Τι παράξενα πράγματα! Το θλιβερό σημερινό τηλεοπτικό επεισόδιο, με οδήγησε μέσα από διαλόγους και συνειρμούς στον Ίταλο Καλβίνο και τις "Αόρατες πόλεις" του. Ένα από τα δέκα βιβλία που θα ήθελα να σώσω -αν ερχόταν το τέλος του κόσμου! Ένα βιβλίο μαγικό, που τα λέει όλα! Έχω σημειώσει την ημερομηνία που το αγόρασα. 1983. Μόλις 23 χρονών. Ένα χρόνο αργότερα κυκλοφόρησε το πρώτο δικό μου βιβλίο, "Μια εύθραυστη εποχή" από το οποίο σώζονται 2- 3 αντίτυπα. Ο Καλβίνο δεν με είχε αφήσει καθόλου ανεπηρέαστο...
Έψαξα στο διαδίκτυο θέλοντας να βρω κάπου τον επίλογο. Πέτυχα την καινούργια μετάφραση που δεν μου αρέσει και τόσο. Τη μοιράστηκα στο facebook. Είδα πως σε πολλούς είχε κάτι να πει... Έτσι κατέβασα από τη βιβλιοθήκη την παλιά έκδοση του "Οδυσσέα" σε μετάφραση των Ε.Γ. Ασλανίδη και Σάσας Καπογιαννοπούλου. Νομίζω δεν υπάρχει πια...
Αντιγράφω το τέλος:
"Είπε ο Μέγας Χαν:
"Όλα είναι ανώφελα, αν ο τόπος της τελικής άφιξης δεν μπορεί παρά να είναι η κολασμένη πόλη, κι είναι εκεί που μας τραβάει το ρεύμα, με κύκλους που όλο στενεύουν".
Και ο Πόλο:
"Η κόλαση των ζωντανών δεν είναι κάτι που θα υπάρξει. Αν υπάρχει μια, είναι αυτή που βρίσκεται ήδη εδώ, η κόλαση που κατοικούμε κάθε μέρα, που φτιάχνουμε με το αν ζούμε μαζί. Δυο τρόποι υπάρχουν για να γλιτώσεις απ' το μαρτύριό της. Ο πρώτος είναι εύκολος σε πολλούς: Δέξου την κόλαση και γλινε μέρος της έτσι που να μην τη βλέπεις πια. Ο δεύτερος είναι επικίνδυνος και απαιτεί συνεχή επαγρύπνηση και γνώση: Μάθε να αναγνωρίζεις ποιός και τι, στη μέση της κόλασης, δεν είναι κόλαση, κι αυτά κάνε να διαρκέσουν, δωσ' τους χώρο"...."
Νομίζω πως δεν υπάρχει καλύτερο σχόλιο για τη σημερινή εποχή... Καλύτερο σχόλιο για τις ασχήμιες που βλέπουμε και τα αδιέξοδα που ζούμε... Ο Μάρκο Πόλο στις φανταστικές συνομιλίες του με τον Κουμπλάι Χαν, μιλάει για τη μνήμη, για την επιθυμία, γαι τα σημάδια, για τις ανταλλαγές, για τους νεκρούς, για τα ονόματα, για τον ουρανό...
Κάποτε άνοιγα στην τύχη μια σελίδα και διάβαζα σα να έπαιρνα οδηγίες... Το κάνω και τώρα. Διαλέγω μια σελίδα στην τύχη. Δείτε πόσες σκέψεις μπορεί να σας γεννήσει για το σήμερα:
"...Ο Μάρκο Πόλο περιγράφει μια γέφυρα πέτρα πέτρα.
"Όμως ποιά είναι η πέτρα που στηρίζει τη γέφυρα;", ρωτάει ο Κουμπλάι Χαν
"Η γέφυρα δεν στηρίζεται απ' αυτήν ή από εκείνη την πέτρα", απάντάει ο Μάρκο, "αλλά από τη γραμμή της αψίδας που αυτές σχηματίζουν".
Ο Κουμπλάι Χαν μένει σιωπηλός κια σκέφτεται. Ύστερα προσθέτει:
"Γιατί μου μιλάς για πέτρες; Εμένα μ' ενδιαφέρει μόνο η αψίδα".
Ο Πόλο απαντά: "Χωρίς πέτρες δεν υπάρχει αψίδα"..."
ΥΓ. Ενδιαφέρουσα και επίκαιρη η πρωτοβουλία των εκδόσεων Κριτική να επανεκδώσουν την επίσης δυσεύρετη "Ημέρα ενός εκλογικού αντιπροσώπου"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου