Διακοπές!

Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

Ανεμώνες εναντίον οικονομίας


Έφυγα για λίγες μέρες στο χωριό... Καθώς το τρένο απομακρυνόταν από την Αθήνα, έσβηνε όλη αυτή η θλίψη που κουβαλάνε οι μέρες. Μετατρεπόμαστε σε γκρι, θυμωμένους ανθρώπους και δεν ξέρω αν φτάνει όλο το χρώμα των παραμυθιών για να μας σκεπάσει... Ποιοί το έλεγαν; Να μην αφήσουμε το γκρι να εξαφανίσει όλα τα άλλα χρώματα
Το αγαπημενο μου τρένο... Μαζί με την κόρη μου. Δοκιμάζει με τα χεράκια της να βγάλει φωτογραφίες:



Τα τοπία να ξετυλίγονται. Γεμάτος χιόνια ο Παρνασσός. Μετά η Γκιώνα.

Στο σταθμό του Μπράλου η χαρά της άφιξης και μερικές σταγόνες θλίψης για τα όμορφα κτίρια που ρημάζουν. Τα τρένα στην εποχή του ΔΝΤ. Στην εποχή που όλα μετατρέπονται σε οικονομικούς δείκτες, αποδόσεις και ανταγωνιστικότητα. Θα με πιάσω κι εμένα να ρητορεύω κάποιες στιγμές. Τα ρημάδια τα οικονομικά που έχω σπουδάσει και νόμιζα πως άφησα πίσω μου.
Δυο μέρες νωρίτερα οι άνθρωποι με τα γκρι σκύλευαν τον Ελύτη στην ημέρα της ποίησης.
Εγώ θυμόμουνα από μνήμης:

...έτοιμος να ιδρύσεις
μια δική σου λευκή παραλία
χωρίς λεφτά
γδύνεσαι όπως γδύνονται όσοι νογούν τ' αστέρια
και μ' οργιές μεγάλες ανοίγεσαι να κλάψεις ελεύθερα...

Είναι διγαμία ν' αγαπάς και να ονειρεύεσαι.



Που είναι η Μαρία Νεφέλη; Την αναζητώ στον ανοιξιάτικο αέρα και στην Καλύβα της Ποκαχόντας που φτιάξαμε πριν από κάτι μήνες στο ποτάμι και άντεξε στο χιόνι. Γλίτωσε από τα ορμητικά νερά... Υπάρχει τελικά μια σπίθα; Ό,τι φτιάχνουμε με όνειρο, φαντασία και αγάπη μπορεί να αντέξει;

Οι πρώτες ανεμώνες που βρίσκουμε, μας απογειώνουν. Τα αγαπημένα μου λουλούδια με το παράξενο -κάπως πικρό- άρωμα τους... Φτιάχνουμε ο καθένας το μπουκέτο του και το απλώνουμε στα βράχια.





Μια άλλη μέρα, όλοι μαζί πια θα φτιάξουμε μια μικρή σχεδία και θα τη ρίξουμε στο ποτάμι. Την έκρυψα στην κουφάλα ενός δέντρου για να τη βρω το Πάσχα...



Έτσι επέστρεψα στο χωριό και φυσικά δεν ήθελα να φύγω! Πάλι καλά που είχα το μικρό βιβλιαράκι που βγάλαμε με το Σύλλογο Καστελλιωτών και την Α/Συνέχεια

Σε δυο βδομάδες, σκέφτηκα, πάλι θα πάρω το τρένο. Για τη Θεσσαλονίκη αυτή τη φορά. Την Παρασκευή 8 Απριλίου στις 7μμ στην «Αντίπερα Όχθη» (Βενιζέλου και Ιουστινιανού 11, 2ος όροφος) θα παρουσιαστεί το βιβλίο «Επιστροφή στο χωριό -10 ιστορίες που ξεχώρισαν»... Λέτε να έχει και ανεμώνες;

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ένας πατέρας μπορεί να βλέπει τον κόσμο μέσα από τα μάτια του παιδιού του...
Όλη η γη υποφέρει από την κρίση και άλλες χώρες βρίσκονται σε δεινότερη θέση από μας. Οπότε ας το αναλογιστούμε και θα διώξουμε το γκρι συννεφάκι..καλή συνέχεια Κώστα

kostasst είπε...

...ευχαριστώ!