του τίποτα
Οι κανένες: οι μηδένες, οι εκμηδενισμένοι, που γίνονται λαγοί, που
πεθαίνουν την ζωή τους πηδημένοι,ξανά και ξανά:

Που δεν είναι,ακόμα κι όταν είναι.
Που δεν μιλούν γλώσσες ,αλλα διαλέκτους.
Που δεν πρευσβεύουν θρησκείες,αλλα δεισιδαιμονίες.
Που δεν κάνουν τέχνη,αλλα χειροτεχνία
Που δεν διαθέτουν πολιτισμό,αλλα λαογραφία.
Που δεν είναι ανθρωπινά όντα,αλλα ανθρώπινοι πόροι.
Που δεν έχουν πρόσωπο,αλλα μπράτσα.
Που δεν έχουν όνομα,αλλα αριθμούς.
Που δεν εμφανίζονται στην παγκόσμια ιστορία,αλλα
στα ματωμένα μονόστηλα του επαρχιακού τύπου.

Οι κανένες, που κοστίζουν λιγότερο απο τη σφαίρα που
τους σκοτώνει.


ΕΔΟΥΑΡΔΟ ΓΚΑΛΕΑΝΟ

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

Το ταξίδι της Μαγικής Τράπουλας: Ανταπόκριση από Θεσσαλονίκη!

Η μαγική τράπουλα έφτασε στο... Βορρά!!!



Περιμέναμε, περιμέναμε και ανυπομονούσαμε! Κάθε χτύπος της πόρτας, κάθε τηλέφωνο, νομίζαμε πως είναι η ... τράπουλα... Και τελικά, το απόγευμα, ήρθε!!! Και για όποιον δεν πιστεύει, να τη, στο αγαπημένο μέρος του σπιτιού μας, κοντά στο τζάκι!



Αρχικά ανοίξαμε τις κούτες σαν να ήταν τα πρώτα μας γενέθλια!




Από όποια πλευρά και να τις κοιτάξουμε, χαιρόμαστε, κούκλες μας φαίνονται! Αμέσως αρχίζουμε την ατελείωτη δουλειά για την οποία μας είχαν προειδοποιήσει οι νότιοι συνεργοί μας! Και μαγικά οι τράπουλες μπαίνουν στα κουτιά τους!


Θυμηθήκαμε τότε πως η πίσω όψη γίνεται παζλ. Κάτι που οι δυο δημιουργοί ξεχάσαμε να αναφέρουμε στις οδηγίες! Είναι μια ζωγραφιά μου... Αν λοιπόν δεν σας αρέσει η τράπουλα -λέμε τώρα- σας μένει το ...παζλ!


Από τις "Χρωματιστές νότες- βαμμένες λέξεις" της Στεφανίας Βελδεμίρη (stefaniaveldemiri.blogspot.com)

Ένας «κόκκινος γάτος στις σύγχρονες πολιτείες», διδάσκει Μπρεχτ


Στο Δρόμο του Σαββάτου δημοσιεύτηκε η συνέντευξη που πήρα από τον Τάσο Γκρους... Ίσως τα δικά μου τα λόγια να είναι περιττά... Σας προτείνω να πάτε στο βιβλιοπωλείο, να πάρετε οι ίδιοι στ χέρια σας το βιβλίο-CD "Γενιές Σημαδεμένες", να διαβάσετε και να ακούσετε τον πάντα επίκαιρο Μπρεχτ, σε μια εξαιρετικά ενδιφέρουσα νέα ανάγνωση...


«Πήγαινε, ψάξε, αγαπητό κοινό, μια λύση κατάλληλη/ Πρέπει να υπάρχει. Πρέπει, πρέπει, πρέπει»

Είναι μια ηλιόλουστη μέρα όταν συναντιόμαστε για καφέ στο Σύνταγμα. Πολλές φορές το νιώθεις ότι έχεις έναν ξεχωριστό άνθρωπο απέναντί σου. Έναν καλλιτέχνη που παθιάζεται με αυτό που κάνει και χάρη στο κουράγιο που του δίνει ο ίδιος ο στόχος του καταφέρνει να ξεπερνάει εμπόδια και τρικλοποδιές…
«Σοφή στους σοφούς είναι η στάση» έλεγε ο Μπρεχτ και τίποτε δεν θα ταίριαζε καλύτερα στον Τάσο Γκρους, που με το έργο του «Γενιές Σημαδεμένες» μας προσφέρει κάτι παραπάνω από μια νέα μουσική ανάγνωση του Μπρεχτ… Μας δίνει μια καινούργια οπτική, μια στάση απέναντι στα πράγματα που δεν ερμηνεύει απλώς τον κόσμο αλλά μας δίνει δύναμη να τον αλλάξουμε!
Η νέα δουλειά του δημιουργού που μετράει περισσότερες από τρεις δεκαετίες στο τραγούδι, είναι ένα πραγματικό «εργαλείο»: Πρόκειται για ένα βιβλίο -CD που περιλαμβάνει κείμενα του Μπέρτολτ Μπρεχτ, επιλεγμένα από τη Νάντια Βαλαβάνη, μελοποιημένους στίχους, αλλά και πρόζα. Οι συντελεστές σημαντικοί –ξεχωριστός ο καθένας στον τομέα του- έχουν συμβάλλει σε μια ολοκληρωμένη δημιουργία που μπαίνει στον πυρήνα της μπρεχτικής σκέψης και πράξης. Αξίζει λοιπόν να τους αναφέρουμε: Εκτός από τον ίδιο το δημιουργό που τραγουδά και αφηγείται κάποια κομμάτια, τραγουδούν ακόμα ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, η Καλλιόπη Βέττα, η Μαρία Παπαγιαννάκη- Κόμη και η Παιδική Χορωδία του Ελληνικού Ωδείου. Αφηγούνται η Μάνια Παπαδημητρίου, ο Ανδρέας Μαυραγάνης και η Νάντια Βαλαβάνη. Η ενορχήστρωση είναι του Γιάννη Κ. Ιωάννου και η εικαστική επιμέλεια της Αλεξίας Γκρους...




Ποιόν είχες άραγε στο νου σου ετοιμάζοντας όλη αυτή τη δουλειά, ένα επίπονο έργο που το δουλεύεις ουσιαστικά από τις αρχές της δεκαετίας του ‘70;


Με το έργο μου απευθύνομαι κατά πρώτο λόγο στη νεολαία. Νομίζω πως όποιος έχει περάσει τα πενήντα δεν μπορεί να κάνει μια σοβαρή στροφή στη ζωή του. Είναι δύσκολο ν’ αλλάξει. Ο νέος ακόμη διαμορφώνεται. Θέλει να τοποθετηθεί στο γίγνεσθαι και να δει τι θα κάνει στη ζωή του. Εκείνο που μετράει λοιπόν για μένα είναι πως πλησιάζεις τους νέους. Πως τους κάνεις κοινωνούς του έργου του Μπρεχτ. Με ενδιαφέρει πολύ πως θα εισπράξει αυτό το έργο ένας νέος άνθρωπος. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν πως η μουσική έχει γραφτεί σε μια σύγχρονη λογική. Πέρα από τις μπαλάντες κινείται σε ρυθμούς ροκ, ηλεκτρονικής μουσικής, ακόμη και χιπ χοπ σε κάποιες περιπτώσεις.



Βλέπω ότι έχεις δώσει και μια ενδιαφέρουσα δομή στο έργο…


Το πρώτο μέρος το ονόμασα «Κοσμογονία», κατά το … «Θεογονία». Αφορά στον τρόπο που γεννιέται το «σύστημα». Από τον «Ύμνο στο Θεό» μας οδηγεί στην «Παγκόσμια τάξη» και από εκεί στην «Παιδοκτόνο Μαρία Φαρράρ», στο «Πολλοί λατρεύουνε την τάξη», την «Μπαλάντα για την έγκριση του κόσμου» κ.α.
Το δεύτερο μέρος είναι ο «Πόλεμος». Όταν το σύστημα δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες της εποχής, όταν φτάνει σε κρίση και αδιέξοδο, ο πόλεμος του δίνει νέα ώθηση. Γίνεται ευκαιρία για νέα κέρδη… Σκέψου την έκρηξη παραγωγής: Στολές, κανόνια, αεροπλάνα… Κι αφού γίνει η καταστροφή έρχονται νέα κέρδη με την ανοικοδόμηση. Γι’ αυτό δεν σταματάνε ποτέ οι πόλεμοι…. Ο Μπρεχτ όπως είναι γνωστό έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με το ζήτημα. Στο CD περιλαμβάνονται κείμενα από τη «Μάνα Κουράγιο», το «Μικρό όργανο για το θέατρο» κ.α.
Στο τρίτο μέρος του έργου έρχεται η φυσική συνέπεια από τα δυο προηγούμενα: Η Αμφισβήτηση. Από το περίφημο «Εγκώμιο στην αμφιβολία» μέχρι άλλα κείμενα του Μπρεχτ. Η παρότρυνση υπάρχει στο απόσπασμα από τον «Καλό άνθρωπο του Σετσουάν: «Πήγαινε, ψάξε, αγαπητό κοινό, μια λύση κατάλληλη/ Πρέπει να υπάρχει. Πρέπει, πρέπει, πρέπει»….

Διαβάζω στον πρόλογο ότι: «το βιβλίο -CD «Γενιές Σημαδεμένες» είχε τυπωθεί και ηχογραφηθεί και ήταν έτοιμο για να κυκλοφορήσει στις 25 Οκτωβρίου του 2010, όμως ο εκδοτικός οίκος Suhrkamp που διαχειρίζεται τα πνευματικά δικαιώματα του έργου του Μπέρτολτ Μπρεχτ παραχώρησε την άδεια για κυκλοφορία του έργου στις 27 Ιουλίου του 2011 και με την βασική προϋπόθεση, ότι δυο από τα τραγούδια και 14 πρόζες δεν θα περιέχονται στο CD». Ομολογώ που μου προκάλεσε έκπληξη…

Είναι αλήθεια! Προσπαθώντας το έργο να κυκλοφορήσει απολύτως νόμιμα, εκπλαγήκαμε κι εμείς δυσάρεστα από το γεγονός ότι οι άνθρωποι που διαχειρίζονται τα πνευματικά δικαιώματα του Μπρεχτ έχουν μια ιδιοκτησιακή αντίληψη, που σίγουρα αντιστρατεύεται, όλα όσα πρέσβευε ο ίδιος… Πέρα από αυτό η κατάσταση αυτή μας οδήγησε και σε οικονομικά αδιέξοδα. Μέσα σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία όπου ουσιαστικά οι δισκογραφικές εταιρείες είναι απούσες, πήρα το ρίσκο να δημιουργήσω τον «Κόκκινο γάτο των σύγχρονων πολιτειών» μια δική μου εταιρεία και να βγάλω μόνος μου τη δουλειά μου προς τα έξω. Καταλαβαίνετε με πόσα έξοδα επιβαρύνθηκα και τι σήμαινε για μένα ο ένας χρόνος καθυστέρησης. Πέρα από την ίδια την ουσία που με στενοχώρησε, αλλά και τις διορθώσεις της τελευταίας στιγμής που έπρεπε να γίνουν αναγκάστηκα να βρω τρόπους να πω αυτό που ήθελα να πω, παρακάμπτοντας αυτή την παράξενη «λογοκρισία». Στο «Μέτρο» που έχει γίνει γνωστό στο κοινό από το διαδίκτυο άφησα τη φωνή του Παπακωνσταντίνου να επαναλαμβάνει «χρειάζονται πολλά τον κόσμο για ν’ αλλάξεις» υποκαθιστώντας τους στίχους με τον ήχο από ένα πνευστό που σχολιάζει με ειρωνική διάθεση…

Ακούγοντας και διαβάζοντας ομολογώ πως θα ήθελα να δω και στη σκηνή τις «Γενιές Σημαδεμένες»

Η αλήθεια είναι πως το έχω φανταστεί να ανεβαίνει σαν μια σύγχρονη όπερα, όμως το κόστος για κάτι τέτοιο είναι πραγματικά απαγορευτικό για σήμερα. Εκτός αν έχεις τις κατάλληλες…. φιλίες! Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει πως το έργο δεν θα παρουσιαστεί με κάποιον τρόπο, έστω και αποσπασματικά. Από το να πάω εγώ με την κιθάρα μου σε μια εκδήλωση μέχρι μια παράσταση με πολυμέσα, με χορό, με κάποιους τραγουδιστές ή ηθοποιούς… Πάντως ένα από τα τραγούδια του δίσκου –με παράλληλη αφήγηση της Μάνιας Παπαδημητρίου, το περίφημο «Για την παιδοκτόνο Μαρία Φαρράρ» θα μεταφερθεί στον κινηματογράφο μέσα από μια ταινία μικρού μήκους που ετοιμάζουν ο Περικλής Αντωνίου και ο Αλέξης Στηλ…



Επίλογος

Η συζήτηση μας συνεχίστηκε για πολλή ώρα αναζητώντας ιδέες για το ανέβασμα του έργου σε διάφορες περιοχές της χώρες και με διάφορους τρόπους. Επικεντρωθήκαμε στον παρεμβατικό χαρακτήρα της τέχνης και ο Τάσος Γκρους μου μίλησε για τα έργα που έχει στο «συρτάρι». Όπως είναι οι μελοποιήσεις σημαντικών ποιητών…. Έργα που περιμένουν κι αυτά τον καιρό τους για να βγουν στο φως. Ο δημιουργός έχει διαλέξει έναν δύσκολο δρόμο. Αλλά σίγουρα είναι και ο μόνος που αξίζει να περπατήσεις!

Γονείς, Παιδί & Διαδίκτυο: Κίνδυνοι και τρόποι Αντιμετώπισής τους

Αύριο, Τρίτη 13 Δεκεμβρίου, γνωστός εκπαιδευτικός Όμιλος πραγματοποιεί στη Λάρισα (17:00 – 21:00 Τρίγωνη πλατεία, Ρούσβλετ 45, 2410614139) ημερήσιο σεμινάριο για όλους τους γονείς παιδιών κάθε ηλικίας, ή εν δυνάμει γονείς ή εκπαιδευτικούς πάσης φύσεως, καθώς και Κοινωνιολόγους ή Ψυχολόγους κλπ., με θέμα:
Γονείς, Παιδί & Διαδίκτυο: Κίνδυνοι και τρόποι Αντιμετώπισής τους

Όπως αναφέρουν οι διοργανωτές:
"Σκοπός του σεμιναρίου είναι η ενημέρωση των γονέων σχετικά με τους κινδύνους κατά την πλοήγηση των παιδιών στο Διαδίκτυο, καθώς και η εκπαίδευσή τους στην αντιμετώπιση των παραπάνω κινδύνων, με στόχο την ασφαλέστερη περιήγηση.

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει: 1. Οι κίνδυνοι του διαδικτύου (Ιστότοποι Κοινωνικής Δικτύωσης (Facebook), Ακατάλληλο Περιεχόμενο, Εθισμός, Βίαια Παιχνίδια, κ.λπ.), 2. Τρόποι αντιμετώπισής τους, 3. Επίδειξη – εγκατάσταση λογισμικού Γονικού Ελέγχου, 4. Ερωτήσεις – Συζήτηση."

Οπωσδήποτε χρήσιμο για ένα θέμα που οι γονείς στην πραγματικότητα δεν ξέρουν πως να αντιμετωπίσουν... Με απασχόλησε κι εμένα αρκετά και έχω αφιερώσει ένα μεγάλο μέρος στο τρίτο "Ημερολόγιο Ενός Πατέρα" με τίτλο "Μπαμπά τι είναι το σεξ; -...και άλλες ιστορίες οικογενειακής τρέλας" (Κριτική)



Δεν είναι μόνον το διαδίκτυο, είναι και η ίδια η χρήση του υπολογιστή στην καθημερινότητα, που πέρα από τα προφανή οφέλη εγκυμονεί και κινδύνους...

Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011

Η Μαγική Τράπουλα: Παραλαβή και οδηγίες ...χρήσεως!

Χθες ήταν μια όμορφη μέρα για μας καθώς παραλάβαμε από το τυπογραφείο τη "Μαγική Τράπουλα", κλεισμένη σε 12 κούτες! Όπως καταλαβαίνετε στο σπίτι έγινε το χάος με το άνοιγμά τους!



Πρώτα απ' όλα έπρεπε να ετοιμάσουμε ένα μεγάαααααλο πακέτο για τη Θεσσαλονίκη. Έτσι απλώσαμε στο τραπέζι κάμποσες εκατοντάδες φύλλα...



Μετά αρχίσαμε να φτιάχνουμε τις πρώτες τράπουλες...



Η δουλειά ευχάριστη, αλλά χωρίς τελειωμό...



Θυμηθήκαμε τότε πως η πίσω όψη γίνεται παζλ. Κάτι που οι δυο δημιουργοί ξεχάσαμε να αναφέρουμε στις οδηγίες! Είναι μια ζωγραφιά της Στεφανίας... Αν λοιπόν δεν σας αρέσει η τράπουλα -λέμε τώρα- σας μένει το ...παζλ!



Η Μαγική Τράπουλα σε πλήρη σύνθεση, έτοιμη για να φτιάξετε τα δικά σας παραμύθια!



Οδηγίες χρήσεως:
Η Μαγική Τράπουλα μπορεί να παιχτεί από όλες τις ηλικίες.

-Για τα παιδιά που δεν ξέρουν ακόμη να διαβάζουν θα χρειαστεί η βοήθεια της μαμάς και του μπαμπά

-Για τους ενήλικες που δεν έχουν φντασία τα πράγματα είναι απείρως δυσκολότερα!

Οι υπόλοιποι μπορείτε:

-Να φτιάξετε το δικό σας παραμύθι ακολουθώντας πιστά τη σειρά των τραπουλόχαρτων

-Να ανακατέψετε τα τραπουλόχαρτα και να δημιουργήσετε την πιο αναπάντεχη ιστορία.

-Να μοιράσετε τα τραπουλόχαρτα μεταξύ σας και να φτιάξετε κυκλικά, χρησιμοποιώντας ένα -ένα χαρτί ένα παραμύθι όλοι μαζί

-Να τραβήξετε ένα τραπουλόχαρτο στην τύχη κι από αυτό να φτιάξετε το δικό σας παραμύθι.

-Να μοιραστείτε τα τραπουλόχαρτα κι ο καθένας να αφηγηθεί μια διαφορετική ιστορία

Τα παιδιά:

-Δίνετε την τράπουλα στη μαμά ή στον μπαμπά, όταν δυσκολεύονται να σας πουν κάποιο παραμύθι. Σίγουρα θα τους βοηθήσει πολύ!

Περισσότερες πληροφορίες στο 6976432625 (Στεφανία Bελδεμίρη) stefi.veldemiri@gmail.com και στο 6938713290 (Κώστας Στοφόρος) stoforos@yahoo.com

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011

Μια βραδιά με τη Βικτώρια Χίσλοπ!



Διάβαζα το "Νήμα" το νέο μυθιστόρημα της Βικτώρια Χίσλοπ ταξιδεύοντας με το τρένο για τη Θεσσαλονίκη. Για άλλη μια φορά η -Ελλληνίδα στην καρδιά- συγγραφέας κατάφερε να με εκπλήξει ευχάριστα. Όχι μόνο έγραψε ένα ακόμη συναρπαστικό μυθιστόρημα με την ιστορία ως "πρώτη ύλη", αλλά φάνηκε να συλλαμβάνει το πνεύμα της Θεσσαλονίκης... Ίσως πρέπει να φτάνεις κάποτε ξένος στην πόλη αυτή του Ελληνικού Βορρά για να το κατανοήσεις...
Δεν φανταζόμουνα πως λίγες μέρες αργότερα θα συναντούσα την ίδια τη συγγραφέα με φόντο τον Λυκαβηττό και την Ακρόπολη να μιλάμε για την κοινή μας αγάπη: Τη Θεσσαλονίκη!
Βρέθηκα καλεσμένος από τις εκδόσεις Διόπτρα και τη φίλη Βάσω Σωτηρίου στο Roof Garden γνωστού ξενοδοχείου στην οδό Καλλιρόης σε ένα πάρτι για τη Βικτώρια Χίσλοπ, με την οποία έχουμε συνομιλήσει και συναντηθεί στο παρελθόν.



Το έχω ξαναγράψει πως πρόκειται για μια εκπληκτική γυναίκα που η συνάντηση μαζί της σε γεμίζει ενέργεια. Έχω γνωρίσει λόγω δουλειά πολλούς συγγραφείς. Δυστυχώς μερικοί, μόλις πουλήσουν λίγες χιλιάδες αντίτυπα... μεταμορφώνονται. Όχι η Βικτώρια!
Νάμαστε λοιπόν να της χαρίζω τους "20 σεφ, 11 μαμάδες κι εγώ", όχι ως διαφήμιση, αλλά ως αντίδωρο!
Μόλις στην προηγούμενη ανάρτηση σας έγραφα για τις δύσκολες ερωτήσεις των παιδιών από το Βραχάτι
Μια ερώτηση ήταν : "Κάθε μέρα στην τηλεόραση προβάλλονται εκπομπές όπου διάσημοι ή μη διάσημοι σεφ μαγειρεύουν τις συνταγές τους.Τι είναι αυτό που ξεχωρίζει στο δικό σας βιβλίο με συνταγές ώστε να το αγοράσουμε;"

Στην απάντηση μου με βοήθησε το ..."Νήμα"! Εξηγούσα πως σε αντίθεση με τους "20 σεφ" στην τηλεόραση οι παντοειδείς εκπομπές ελάχιστα επικεντρώνουν σε έναν υγιεινό τρόπο μαγειρέματος. "Να", τους λέω, "Με τη μαγιειρκή αυτή αντό αν κάνεις καλό, σκοτώνεις τον άλλο. Στην κυριολεξία! Στο νέο μυθιστόρημα της Χίσλοπ (που έχει γράψει το "Νησί") η ηρωίδα θέλοντας να απαλλαγεί από τον σύζυγό της αρχίζει να του ετοιμάζει κάθε μέρα πλούσια γεύματα γεμάτα λιπαρά, τσιγαρισμένα κλπ, μέχρι που καταφέρνει να τον σκοτώσει: Από το πολύ ανθυγιεινό φαγητό παθαίνει έμφραγμα και πεθαίνει!"

Της είπα την ιστορία δίνοντας της το βιβλίο και έβαλε τα γέλια. Συμφωνήσαμε πάντως ότι το φαγητό της Θεσσαλονίκης δεν το βρίσκεις πουθενά και πως μας αρέσει και στους δυο να τρώμε στη στοά Μοδιάνο με τους απίστευτους μεζέδες. Ξέρω πως σήμερ θα υπογράφει βιβλία στη Θεσσαλονίκη, οπότε ίσως την πετύχετε καπου εκεί!

Μετά πιάσαμε και μιλούσαμε για τη μαγεία της πόλης: "Λίγοι καταλαβάινουν πως για να σκεφτώ τις ιστορίες μου θέλω να μείνω μόνη και να τριγυρίσω στην πόλη. Έτσι έκαν και στη Θεσσαλονίκη. Ήμουνα μόνη μου και πήγαινα παντού, προσπαθώντας να τη νιώσω... Είναι ξεχωριστή πάντως, έτσι; Για μένα είναι από τις πιο μαγικές πόλεις στον κόσμο. Έχει κάτι το εντελώς διαφορετικό...."
Μιλήσαμε για τα παλιά τείχη, τη θέα της πόλης από ψηλά...
Μετά η κουβέντα μας πήγε στη Μικρασιατική Καταστροφή και στη Σμύρνη. Μου είπε πως καταάλαβα σωστά ότι από τις βασικές πηγές πληροφόρησης στο συγκεκριμένο θέμα ήταν ο "Χαμένος Παράδεισος" του Γκάιλς Μίλτον για τον οποίο έχω γράψει αναλυτικά.

Η βραδιά κυλούσε με κόκκινο κρασί, κουβέντες και χαμόγελα. Διότι δεν χρειάζεται να είσαι βλοσυρός για να καταλάβεις ή να συζητήσεις σοβαρά θέματα! Η Βικτώρια θα συνεχίσει τα ταξίδια της στην Ελλάδα και της πρότεινα την Κόρινθο όπου ξέρω πως θέλουν πολύ να τη γνωρίσουν από κοντά. Τα όσα της είπα για Ακροκόρινθο της τράβηξαν πολύ το ενδιαφέρον...



Αν και η πρώτη εικόνα είναι στο σήμερα, στην παραλία της πόλης, όπου η συγγραφέας φανερώνει όλη της την αγάπη για το χώρο, ουσιαστικά το "Νήμα" ξεκινά την εποχή της μεγάλης πυρκαγιάς στη Θεσσαλονίκη (1917), για να φτάσει ως τις μέρες μας. Παρουσιάζει την Μικρασιατική Καταστροφή και το δράμα της προσφυγιάς. Ασχολείται με ιδιαίτερη ευαισθησία με την πολυπολιτισμική Θεσσαλονίκη και τους Εβραίους της πόλης... Ιδιαίτερα (και σωστά) αιχμηρή με τους δωσιλόγους και τους συνεργάτες των Γερμανών, δείχνει ποιοί και πως συνέβαλαν στο διωγμό και την εξόντωση, ποιοί και πως καρπώθηκαν τις περιουσίες τους...
Ένα καθαρό βλέμμα σε δραματικές στιγμές της ιστορίας της πόλης. Ένα καθαρό βλέμμα σαν της Βικτώρια Χίσλοπ!

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

Οι λιλιπούτειοι ρεπόρτερ από το Βραχάτι με ...ανακρίνουν!



Σας έγραψα για το πως με ...στρίμωξαν τα παιδιά στο βιβλιοπωλείο Μπιτσάκου στο Βραχάτι.



Πάρτε μια μικρή γεύση από τις ερωτήσεις που είχε την ευγενική καλωσύνη να μου στείλει η δασκάλα Τζένη Παρασκευοπούλου:
-Γιατί γράψατε ένα βιβλίο για τη διατροφή των παιδιών;Βάζετε ιδέες στη μαμά μου και θα μας ταιζει κάθε μέρα μπρόκολα και κουνουπίδια!εμένα μου αρέσουν οι πίτες και τα σουβλάκια!Πώς θα ζήσω τώρα χωρίς αυτά;
-Τα παιδιά στο σχολείο , φέρνουν για κολατσιό γαριδάκια, πατατάκια και σοκολάτες.Εμένα η μαμά μου μού δίνει τοστ,κέικ και φρούτα.Εγώ ζηλεύω τα άλλα παιδιά και κρύβω το δικό μου φαγητό.Μπορείτε να της πείτε κάτι, γιατί εμένα δε με ακούει....
- Τι σχέση έχει το μπρόκολο με το χαμόγελο;
-Διάβασα το βιογραφικό σας και είδα ότι είστε οικονομολόγος και δημοσιογράφος. Μετά διάβασα τα βιβλία σας και διαπίστωσα ότι είστε και ένας υπέροχος πατέρας. Τελικά ποια ιδιότητά σας θα λέγατε ότι σας χαρακτηρίζει;
-Κάθε μέρα στην τηλεόραση προβάλλονται εκπομπές όπου διάσημοι ή μη διάσημοι σεφ μαγειρεύουν τις συνταγές τους.Τι είναι αυτό που ξεχωρίζει στο δικό σας βιβλίο με συνταγές ώστε να το αγοράσουμε;
-Πώς βρήκατε όλους αυτούς τους σεφ και τις μαμάδες;

-Τι ομάδα είστε; (Σε αυτή την ερώτηση έπεσε πολύ γέλιο καθώς όταν απάντησα "Ολυμπιακός" το ένα αγόρι γύρισε στο άλλο και του είπε: -Στο έλεγα εγώ! )



Οι ...ρεπόρτερ στη φάση της έρευνας! Έχοντας δει πως έχω γράψει και το βιβλίο "Μπαμπά τι είναι το σεξ;" με πήγαν στο τμήμα του βιβλιοπωλείου όπου μπορούσε να βρει κανείς παιδικά βιβλία για τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση. Σίγουρα θεώρησαν πως έχω πολλά να μάθω ακόμα!!!

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011

20 σεφ, μια διατροφολόγος, ένας ζωγράφος, μια ηθοποιός, μια δασκάλα, πολλά παιδιά, δυο βιβλιοπωλεία, ένα φεστιβάλ , ο Πήγασσος κι...εγώ!

Όπως σας είχα ήδη γράψει, το Σαββατοκύριακο βρέθηκα στην Κορινθία για αν παρουσιάσω τα βιβλία "Γονείς για πρώτη φορά και "20 σεφ, 11 μαμάδες κι εγώ". Αυτή ήταν η αφορμή για ένα όμορφο διήμερο. καθώς φαίνεται θα γίνω συχνός επισκέπτης, κουβαλώντας και την "Παραμυθοκουζίνα" μου. Το σίγουρο είναι πως το πρώτο μας παραμύθι θα έχει να κάνει με τον Πήγασσο. Το σύμβολο της Κορίνθου που είδα στην πρώτη μου βόλτα πριν πάω στο βιβλιοπωλείο...

Μια ονειρεμένη, ηλιόλουστη μέρα. Ακόμη κι η θάλασσα στο λιμάνι σε καλεί να ...βουτήξεις!

Με τη διαιτολόγο- διατροφολόγο και βιολόγο Ιωάννα Αδαμίδου στο βιβλιοπωλείο Οικονόμου. Η Ιωάννα ήταν ο άνθρωπος που είχε την αρχική για να μπροέσουν να γίνουν οι παρουσιάσεις του Σαββατοκύριακου με θέμα "Διατροφή και παιδί". Το φιλόξενο βιβλιοπωλέιο και οι άνθρωποι του μας έκαναν να νιώσουμε "σαν στο σπίτι μας"


Έξω από το βιβλιοπωλείο Οικονόμου, με ολοφάνερη ικανοποίηση για ην εξαιρετική κουβέντα που προηγήθηκε. Ανανεώσαμε το ραντεβού μας που θα γίνει σε κάποιο σχολείο της περιχής μετά τις γιορτές


Το μεσημέρι πήγαμε μια βόλτα στο Καλλιτεχνικό Εργαστήρι, τη Σχολή Global Arts Studios, όπου είχαμε τις πιο ευχάριστες δημιουργικές εκπλήξεις. Η ηθοποιός Ελένη Πετροπούλου και ο ζωγράφος Σωκράτης Λαμπρόπουλος έχουν δημιουργήσει έναν απίστευτο χώρο. Η Ιωάννα και ο σύζυγός της Θοδωρής Βλαχόπουλος διδάσκονται εκεί ζωγραφική (η Ιωάννα και μπαλέτο... Γνώρισα πολλούς ανθρώπους της Σχολής και είχα την ευκαιρία να δω εξαιρετικές δουλειές. Στο φεστιβάλ κινηματογράφου συνέβαλαν τα με΄γιστα με πολλούς τρόπους. Εμείς αφού βγήκαμε και μια φωτογραφία μαζί τους και ακολουθώντας σοφές συμβουλές πήγαμε στη θάλασσα και απολαύσαμε χταποδάκι, σαρδέλες κι άλλους μεζέδες με ουζάκι. Είχαμε την ευκαιρία αν πούεμ πολλά με τον Θοδωρή και την Ιωάννα ένα απίστευτα δημιουργικό ζευγάρι. Ο τροπος που ζουν και σκέφτονται σε γεμίζει αισιοδοξία!

Το Σάββατο το βράδυ βρεθήκαμε στην έναρξη του Δεύτερου Διεθνούς Φεστιβάλ Κορινθίας Πελοποννήσου, με κεντρικό θέμα «Γέφυρες». Είδαμε δυο εξαιρετικές ταινίες. Το μικρού μήκους Love at first sight του Mark Playne (Ισπανία – Ην. Βασίλειο) και το Fish n’ Chips του Ηλία Δημητρίου (Ελλάδα – Κύπρος). Επί μια εβδομάδα η Κόρινθος θα ζήσει μια αληθινή κινηματογραφική πανδαισία... Όλο το φεστιβάλ ζωντάνεψε χάρη στην εθελοντική προσπάθεια ανθρώπων που ζουν και δημιουργούν στην Κόρινθο. Χωρίς επιχορηγήσεις και «γκλαμουριές»… Ακόμη και η αφίσα του φεστιβάλ επιλέχθηκε ανάμεσα σε έργα Κορίνθιων καλλιτεχνών και σπουδαστών, ενώ η έκθεση τους στο πρόγραμμα και στο χώρο των εκδηλώσεων στάθηκε ένα ακόμη καλλιτεχνικό γεγονός.


Την Κυριακή το πρωί, στο βιβλιοπωλέιο Μπιτσάκου στο Βραχάτι, πολλές ήταν οι ευχάριστες εκπλήξεις. Ένα πλήρως ενημερωμένο βιβλιοπωλείο, πολλά παιδιά και... γλυκά. Η δασκάλα και υπέυθυνη του Σύγχρονου Μαθητικού Ανγνωστήριου "Αλφαβητάριο", είχε ετοιμάσει γλυκά με συνταγές από το βιβλίο μου "20 σεφ, 11 μαμάδες κι εγώ". Και όχι μόνο! Είχαν ήδη κουβεντιάσει με τα παιδιά πάνω στα βιβλία και είχαν ετοιμάσει ερωτήσεις!



Τα παιδιά από το Βραχάτι κατάφεραν να με στριμώξουν με τις ερωτήσεις τους! "Γιατί κύριε Στοφόρε βγάλατε αυτό το βιβλίο που λέει πως πρέπει να τρώμε μπρόκολα και κουνουπίδια και τώρα με κυνηγάει η μαμά μου; Γιατί το κάνατε αυτό; Εγώ θέλω να τρώω κάθε μέρα σουβλάκια!"

...Ορεκτικό από την Κόρινθο!



Θα μου πείτε είναι δυνατόν το κεικ καρότου και το τσουρέκι να γίνουν ...ορεκτικά; Σας δίνω απλώς μια πρώτη γεύση του Σαββατοκύριακου στην Κόρινθο που είχε πολλές ευχάριστες εκπλήξεις.
Τα δυο γλυκά φτιάχτηκαν με συνταγές από το βιβλίο "20 σεφ, 11 μαμάδες και εγώ". Χρέη σεφ έκανε μια εμνευσμένη δασκάλα η κυρία Τζένη Παρασκευοπούλου... Καταναλώθηκαν σε χρόνο ...μηδέν στο βιβλιοπωλείο Μπιτσάκου στο Βραχάτι.
Περισσότερα σε προσεχή ανάρτηση, όπου θα δείτε πια σχέση έχουν:
Το κεικ καρότου, ο κινηματογράφος, ένα καταπληκτικό καλλιτεχνικό εργαστήρι, δυο βιβλιοπωλεία, ένα μαθητικό αναγνωστήριο, ένα ζευγαρί προς μίμηση, το χταπόδι στα κάρβουνα, οι λιλιπούτειοι ρεπόρτερ και πολλά ακόμη...

Διότι "Ου παντός πλειν εις Κόρινθον"...

Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011

Τα βραβεία για το "Έγκλημα στο χωριό"

Την Παρασκευή το βράδι, σε τελετή που πραγματοποιήθηκε στο Πνευματικό Κέντρο Ρουμελιωτών και παρακολούθησε πλήθος κόσμου, απονεμήθηκαν τα βραβεία του Β’ Διαγωνισμού Διηγήματος Στέλιος Ξεφλούδας με θέμα "Έγκλημα στο χωριό" του Προοδευτικού Συλλόγου "Τα Καστέλλια"

Α’ Βραβείο:
(Δόθηκε σε δύο διγήματα)

-Άννα Μαρία Παπαδάκη Το φάντασμα
(Κύπρος)

-Διονύσης Μαρίνος Βιολέτες, βιολέτες παντού

Β’ Βραβείο

-Αργυρώ Μπαξεβάνου Η Μυρσίνη μας
(Σκιάθος)

Γ’ Βραβείο

-Γιάννης Ρεμούνδος Ο θάνατος παραμονεύει


Βραβείο Γιώργης Χαλατσάς

-Λιλή Γάτη (Κόμη Βερενίκης) Αθανασία


Έπαινοι (θα περιληφθούν στο βιβλίο)

-Ιορδάνης Κυριακίδης Έγκλημα δίχως τιμωρία

-Μίνως Σκουντάκης Ιστορία πολέμου

-Αχιλλέας Τριαντόγλου Ο μύλος

-Ελένη Χριστοφοράτου Η άλλη

-Νταίζη Λεονάρδου Όταν το παρελθόν αποκαλύπτει

-Πανίκος Χρήστου Παναγής Στην υγειά της
(Κύπρος)

-Ηλίας Κοκκολιάδης Στο Τσακ


Έπαινοι (δημοσίευση στα Καστελλιώτικα Νέα)


-Φίσκυλη Οδυσσεία Έγκλημα στο χωριό

-Σίλας Καρφάκης Η καφεκίτρινη ομπρέλα

-Δώρα Διέννη Ισούται με

-Αλέξανδρος Ακριτίδης Τα περιστέρια


Διακρίσεις (Δημοσίευση στην ιστοσελίδα του Συλλόγου)

1. Στεφανία Βελδεμίρη Καπνός

2. Ευστάθιος Γαϊτανίδης Αποκλείεται

3. Χριστίνα Ιωαννίδου Το χωράφι με τα καλαμπόκια

4. Μάγδα Ασημακοπούλου Το σοκολατένιο μωρό

5. Σοφία Σωπασή Αθώο θύμα

6. Παναγιώτης Θωμά Αίμα και κρασί
(Κύπρος)

7. Χρήστος Αρμάντο Γκέζος Καρδιές για φάγωμα

8. Ελένη Αρτεμίου Φωτιάδου Κόκκινη μοίρα
(Κύπρος)

9. Εύα Αλεξοπούλου Στον κόκκινο αχυρώνα

10. Μιχαήλ Βιδιαδάκης Ο κύκλος που κλείνει

Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011

Χαμένος Παράδεισος....

Ένα ταξίδι κι ένα βιβλίο μας βάζουν σε σκέψεις, καθώς το 2012 συμπληρώνονται 90 χρόνια από την Καταστροφή της Σμύρνης

(Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε το Σάββατο στο Δρόμο )

Σμύρνη. Σεπτέμβριος 2011. Συνειδητοποιώ ότι του χρόνου κλείνουν 90 χρόνια από την Καταστροφή. Προς το παρόν το καραβάκι με ταξιδεύει σε γαλήνια θάλασσα για τον Τσεσμέ.
Χωρίς να διακατέχομαι από καμιά εθνικιστική έξαρση, νιώθω παράξενα με την τεράστια τουρκική σημαία που μας υποδέχεται στο λιμάνι.


Με το που πατάω το πόδι μου κι αργότερα καθώς με πούλμαν κατευθυνόμαστε προς τη Σμύρνη, νιώθω όλα να με βαραίνουν. Ιστορίες έρχονται κι ανακατεύονται στο μυαλό μου. Αφηγήσεις ανθρώπων που έζησαν την καταστροφή. Ο παππούς μου κι ο διωγμός από το Αϊδίνι. Η συμπατριώτισσά του, η Νέλλη, που συνάντησα υπέργηρη, λίγο πριν «φύγει» στο διαμέρισμά της στη Νέα Σμύρνη. Τα Ματωμένα χώματα, η Διδώ Σωτηρίου και η Έλλη Παππά. Στου Χατζηφράγκου. Μελέτες για τη Δακρυσμένη Μικρασία, για το Όραμα της Ιωνίας για το τι συνέβη με τους πρόσφυγες «μετά». Ο Καζαντζάκης. Μυθιστορήματα. Το νούμερο 31328 του Βενέζη. Ο Σεφέρης. Και να’ μαστε στα Βουρλά. Στο σπίτι του που έχει γίνει ξενοδοχείο. Εδώ η μνήμη διατηρείται πάντως…



Η βαριά σκιά της ιστορίας αρχίζει να πέφτει. Ο ξεναγός μας προετοιμάζει. Η Σμύρνη έχει πια 4 εκατομμύρια κατοίκους, αλλά ελάχιστα αυτοκίνητα. Το περίφημο «οικονομικό θαύμα» της Τουρκίας βασίζεται στην απελπιστική συμπίεση των μισθών. Λίγοι Τούρκοι μπορούν να αγοράσουν ή να συντηρήσουν αυτοκίνητο…
Πιάνουμε στα χέρια μας τις λίρες με το πορτρέτο του Κεμάλ. Θα τον συναντάμε συνέχεια ως αόρατη παρουσία ή σε σημαίες, αγάλματα, πινακίδες. Τίποτε δεν με έχει προετοιμάσει, πάντως, για την τερατούπολη που απλώνεται μπροστά μας. Ατέλειωτες πολυώροφες πολυκατοικίες δημιουργούν ένα τείχος χιλιομέτρων.
Ο κόλπος της Σμύρνης απλώνεται αριστερά μας. Δεξιά μας ένα αχανές στρατόπεδο. Εγκαταστάσεις, επί εγκαταστάσεων. Επιτέλους, φτάνουμε στην περίφημη προκυμαία. Στον τόπο του μαρτυρίου.




Ελάχιστα κτίρια σώζονται. Γκαζόν και περίπατοι. Ρομαντικές άμαξες. Μπαίνουμε στο σπίτι που εγκαταστάθηκε ο Κεμάλ και λειτουργεί ως μουσείο. Μπορείς να πάρεις μια ιδέα για τη ζωή τότε…

Το σπίτι -μουσείο

Μπαίνουμε στο πιο όμορφο δρομάκι της πόλης. Το τίποτα που έμεινε από την ελληνική συνοικία. Μπαράκια. Όμορφες ροκ μουσικές. Κόσμος σαν κι εμάς που θα στεκόμασταν πλάι-πλάι σε μια διαδήλωση.


Πιο πέρα θα βρεθούμε σε ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο. Ο ξεναγός πιστεύει ότι θέλουμε να ψωνίσουμε. Όμως οι εποχές έχουν αλλάξει. Πέρασε ο καιρός που όταν πήγαινε ένας Έλληνας οπουδήποτε στον κόσμο δεν έλεγε τι γνώρισε, αλλά τι ψώνισε…
Ένα μεγάλο πάρκο έχει σκεπάσει με πρασινάδες και γήπεδα την καμένη πόλη. Ένα πάπλωμα λήθης.


Το βιβλίο

Γυρίζω πίσω και θυμάμαι τα όσα μου είχε πει ένας Βρετανός φίλος για τον Χαμένο Παράδεισο του Γκάιλς Μίλτον που κυκλοφορεί και στα ελληνικά από το 2008, από τις εκδόσεις Μίνωας. Μάλιστα, ο συγγραφέας είχε έρθει και στην Αθήνα. Να πω ότι παρά το πολιτικό, ιστορικό και συναισθηματικό ενδιαφέρον μου για τη Σμύρνη και τη Μικρά Ασία κατά καιρούς με πιάνει ένα είδος … «αλλεργίας». Καθώς θεωρείται «πιασάρικο» θέμα που πουλάει, ο κάθε πικραμένος συγγραφέας και μελετητής γράφει και από ένα βιβλίο. Πολλά μάλιστα γίνονται και best seller. Με πιάνει, λοιπόν, μια άρνηση. Αυτή τη φορά όμως η περιέργειά και η συναισθηματική μου φόρτιση από το ταξίδι νίκησαν.



Ο Χαμένος Παράδεισος βρέθηκε στα χέρια μου και με κέρδισε από την πρώτη σελίδα. Ένα άψογο εκτεταμένο ρεπορτάζ, με μυθιστορηματική γραφή, που δεν αναπαράγει όμως μύθους. Μια ψύχραιμη, απ’ έξω ματιά σε ένα από τα μεγαλύτερα δράματα της σύγχρονης ιστορίας. Μαρτυρίες και ημερολόγια που βλέπουν για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας…
Βασικοί πρωταγωνιστές τα μέλη της εξέχουσας λεβαντίνικης κοινότητας της Σμύρνης, που μέχρι την τελευταία στιγμή έτρεφαν ψευδαισθήσεις για το μέλλον τους. Μου φαίνεται σήμερα συγκλονιστική η αφέλεια των όσων καταγράφει η Ορτάνς Γουντ στο ημερολόγιό της, τη μέρα που ο τουρκικός στρατός μπαίνει στη Σμύρνη:
«Επικρατεί απόλυτη τάξη και ηρεμία. Δεν έπεσε ούτε τουφεκιά. Η διοίκηση πέρασε από ελληνικά σε τουρκικά χέρια, μέσα σε απόλυτη ηρεμία και παρά τις προσδοκίες και τις εκτιμήσεις».
Με την «όμορφη ζωή» ξεκινά και το βιβλίο, χωρίς ωστόσο να εξωραΐζει καταστάσεις. Θα ζήσουμε όλα τα ιστορικά γεγονότα με παράθεση απόψεων από όλες τις πλευρές, με εικόνες από τα εχθρικά στρατόπεδα, με στιγμές μεγαλείου και έσχατης ταπείνωσης.
Το πιο συγκλονιστικό κομμάτι πάντως είναι αυτό που δίνει και τον τίτλο του βιβλίου: Χαμένος Παράδεισος. Περιγράφονται σαν να τα έχει ζήσει ο ίδιος ο συγγραφέας ως ρεπόρτερ της πρώτης γραμμής τα γεγονότα που συνέβησαν από τις 6 μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου του 1922, που έληγε το τελεσίγραφο του Κεμάλ για να φύγουν όλοι οι Έλληνες από τη Σμύρνη.
Η πυρκαγιά, η πυρπόληση της Σμύρνης βάσει απολύτως οργανωμένου σχεδίου. Οι απίστευτες σκηνές της προκυμαίας. Η παγερή αδιαφορία των ξέων δυνάμεων. Τα απίστευτα ψέματα των Αμερικανών δημοσιογράφων που έγραφαν ανταποκρίσεις όχι με βάση αυτά που έβλεπαν, αλλά με αυτά που ήθελε η κυβέρνησή τους.
Ώρες-ώρες δεν αντέχεις να διαβάσεις, αν και ο συγγραφέας δεν επιδιώκει να σοκάρει. Σου μεταφέρει τις πιο αποτρόπαιες εικόνες κρατώντας την απαραίτητη απόσταση…
Ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί μαζί με άλλα, ώστε να μπορέσουμε να σχηματίσουμε μια πραγματική εικόνα, που πολύ φοβάμαι πως μέσα στο 2012 θα γνωρίσει πολλές διαστρεβλώσεις…