Όλοι ξυπόλητοι...

Ονειρεύομαι τι θα γινόταν αν αύριο, 29η Οκτωβρίου του 2012, σε μια χώρα που καταστρέφεται και πουλιέται, όλοι εμείς, μικροί- μεγάλοι, γυναίκες, άντρες και παιδιά, αποφασίζαμε να βγούμε έξω ξυπόλητοι. Παντού: Στο γραφείο, στο εργοστάσιο, στο μετρό, στους δρόμους, στα λεωφορεία. Σε σκάλες υποργείων και σε ουρές εφορίας. Σε γκισέ δημαρχείων και τραπεζών. Σε ασανσέρ και πεζοδρόμια...
Βλέπω τη φωτογραφία με τη μοναχική διαμαρτυρία της ξυπόλητης σημαιοφόρου και σκέφτομαι πως θα ήθελα αυτή να είναι Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Και όχι αυτό το ανδρείκελο που δεν σέβεται ούτε την ίδια του την ιστορία, που υπογράφει ό,τι του βάζουν μπροστά του και με ύφος βαθυστόχαστο μας δίνει συμβουλές και κουράγιο...

Λέω λοιπόν όταν έρθει η ώρα, κι έχουμε εκλογές για το νεό πρόεδρο της Δημοκρατίας, να  ανεβάσουμε στο ύπατο αξίωμα την ξυπόλητη μαθήτρια. Ίσως τότε να έρθουν καλύτερες μέρες...